Thursday, December 17, 2015
මීමුරේ සංචාරය 2015.12.12
කදිමයි, දුෂ්කරයි, කටුකයි
වරක් හෝ යායුතු ගමක්
හුන්නස්ගිරිය නගරයෙන් වමට හැරී නකල්ස් කදු පංතිය හරහා කි.මි.40 ක් වගේ දුරක් යායුතුයි ගමනට තෝරා ගන්නා වාහනය සහ රියදුරු ගැන සැලකිලිමත් වියයුතුයි
පාර පටුයි දුෂ්කරයි තැන තැන මේ දවස්වල පාර කොන්ක්‍රීට් කරනවා ඒ ගැනත් හොයල බලල යනවනම් යන්න
ගම්වැසියන් කිහිපදෙනෙකුගේ හමුවක් , සරල කෘෂිකාර්මික ජිවිත, ලොකු බරක් හිතේ නැහැ වගේ පෙනේනෙ
වැටවල් නැහැ, අපරාධ නැහැ සාමුහිකව ජීවිත ගත කරන ගමක් අතීතය සිංහල රාජ්‍ය අවදිය දක්වා දිවෙන ජනාවාසයක්
Thursday, September 3, 2015
දේශපාලන නවකතාව සහ ලාංකීය ක්ෂුද්‍ර දේශපාලනයෙහි පිළිඹිබුව ‘‘අවලමා සහ ඇහැටුව’’ නවකතාව පිළිබඳ විමසුමක් ''
(අවලමා, :ාැකසබුමැබඑ* අපරාධකාරයා, අපචාරියා, යුතුකම් පැහැර හරින්නා, - ඇහැටුව, :ච්ර්ිසඑැ * පරපෝෂිතයා, පිළිල, පරපුටු* ‘‘ගමට අවලමා ගහට ඇහැටුව’’ මෙනි.
‘‘දේශපාලනයෙන් ව්‍යුක්ත මිනිස් ජීවිතයක් කොතනකවත් ඇත්තේ නැත. එබැවින් දේශපාලනයෙන් මිදුණු සාහිත්‍යයක් පිළිබඳව ද, කිසිවක් කතාබහ කළ නොහැකිය. සාහිත්‍ය නිර්මාණයක දී පවා දේශපාලනික පසුබිම ඊට නිරායාසයෙන්ම ඇතුලූවේ. සාහිත්‍ය නිර්මාණය දේශපාලන පසුබිමෙන් මුදවා හුදෙකලා කළ නොහැකිය. එසේ හුදෙකලා කරනු ලැබූ නිර්මාණයක කාලීන අගය පිළිබඳ ගැටළු පවතී. එබැවින් දේශපාලනයෙන් තොර නිර්මාණ හුදෙකලා මිනිසුන් ගේ කලා කෘති බවට පත්වේ. ’’ (මහාචාර්ය සෝමරත්න බාලසූරිය*
දේශපාලන නවකතාවක ප‍්‍රචාරාත්මක අරමුණක් අන්තර් ගත විය හැකි නමුදු, ඒ අරමුණ ඉස්මතු වුවහොත් සාර්ථකත්වය බිඳවැටෙණ බව පෙන්වා දෙන මහචාර්ය ඒ. වී. සුරවීර මහතා ‘‘දේශපාලනයද, සමාජයේම අංගයක් වන බැවින් එක් අතකින් දේශපාලන නවකතාව යනුවෙන් වෙනම නවකතා වර්ගයක් වෙන් කිරීම සාධාරණ නොවිය හැකි බවත් පෙන්වා දෙයි. එසේම, සමාජය හෝ මානව ක‍්‍රියාවලිය හෝ නොව රටක දේශපාලන ක්ෂේත‍්‍රය මුල් කර ගෙන හෝ දේශපාලන තතු කෙරෙහි වැඩි අවධානය යොමු කරමින් ලියවෙන නවකතාව මෙනමින් හැඳින්වෙන බවත්, මේ මගින් සාමාන්‍යයෙන් කෙරෙන්නේ යම් දේශපාලන පක්ෂයක් විවේචනය කිරීමක් නොව පොදු දේශපාලන තතු ඉදිරිපත් කිරීමක් බවත්, අවධාරණය කරයි.
ලෝකය දියුණු ශිෂ්ටාචාරයක ලක්ෂණ අත්පත් කර ගෙන ඇති බව පැවසෙන නුමුදු, තමා ජීවත්වන සමාජය තුළ මානව ගරුත්වය කෙළෙසයි නම්, දේශපාලනය ¥ෂිත නම්, මාතෘත්වයට නිගා කරයි නම්. පාවාදීම්, බිය වැද්දීම්, මරා දැමීම් වැනි සමාජ අසාධාරණයන් හමුවේ නිතැතින්ම මිනිසා ව්‍යසනයෙන් පෙළෙයිනම්, එවන් වැරදි විවේචනය කිරීම ළඟ පමණක් නිර්මාණකරුවා නතර නොවියුතු බව, තම ලේඛණ රිති තුළින් ප‍්‍රකට කළ ලේඛකයින් රැුසක් විශ්ව සාහිත්‍ය තුළ කලින් කළ ප‍්‍රකට වී ඇත.
ඇල්බෙයා කැමූ, ජැක් ලන්ඩන්, පියදෝර් දොස්තයෙවුස්කි, අර්නස්ට් හෙමිංග්වේ, ඇල්බර්ටෝ මොරාවියා, එමිලිසෝලා, කැතරින් මෑන්ස්පීල්ඩි, නිකොලොයි ඔස්ත්‍රොව්ස්කි, ඇනටෝල් ප‍්‍රාන්ස්, ඇලෙක්සැන්ඩර් ඩූමා, කූෂ්වන්ට් සිං, නිකොලොයි ගොගොල්, අකුතගාවා රියුනොසුකෙ, බෲනෝ ආපිට්ස්, මිගල් ද උන මූනෝ, ආදී නවකතා කරුවන් විශේෂ අත්හදා බැලීම් සිදුකළ අතර, නවකතා රීතීන් ගොඩ නැගූ ලේඛකයින් ලෙස විචාරක අවධානයට පාත‍්‍ර විය.
පැවේස් සෙයාර් (1908 - 1950* ඉතාලියේ පැසිස්ට්වාදී ඒකාධිපති පාලනයට විරුද්ධව ලියූ ලේඛකයෙකි. පැසිස්ට්වාදයට එරෙහිව යාමෙන් සිර ගතවූ හෙතෙම, ද පොලිටිකල් ප‍්‍රිසනර් සහ ද කොමරේඞ් යන නවකතා රචනා කරමින් තත්කාලින දේශපාලන වාතාවරණය සහ බන්ධනාගාර ජීවිතය පිළිබිඹු කළේය. බල්සාක් මිතරේ 1799-1850 ප‍්‍රංශ විප්ලවය පැවති යුගයේ ගොවීන් හා රිපබ්ලිකන්වරුන් අතර සිදුවූ ගැටුම කලාත්මකව විවරණයකරමින් ලියූ ලෙස් චූස් 1829 සහ තත්කාලීන ප‍්‍රංශ සමාජය පිළිබිඹු කරමින් ලියූ හ්‍යුමන් කමෙඩි 1834 කෘතියත් දේශපාලන නවකතා ලෙස ප‍්‍රකටය. යුරෝපයේ කාර්මික විප්ලවය සිදුවෙමින් පැවති යුගයේ එංගලන්තයේ නාගරික කම්කරුවන්ට පැය 16 ක් පමණ වැඩ කිරීමට සිදුව තිබීමේ හේතුවෙන් දුක්ඛිත කම්කරු ජීවිත පිළිබඳව චාල්ස් ඩිකන්ස් ගෙන් (1812-1870*, ටේල් ඔප් ටූ සිටීස් (1859* රචනා විය. තමා ජීවත්වන යුගයට වඩා වසර 75 ක පූර්ව ඉතිහාසයක් ප‍්‍රජාව ඉදිරියට ගෙන ඒමට ඩිකන්ස් ට එයින් හැකිවිය.
හිට්ලර් ගේ නාසි වාදී පාලකයින් ට දන නොනැමූ මාන් තොමස් (1875-1953* ලේඛකයා වෙත මරණ තර්ජන එල්ලවීමෙන් පසු ප‍්‍රකට සාහිත්‍යකරුවෙකු වූ බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට් ද සමග ජර්මනියට ගොස් පණ බේරාගත්හ, ටෝනියෝ ක්රෝගර් 1903 සහ මැජික් මවුන්ටන් (1924* යන නවකතා ලිවීමෙන් සිය අත්දැකීම් ඔහුට සමාජයට දායාද කිරීමට හැකිවිය,
තින්ග්ස් පෝල් අ පාර්ට් (1958* රචනා කරමිින් යටත් විජිත යුගයේ යුරෝපයෙන් පැමිණි ප‍්‍රංශ ජාතික මිෂනාරි වරුන් අපි‍්‍රකානු ජන ජීවිතයේ වෙනස් කම් ඇති කිරීමට ගත් උත්සාහයන් සහ අප‍්‍රිකානු සමාජය කෙරෙහි එම පූජක වරුන් ගේ බල පෑම මනාව සමාජ ගත කිරීමට චිනුවා අචෙබි (1930* සමත් විය. එසේම මෙම ලේඛකයා අප‍්‍රිකානු ජනයා ගේ දැවෙන ප‍්‍රශ්ණ හා ගැටළු සාකච්ඡුාවට ලක් කරම්න් ඉන් නෝ ලෝන්ගර් ඇට් ඊසි (1960* රචනා කරමින් පාඨක ප‍්‍රසාදය දිනා ගත්හ.
අප‍්‍රිකානු ලේඛක ජේම්ස් එන්ගුගි 1938 පෝලන්ත පාලනය දැඩි ලෙස විවේචනය කළේය. එලිසා කරෙස් කෝවා (1841-1910* විප්ලවකාරී අදහස් දරන ලේඛිකාවක් ලෙස ප‍්‍රචලිත වන අතර, පෝලන්තයේ වසන ලිතුෙවිනියන් ජනතාව ගේ ජන ජීවිතය පසුබිම් කර ගෙන රචනා කළ ඔන් ද බෑන්ක් ඔප් ද නීමන් (1888* කෘතිය රචනා කරන ලදි.
සාර් පාලනයට විරුද්ධවීමෙන් පියදෝර් දොස්තයෙවුස්කි ට (1821-1881* සයිබීරියාවේ සිර කඳවුරුවල අමානුෂික වද හිංසා විඳීමට සිදුවිය. එම ස්වභාවය පදනම් කර ගෙන ඔහු විසින් 1881 දී හෝස් ඔප් ඩෙඞ් රචනා කළේය.
බටහිර නවකතාවද යුරෝපීය සමාජය තුළ එතෙක් පැවති අද්භූත සම්ප‍්‍රදායෙන් මිදී කාර්මිකකරණය හේතුකොට ගෙන ඇතිවන සමාජ වෙනසත්, ආගමික බලපෑමෙහි සිදුවූ විචල්‍යයන් හා (ප්‍රොතෙස්තන්ත‍්‍රවාදී* ඒ තූළින් ඇතිවූ සමාජ පීඩනය ඞී. එච්. ලෝරන්ස් හා ඇල්බර්ටෝ මොරාවියා වැනි ලේඛකයන් සිය නිර්මාණ තූළින් මනාව පිළිබිඹු කළේය. ඞී. එච්. ලෝරන්ස් ‘‘සන්ස් ඇන්ඩි ලවර්ස් ’’,‘‘ලේඩි චැටලීස් ලවර්’’ සහ ඇල්බර්ටෝ මොරාවියා ගේ ‘‘ටූ විමෙන්’’ වැනි කෘතීන් හි යුද්ධය හා ඒ සමග එන කාර්මිකත්වයට හසුව මිරිකෙන අහිංසක මිනිස් හදවත් අනුකම්පාවේ ආලෝකය දකියි. ඔවුන් එලෙස අනුකම්පාවට භාජනය වන්නේ ඔවුන් ගේ චිත්ත සන්තානය අලූත් සමාජ ක‍්‍රමයක ගැටීම නිසා විඳින චිත්ත පීඩා හේතු කොට ගෙනය.
‘‘ ඔහුට විරෝධය පෑමට හැකියාවක් නැති බවත්, මා තව දුරටත් චරිතවත් ගැහැනියක් නොවන බවත් මට හැඟිණි. කොතෙක් කල්පනා කළ ද අවසානයේ සිතන්නට ඇත්තේ යුද්ධය හා සාගින්න හමුවේ සියල්ලට ඉඩදීමට සිදුව ඇති බවයි. ’’ (ටූ විමෙන් - ඇල්බටෝ මොරාවියා - පරිවර්තනය ගැහැනුන් දෙදෙනා, අශෝක නිස්සංක- පිටු අංක 28*
බලය ලබා ගැනීමත් තව දුරටත් පවත්වාගන යාමත් වැනි කරුණු යුද්ධය උදෙසා කොතෙක් බලපාන්නේ ද යන්නත් සියල්ල දේශපාලනය මත සිදුවන ආකාරයත් ලෝකය කියවීමේ දී පසක් වෙයි. ජීවිත කැඞී බිඳී සුනු විසුණු වී යන ආකාරය මොරාවියා ලොවට පවසන්නේ මෙලෙසිණි,‘‘ගමන් කරමින් තිබෙනා කරත්තයකින් බිමට ඇද වැටුණ පෙට්ටියක් කුඩුපට්ටම් වී ගොස් එ් තුළ තිබූ සියලූ දේ මාවත පුරා සී සී කඩව විසිර ගියාක් ලෙසින් ජීවිතය කැබලිවලට කැඞී ගොස් ඇති බවක් මට දැනුණි ’’(පිටු අංක 30*
ආගම හා යුද්ධයෙන් බිහිවන යාන්ත‍්‍රික සමාජ ක‍්‍රමයේ ගැටීම මොරාවියා ‘‘ ටූ විමෙන් ’’ කෘතියේ හොඳින් නිරූපණය කරයි. ආගම සිය ජීවිතයේ කොටසක්ම ලෙස සැලකූ යුවතියක් පල්ලිය තුළදී සොල්දාදුවන් විසින් ඇගේ මව ඉදිරියේ දුෂණය කෙරෙයි. දුෂණයට ලක්වූ ඈ දෙවියන්ට පිටුපා ජීවිතයට මුහුණ දෙයි. යුද්ධයේ බිහිසුණු බවත් අගහිඟ කමේ සන්තාපයනුත් ඇය ඇතූළු පවුලට ඉන්පසු නොවීය. ඇය සිය ජීවිතය මුදලට කැප කළාය.
මෙය යාන්ත‍්‍රික සමාජය විසින් සකස් කරන ලද චරිතයන් හි පොදු චින්තන විලාසය බවට පත්විය. ලෝරන්ස් සිය ‘‘ලේඩි චැටලීස් ලවර්’’ නවකතාව තුළින් පවසන්නේ ද යුද්ධය විසින් අවනත කරන ලද මිනිස් යුවළක් සංකේතවත් කරමින් ගැහැණිය අතරේ ඇතිවන ගැටුමකි.
ඉරාකයේ දියණිය මයාඩා නැමැති කෘතියට එහි කතුවරයා වන ජීන් සැසන් පාදක කර ගන්නේ පුවත්පත් කලාවේදිනියක් වූ ඉරාකයේ සුන්නි මුස්ලිම් කාන්තාවක ගේ ජීවන ප‍්‍රවෘත්තියයි, ඒ තුළින් ඔහු අපට ඉරාක ඉරාන යුද්ධයේත් ගල්ෆ් යුද්ධයේත් බිහිසුණු බව මෙන්ම සදාම් හුසේන් ගේ ඒකාධිපති පාලනයේ කෲරත්වය මෙන්ම බිඳ වැටුණු ආර්ථිකයක ජීවත්වුණු අඳුරු මුහුණින් යුතු මිනිසුන් ගැන ද පවසයි,
‘‘ ඒ සතියේම රැුයක රහස් පොලිසිය ගෙදරට ආව. මහ ? හැම දෙනාම නිදාගෙන හිටියෙ. හාඩි දොර ළගට දිව්වෙ ඒ ආවෙ අයියා කියල හිතාගෙනයි, ඒත් අදත් ආවේ ඇඩෙල්ව අරගෙන ගිය රහස් පොලිසියෙ තුන් දෙනා. හාඩි ව තල්ලූ කරල ගෙට ඇතුළු වුණ පොලිස්කාරයො සාරාටයි අම්මටයි කුස්සියට වෙලා ඉන්න කියල හාඩිව අරගෙන කාමරයට ගිහින් ,,,, :ෘ්ඹඨ්‍යඔඍ ධත්‍ ෂඍ්ූ ඵ්ශ්ෘ්ලපරිවර්තනය චිත‍්‍රා අයි. පෙරේරා පිටුව 231*
ඉන්දීය ලේඛිකා අරුන්දතී රෝයි විසින් රචිත ප‍්‍රථම නව කතාව, ද ගෝඩි ඔෆ් ස්මෝල් තින්ග්ස් 1997 (සුළු දෙය ඇසුරු කළ දෙවියා* කේරළයේ කුඩා නගරයක් වන අයමෙනම් හි ජන ජීවිතය තුළ පවතින සංකීර්ණතා මෙන්ම කුහක භාවයෙන් මඩනා ලද ක‍්‍රියාකාරකම් හා සදාචාරාත්මක මෙන්ම දේශපාලනික මතවාදත් ඇතුළු සිදුවීම් පෙන්වාදීමට සමත්වෙයි. සමකාලීන සමාජයෙහි ඇතැම් අඳුරු සහගත තැන් විමසුමට ලක් කළද, 30 අවුරුදු යුද්ධයක් පැවති අප භූමියෙහි ජන ජීවිතය හා දේශපාලනය පිළිබඳ සාහිත්‍යයක් මෙතෙක් බිහි නොවීම පිළිබඳ පැවසෙන විචාරක මත හා අදහස් බැහැර කළ නොහැක. විවිධ විකෘතීන් බිහිවුවද, ජවනවිඥානය පොහොසත් කිරීමෙහි ලා එය එතරම් පොහොසත් නොවුණි.
සිංහල ජන සමාජයේ වෙනස් වීම, ධනවාදී ආර්ථික රටාවත් සමග නව දේශපාලන චින්තනයක් ගොඩනැගීමත් පිළිබදව අර්ථ ගැන්වීමට උත්සාහගත් මාර්ටින් වික‍්‍රමසිංහ මහතා, සමාජ සත්ථාව ප‍්‍රකට කරමින් ගම්පෙරලිය (1944* නව කතාවත්, සමකාලීන දේශපාලන තත්ත්වය පිළිබද මනා අවබෝධයකින් යුතුව කලියුගය (1957* හා යුගාන්තය ත් රචනා කරන ලදී.
යටත් විජිත දේශපාලන ක‍්‍රමය මෙන්ම වැඩවසම් සමාජ ලක්ෂණ ගිළිහීයාමෙන් සමාජය මතවාදී අර්ථ ක‍්‍රමයට නැඹුරුවන ආකාරය බටහිර සංස්කෘතික ලක්ෂණවලට ගැතිවී ඉහළසමාජයට පියමං කරන ස්වභාවයේ ගති ලක්ෂණ හා කුටුම්භය තුළින් පැන නගින සංස්කෘතික ඝට්ටනය සමාජය තුළින් ද පිළිබිඹුවන ආකාරය මෙම නව කථා ත‍්‍රිත්වය මනාව විශද කරයි.
‘‘ගම්පෙරලිය’’ මේ, සමාජ ක‍්‍රමය පිළිගැනීමට ගැමි සමාජය සකස්වන අයුරු නිරූපණය කරයි. ගම්පෙරලිය ආදියට විෂය වී ඇත්තේ පොදු මිනිස් සමාජයෙහි අලූත් සම්ප‍්‍රදාය හා ගැටෙන පුද්ගලිකත්වය මැරීයන සම්ප‍්‍රදායකින් වෙන්වීමට ගන්නා වේදනාත්මක ප‍්‍රයත්නයයි. එය මෙහි මනාව නිරූපණය වෙයි, සාම්ප‍්‍රදායික සිතුම් පැතුම්වලට වහල් වී රෝගීවන පැරණි සමාජය (නන්දා* වාණිජත්වය විසින් ඔසවන ලද නූතන සමාජ ක‍්‍රමයේ වහලින් (පියල්* සුවපත් වෙයි. වර්තමාන සමාජය පිළිගත් මේ දර්ශනය නූතන ලේඛකයින් විසින් රචිත නවකථා තුළට ද පිවිස ඇත.
කරුණාසේන ජයලත් සිය නිර්මාණ තුළින්, පන්ති පරතරය, සූරාකෑම, සමාජ අසාධාරණය, විරැුකියාව, දැවැදි ක‍්‍රමය, වැනි මාතෘකා සමාජ අවධාරණයට ලක් කළ ලේඛකයෙකි. උදාහරණයක් ලෙස ‘‘පිරුණු හදක්’’ හි එන කුසුම්උගත් බුද්්ධිමත් තරුණියක් වුවත් ඇයට සුදුසුකම් අනුව රැුකියාවක් නොලැබෙයි. සමුපකාරයේ බිල් ලිවීම, බීඩි එතීම ජීවනෝපාය කර ගන්නා අතර දෑවැදි ප‍්‍රශ්ණය නිසා ඇගේ විවාහයට ද, තිත තැබෙයි. ‘‘මේ ක‍්‍රමය යටතේ තරුණ තරුණියන් මුළාවීම, අනාථවීම, සුළු දෙයක්, කුසුම් අපට කරන්න තියෙන්නෙ මේ වැරදි සමාජ ක‍්‍රමය, අධ්‍යාපන ක‍්‍රමය, වෙනස් කිරීමයි. නවතම වූත් ප‍්‍රීතිමත් වූත් සමාජ ක‍්‍රමයක් බිහිකිරීම අප සතු කාර්ය භාරයයි.’’ (පිරුණු හදක්*
‘‘ කොටින් කියතොත් හැම මිනිහටම ජීවත්වෙන්න අයිතියක් තියෙනවා, බඩගින්නෙ ඉන්නෙ, දුක් විඳින්නෙ, පීඩා විඳින්නෙ කොතැනක හරි අයුක්තියක්, අසාධාරණයක් වුණු නිසා ය, කියන අවබෝධය දී ගත්තොත්, මුලින් ඒ ටික ඇති. මේකරුණු පසුබිම හැටිියට තියාගෙන අපි මොනව හරි කරමු. ’’ (යහළු යෙහෙළි*
දේශපාලනය හා දේශපාලනයට සම්බන්ධ තේමාවන් නවකතා තුළින් පිළිබිඹු කළ ලේඛකයන් අතර සයිමන් නවගත්තේගම කැපී පෙණෙන ලේඛකයෙකි.
ඔහු විසින් 1989 දී ලියා පළ කළ ක්ෂීර සාගරය කැළඹෙයි කෘතිය විචාරක අවධානයට ලක්වූ කෘති අතර විය. එහි දී ඔහු සැබෑ ලෝකය හා සිහින ලොව අතර ස්වභාවයන් පෙන්වමින් වැරදි කරන්නවුනට, දුෂිතයන්ට දඬුවම් පමුණුවන ආකාරයත්, අධි තාත්වික යථාර්ථවාදී ලක්ෂණ මතු කරමින් යක්ෂණියක, භික්ෂුවක්, අමාත්‍යයෙක් මනස් කරළිය තූළ පාඨක ග‍්‍රහණයට නතු කරවයි. සිංහල නවකතාව තුළින් පොදු ජනතාව මුහුණ දෙන ප‍්‍රශ්ණ ගැටළු පමණක් නොව, දේශපාලන සංස්ථාව, ගොවි ජනපද ව්‍යාපාර පිළිබඳව, ජනසතු ව්‍යාපාර, වගා සංග‍්‍රාම, පෞද්ගලිකකරණය, විවිධ දේශපාලන පෙරළි, පවුලේ සූරාකෑම ආදී වශයෙන් පාඨකයින් තුළත් විචාරකයින්ගේත් අවධානයට ලක්විය.
ජයසේන ජයකොඩි - රන් දහඩිය 1974, ඒ. වී. සුරවීර - හෙයියන් මාරුව 1971, මඩවල එස්. රත්නායක - අලූත ගෙනා මනමාලි 1973, කේ. ජයතිලක - මතු සම්බන්ධයි 1975, රාජපක්ෂ වලව්ව 1980, එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර - හෙට එච්චර කරුවල නෑ 1975, ගුණදාස අමරසේකර - කරුමක්කාරයෝ 1955, ගන්දබ්භ ආපදානය 1964, අසත්‍ය කතාවක් 1977, පේ‍්‍රමයේ සත්‍ය කතාවක් 1978, ටී. බී. ඉලංගරත්න - පෙරළිය 1972, සුගතපාල ද සිල්වා - බල්ලෝ බත් කති 1976, ශාන්ති දිසානායක - වරා මල 2007, චම්මින්ද වෙලගෙදර - යාය තුන 2004, කේ. ජයතිලක - පරාජිතයෝ 1960, දෙලොවම නැති අය 1964, ජයසේන ජයකොඩි - අස්වැන්න 1971, රන් දහඩිය 1974, චන්ද්‍රසේන මල්ලවආරච්චි - නියං කොබෙයියෝ 1975, එච්. ඒ. සෙනෙවිරත්න - එළිවෙනවා නොදැනේ 1978, අවසානය මෙය නොවේ 1976, මෙහෙම නොවීයන් කිසිදාක 1973, ගුණසේන විතාන - පමා වෙලා වැහැපන් වැහි වලාවේ 1974, විප්ලවයේ කැරලි කාරයෝ 1975, ඔරුවල බන්දු -වානේ සහ ගිනි කඳු ගුණසිරි ජයවර්ධන, හයරියන් මිනිස්සු , යන නව කතාවන් මෙන්ම, 1980 න් පසු කාලයේ දේශපාලනය තේමා කරගත් නවකතා රචකයන් වශයෙන් සුනන්ද මහේන්ද්‍ර, සුමිත‍්‍රා රාහුබද්ධ, කුලසේන පොන්සේකා, ඇරැුව්වල නන්දිමිත‍්‍ර, අනුලා විජයරත්න මැණිකේ, ආචාර්ය පේ‍්‍රමචන්ද්‍ර මාගම්මන, ටෙනිසන් පෙරේරා, කමල් පෙරේරා, ශාන්ති දිසානායක, චම්මින්ද වෙළගෙදර, කීර්ති වැලිසරගේ යන ලේඛකයන් ගේ ඇතැම් කෘතීන් ද හඳුනා ගත හැකිය. සේන තෝරදෙනියගේ අටලොස් ගිරිදුදුළු, ලියනගේ අමරකීර්තිගේ අටවකපුත්තු, කුරුළුබැද්ද ආදි නවකතාවලින් මදක් වෙනස් කෘතියක් ලෙස පී. බී. ජයසේකරයන් ගේ අවලමා සහ ඇහැටුව සහෘදයාට සමීපවන්නට උත්සාහ දරයි.
අප අවධානය යොමු කළ මෙම කෘතියෙහි ලේඛකයා යථාර්ථවාදී රීතියට අනුගත වෙමින්, මෑත කාලීන ලංකා සමාජයේ බෙහෙවින් විවේචනයට ලක්වන (ප‍්‍රාදේශීය* දේශපාලනය, ඔස්සේ, ජීවත්වීමේ අයිතිය උල්ලංඝනය කිරීම්, අහිංසක මිනිසුන්ට එරෙහිව කෙරෙන බිය ගැන්වීම් හා ප‍්‍රචණ්ඩත්වය පාවිව්චි කිරීම් ආදිය සමග දරිද්‍රතාවයෙන් හෙම්බත් කුටුම්භ ගත ජීවිිත, කෘෂි කර්මය මත යැපෙන ගැමි දිිවිය, දෙස්පාලනය ධනය ඉපැයීමේ මග කර ගත්, නොමිනිසුන් අකාර්යක්ෂම තාව නැමැති දුගඳ පැතිර ගිය පළාත් බද පොලීසිය ආදිය පාදක කර ගත් ‘‘අවලමා සහ ඇහැටුව’’ (2015* නවකතාව සමාජ පිළිඹිබුවක් වශයෙන් දේශපාලනය හා අත්‍යන්ත සබඳතාවක් ග‍්‍රහණය කරවයි.
සිංහල නවකතාවේ ආකෘතික පක්ෂය සලකා බැලීමේ දී යුරෝපයේ සිටි විප්ලව වාදී ආකෘතිකවාදීන් කළ හැම අත්හදා බැලිමක් මත් සිංහල නවකථා කරුවන් භාවිතාකර ඇති අයුරු දැකිය හැකිය. (ආචාර්ය, කේ. ජයතිලක*
දරිද්‍රතාව නැමැති කටු ඔටුණු දරා ඉගෙනුම් ගිර තරණයෙහි යෙදෙන ගජමිනි සහ පොඞ්ඩි එකම ඉත්තක කැකුළු දෙකකි, පවුලේ වැඩිමලී මුතුමිණි පාපතරයෙකුගෙන් ¥ෂණයට ලක්වීමත්, එකී සිද්ධියෙන්ඇතිවන මනෝ ව්‍යාදිය නිසා, පියා බලවත් සේ රෝගාතුරවෙයි. පවුලේ නඩත්තුවට මව රබර් කිරි කැපීම, මල්ලි සහ නංගීගේ පාසල් ගමන අතර මග නතර වීම, මරණ බියෙන් ජීවත්වීමට සිදු වීම, ප‍්‍රාදේශීය සභා සභාපතිගේ අණසකින් තේජස්වූ වන්ගේ අමනකම්නිසා එගම ව්‍යසනයට පත්විය. දංකුට්ටා එහි ප‍්‍රකට පාපී මිනිසා ය. එක් රුදුරු මිනිසෙකුගේ කිසියම් අමන ක‍්‍රියාවක් නිසා වරදෙහි බැඳෙන නිවැරදි මිනිසුන් කොතෙක් නම් අප සමාජයේ වෙසෙත්ද, මෙවන් චරිත තුළින් ලේඛකයා ප‍්‍රකට කරන්නේ, සමාජයේ අර්බුධයෙහි අංශු මාත‍්‍රයක් නොවේද.
ගම සංස්කෘතියේ කේන්ද්‍රස්ථානය යි. කෘෂි ආර්ථික රටාවට අනුගතවූ නිෂ්පාදන රටාවන් ඔස්සේ ගොඩනැගුනු සාරධර්ම, කලාශිල්ප, ආදී ජීවන ප‍්‍රවෘතියෙහි සෑම අංශයක්ම සැකසුනේ, හික්මවූයේ ගොඩ හා මඩ ගොවිතැන ප‍්‍රමුඛ කෘෂි ආර්ථිකයක් මගිනි. 19 වැනි සියවසේ සිට 20 වැනි සියවසේ මුල වන විට පරම්පරා ගත වෙනස් කම් මූර්තිමත් වෙමින් යටත් විජිත උපක‍්‍රම තුළ සමාජය පැහැදිළි වෙනසකට පෙරළීම සිදු විය. 1948 න් පසු නව මුුණුවරක් ගත් සමාජය එළඹෙනුයේ, (1977 පමණ වන විට* මත්ද්‍රව්‍ය, පොදු දේපල සූරා කෑම ආදී ක‍්‍රම භාවිතාවන් මගින් දියුණුව අපේක්ෂා කළ සමාජයකි. වෘත්තාන්තය තුළ ස්පර්ශවන තත්කාලීන පරම්පරාව සමාජ අර්බුදය හරවත්ව නිරූපණය කරයි.
දෙස් විදෙස් බොහොමයක් නිර්මාණ කරුවන් තත්ත්කාලීන සමාජාර්ථික දේශපාලන කාරණා තම නිර්මාණ තුළින් සාකච්ඡුා කරමින් ජන විඥානය පොහොසත් කිරීමෙහි ලා සිදු කළ මෙහෙවර සමාජ සම්භාවනාවට පාත‍්‍ර වූ කරුණකි.
‘අවලමා සහ ඇහැටුව’ නවකතාව ප‍්‍රධාන පරිච්ෙඡ්ද පහකින් සමන්විත නවකතාවකි. ආරක්ෂාව ප‍්‍රධානකොට බියෙන් හා සැකයෙන් තොරව ජීවත් වීමට හැකි නම් රුදහ ගින්න මිනිසෙකුට ඉවසිය හැකි බව සහෘද මනසට කාවද්දන මෙම නවකතාව බිහිසුනු ප‍්‍රචණ්ඩකාරී මිනිසුන් බලපුළුවන් කාරයින්ගේ රැුකවරණය යටතේ සිදු කරන අපචාරයන් නිසා කවර සමාජ පසුබිිමක් නිර්මාණය වන්නේද යන්නත් ඕනෑම අපචාරයක් කිසිදු හිරිකිතයකින් තොරව සිදු කළ හැකි ගණයේ මිනිසුන් බිහිවීම පිළිබඳවත්, අවි ගත්තෝ අවියෙන් නසී යන කියමනද සනාථ කිරීමට කතුවරයා සමත් වෙයි.
පේ‍්‍රමවන්තිය, රුදුරු පාපතරයෙකුගෙන් කෙළෙසී ඇත. සමාජයට මුහුණ දෙන්නේ කෙසේද. දෙදෙනාටම අඩු වැඩි වශයෙන් බලපාන ප‍්‍රශ්ණයකි. විවාහය දෙදෙනාට පමණක් වැදගත් වුවද, සම්ප‍්‍රදාය තුළ සමාජයට මුහුණ දෙන්නේ කෙසේද යන උභතෝකෝටිකයට තරුණ තරුණියන් මුහුණ දිය යුතුව ඇත.‘¥ෂණයට පාත‍්‍ර වූ එකියක යන්න මිතුරන්ගෙන් හෝ පවුලෙන් සදාකල් සඟවා තබා ගත නොහැකිය.’ ‘ථිර’ නිදිවර්ජිතව කල්පනා සයුරෙහි නිමග්නව සිටී. ’මුතුමිණි’ කෙරෙහි සහෘදයා තුළ ඇතිවන අනුකම්පාවත් පාපතරයා කෙරෙහි ඇතිවන කෝපයත් මානව සමාජය තුළ අපට අසන්නට ලැබෙන ඛේදනීය සිදුවීමක ඡුායාවකි.
ලාංකිය සමාජයේ සිදුවූ අපමණ ඛේදවාචක අතර කතරගම රූමතිය, කොබෙයිගනේ තරුණිය වැනි චරිත සිහි ගන්වමින්, අප‍්‍රකටව සමාජය තුළ සිදුවන බොහෝ සිදුවීම් පිළිබඳ අනුවේදනීය සිදුවීම් සමුදායකින් යුතුව, නූතන සමාජ තතු විමසන කතුවරයා, මහමග, කුණු බක්කි තුළ, වැසිකිළි වළවල් තුළ දමායන බිළිඳුන් ගැන සහෘදයාට පසක් කරන්නේ ජීවත්වීම උදෙසා, කුසගින්න, දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය, වැනි අත්‍යාවශ්‍ය කරුණු මුල්කර ගෙන එතෙර හෝ මෙතෙර ජීවන ප‍්‍රවෘත්තිය තුළ සිරවී සිටින අපේම නෑයින් ගැන ය. ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලනය වියවුලක් පමණක් නොව ප‍්‍රදේශයේ ජනතාව පෙළන සම්පත් නාස්ති කරන මහා ව්‍යසනයක් බවත් කතුවරයා ඉඟිකර සිටී. ඔහු ගේ ඉඟිති කාලාන්තරයක් තිස්සේ සමගිව විසූ ජන කොටසක් බේද බින්න කිරීම පිළිබඳ පමණක් නොව ඔවුන්ගේ ජීවිත කඩා ඉහිර වීම ගැන ද වෙයි. ‘‘ඇය, පාලනය කර ගත නොහැකි ලිංගික ආශාවන්ගෙන් භරිත වූ අයෙකුගේ ගොදුරක් බවට පත් වූයේ, ඇගේ වරදින් නොවේ. ඇය ගැබ් ගත්තේ එහෙයින. එතැනදී මතුවන ගැටලූව වනුයේ, එයින් මිදීමට මං තිබිය දී, ඊට ගොදුරු වනුයේ මක් නිසාද යන්නයි. දරුවෙකු බිහි කිරීම තරම් හොඳට හෝ නරකට හෝ හිටින තවත් දෙයක් මවකට තිබේද යන පිළිතුර කතුවරයා අපට පසක් කර සිටී. දරුවන් ලැබෙනවිට ගැහැනියකගේ ලේ ඇයට විෂ වේ. දරුවන් නැතිව සොවින් තැවෙන අපමණ පිරිස් ලොවේ වෙත්. දරුවකු ලැබීම නිසා අපහාසයට පත්ව අසරණ වන ගැහැනු ද බොහෝ වෙති. දරුවකු බිහි කිරීම සිරුරේ ඇට විස්සක් බිඳී යාම හා සරිවන තරමේ වේදනාවක් බැව් පැවසේ. එහෙත් ඒ වේදනාවෙන් කෑ ගසා මහත් දුක් විඳ බිහි කළ දරුවා මහ මග දමා යාමට, රහසේ වළලා දැමීමට තරම් ස්ත‍්‍රියකට තම අනාගතය, නම්බුව, විවාහය, යනාදී කරුණු යෙදෙන අවස්ථා ඇත. ’’
කතුවරයා සිය ජීවන දර්ශනය ප‍්‍රකට කරන චරිතය තාත්තා ‘මුතුරත්න’ විය හැක. ස්ත‍්‍රීන්ට කෙනෙකු තක්සේරු කිරීමේ විසල් හැකියාව එම් ආර් අයි තාක්ෂණය මගින් විද්‍යාත්මකව තහවුරු කර ඇත. පොඞ්ඩිගේ චරිතය විකාශය වන ආකාරය තුළින් ඒ බව විශද වනු ඇත. අල්පේච්ඡුතාව දුක මිරිකා හරින්නට හීන් එකී (චරිතය* සමත් වෙයි. ගොඩ සහ මඩ ගොවිතැන් බතින් යැපෙන ගැමි සමාජයේ බස් වහර ආප්තෝපදේශ උචිතව යොදා ගන්නා ආකාරය කදිමය. සභාපතිගේ මරණය සම්බන්ධයෙන් සාක්ෂි ඉදිරිපත්වන ආකාරය ද ෙඖචිත්‍යය ආරක්ෂා කරයි. ජීවිතයේ පතුලට කිඳා බැස ඇති චරිතයක් වශයෙන් අම්මා ගේ චරිතය ප‍්‍රකට කරයි. ගොවිජනපදවල ජීවිතය, ගැමි සමාජය හා සමාජ විපර්යාසය යන ශානරයන් ඔස්සේ ප‍්‍රබලව ඉස්මතු කළ හැකි මෙම චරිත පිළිබඳව සංවේදීව හදවතින් විමසන්නට ලේඛකයා අපව යොමු කර ඇතත්, එම චරිතවලට සාධාරණයක් සිදු වී නොමැති බව පෙනේ.
මානව දයාව මිනිසා තුළ ගම්‍ය කරන අවස්ථා කිහිපයක්ම නිර්මාණය කරන කතුවරයා එයින් වඩා කැපී පෙනෙන සිද්ධියක් ලෙස‘ථිර’ තම අදෙරවන්තිය (මුතුමිණි* කෙරෙහි පෑ, සෙනෙහස සිය ප‍්‍රාණවත් සිතුවිළි දහර වේගයෙන් ගලා යන්නට සැලැස්වීම තුළ මනාව තීව‍්‍ර කර දක්වයි.
‘‘කිසියම් පාදඩයෙකුගේ රාග දාහයට ගොදුරු වූ ඇයගේ පරිපීඩිත සිරුර ඔහු ගේ සිතේ නැගේ. එම රාගී පාදඩයා ඇය හා අදෙරයෙන් වෙලී ඇය හා ආදරබස් දොඩා ඇයට නොරිදෙන සේ ඇයගේ සිරුරේ වෙළුනා නොවේ. ඇයට තළා පෙළා ඇයට හිංසා කොට, ඇයට රිදවා තම ආශාව ඇය මතින් මුදාහළ ජඩයෙකි (දංකුට්ටා* ඔහු. ඇගේ මුහුණේ, ශේෂ වූ සැපුම් සීරුම් ඔහු දුටුවේය. ’’
දංකුට්ටා, ආමි ගුණේ, රණා, ගොළුවා, මුතුරත්න (තාත්තා* හීන් නගා, චූටි මැණිකේ, ගජමිණි අනපේක්ෂිතව මිහිමතින් සදා කාලිකව සමු ගනී. පාතාල කල්ලි බිහිවන නඩත්තුකෙරෙන සමාජයක සමාජ තතු පහදන්නට කතුවරයා දක්වන උනන්දුව මෙහි කැපීපෙනෙන ලක්ෂණයකි.
මිනිසෙකු අපරාධ කරුවෙකු වන්නේ කෙසේද, යහපත් ජීවිතයක් ගත කිරීමේ අභියෝගය හමුවේ මව, පියා, දරුවා හෝ සොයුරිය සමාජයේ කිසියම් අසාධාරණයකට ලක්වුවහොත් ඊට පවුලේ අනෙකා දක්වන ප‍්‍රතිචාරය බොහෝ අවස්ථාවල එම පාත‍්‍ර වර්ගයා තුළින් තවත් දංකුට්ටෙකු බිහි කරවීමට හේතු වෙයි. වෘත්තාන්තය තුළ ඉවක් බවක් නොමැතිව අපරාධ සිදු කරන දංකුට්ටා දේශපාලනඥයා සහ පොලිස් නිලධාරීන්ගේ කුළුපග මිතුරෙකු වීම ව්‍යසනය උත්සන්න කිරීමට හේතු වෙයි. එහි ඵලයක් වශයෙන් සදෝෂ චිත්ත සහගත පරපීඩාකාමී කුහක චෛතසිකය අපරාධ කරුවා තුළින් ප‍්‍රකෝපකාරී ලෙස නැගීසිටින්නේ අවිහිංසක මුතුමිනි කෙරෙහිය. ඉඳුරන් පිනවීමට ලිංගික චර්යාවෙහි යෙදෙන ධනවතුන් දේශපාලනඥයන් පිළිබඳ ඉඟි කරන කතුවරයා, සභාපති නිවසේ කාමරයක ලැගුම් දී ඇති රූමතිය මගින් සංකේතවත් කරයි. මෙය. ධවල වර්ණයෙන් සැරසී කෙලෙස් තැවූ තවුසන් මෙන් සමාජයට මුහුණ දෙන්නන් හට කතුවරයා ගසන අතුල් පහරක් වැනිය.
කවර යුගයක වුවද, සාහිත්‍ය ප‍්‍රවණතා පැන නැගීමට, යම් ගැටලූවක්, සමාජ සංසිද්ධියක්, දේශපාලනික ප‍්‍රවණතා, සාමාජික කාරණා ආදී කුමක් හෝ හේතු වන අතර 60 දශකයෙන් පසුව ලංකා සමාජයෙහි විවිධ කාල පරිච්ෙඡ්ද තුළ සිදු වූ පෙරළි සමාජයේ පන්ති භේදය, දේශපාලන චින්තනයේ ග‍්‍රාමීය සංක‍්‍රමණය, ¥ෂිත දේශපාලනය, ගම තුළ සිදුවුණු පරිවර්තනය, තරුණ අසහනය, වැනි තේමා පදනම් කර ගත් නවකතාවල ප‍්‍රවණතාවය 70 දශකයෙන් පසු වැඩි වූ බව පෙනෙයි. සමාජ විඥානය, දේශපාලන විඥානය, වඩවමින් පවුලේ ඛේදවාචකයක් සංකීර්ණ ආර්ථික සාමාජික හා දේශපාලනමය සබඳතා ජාලයක් ස්පර්ශ කරන නව කතා බොහොමයක්, සහෘදයන්ගේ හද දිනා ගැනීමට සමත් ව ඇති බව නොරහසකි.
ධනය ඉපයීමටත් සල්ලාලකමටත් යොමුව ඇති ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයාගේ ගේ කාමසුඛල්ලිකානු හරසුන් ගොරතර දිවියේ සෞන්ධර්යාත්මක පක්ෂය පවා ඊට සමගාමීීව ඉදිරිපත් කිරීම කෘතියෙහි ඒකාග‍්‍රතාව මනාව හැසිරවීමකි. එනම්, නිල් චිත‍්‍රපට හා මත්පැන් මෙන්ම දඩමස් බුදීම ආදී කාරණා, සෘණාත්මක ලක්ෂණ අඩු වැඩි වශයෙන් ගමට සංක‍්‍රමණය වීමට ක්ෂුද්‍ර දේශපාලනය කොතෙක් බලපෑවේද යන්න තීව‍්‍ර කිරීම, කතුවරයා සිදු කරන අධ්‍යයනයක ඵලයක් මෙන් හැෙඟයි. ඔවුන් මුහුණ දුන් ව්‍යසනයන්ට විසඳුම් සොයා ගත හැකි කෙටි කාලීන මෙන් දිගු කාලීන මාර්ග සියල්ල ඈත නෙපෙනෙන ක්ෂිතිජ සීමාව ඉක්ම ගිය නොපෙනෙන ඉමක සැඟව ගොසිණි. පීඩාවේ අන්තයට පාත‍්‍රව සිටි ගජමිනි අසාධාරණ වස්තුව උපයෝගී කර ගෙන විවිධ ජයග‍්‍රහණ අත්පත් කර ගත් නමුදු, අවසානයේ අර්බුද රැුසකට මැදි විය. කෘතිය අවසන් වනුයේ වියැකී ගිය සොයුරු පෙම හමුවේවෙඩි දුමාරයේ දුගඳ මැද සිය දෑත්වලට මාංචු වැටීමත් සමගය.
ඉතා කුඩා අපචාර සිදු කිරීම මගින් විශාල දේ නොපැකිලිව සිදුකරන්නට පෙළඹීම මෙන්ම විශාල අපරාධවලට යොමුවන ආකාරය එමිල් ඩූක්හයිම් වැනි සමාජ විද්‍යාඥයින්ගේ විග‍්‍රහයන් තුළ කියවෙයි. මැදියම් රැුයේ යාබද නිවසට කුඩා ගල් කැබලි විසිකරන මිනිසාගේ කුඩා දරුවන් පසු කලෙක අනෙකාට හිරිහැර කිරීමෙන් විශාල සතුටක් ලබන්නට පුරුදු වෙයි. ඔවුන්ගේ දරුවන් පවා සොරකම, ඊර්ෂ්‍යාව කුහකකම වැන්ි ව්‍යසනයන් ජීවිතයට ඇවැසි දෙය ලෙස වටහා ගනී. මිනිසුන් මුදලට අලෙවි වීම, විරුද්ධ වාදීන් පෝශණය කිරීම වැනි හීන දීන ලක්ෂණ පක්ෂ දේශපාලනය තුළ ගම්‍ය වන සමාජ ව්‍යසනයක් වශයෙන් ප‍්‍රකට කරයි.
නාගරික දේශපාලනය ගමට බලපෑ අයුරු හෙළි කරන්නට දරන උත්සාහය තුළ, කතුවරයා කෘතිය තුළ ශපත කරන, බලය, සමාජය ප‍්‍රතික්ෂේප කරන දේ සඳහා කුප‍්‍රකට ලෙස භාවිතා කරන ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයා, පමණක් නොව මිනිසා තුළ තිබෙන කෲරත්වය, ම්ලේච්ඡුත්වය මෙන්ම ඔවුන්ගේ උප අවිඥානයද හෙළි දරව් කිරීමේ වගකීමෙන් මිදී ඒ සඳහා ප‍්‍රබල උත්සාහයක් ගෙන නොමැති වීම අඩුපාඩුවකි. සම්ප‍්‍රදායට අනුගතව ජීවත්වන ගැමි ජනයා සංකේතවත් කරන මුතුරත්න ගේ චරිතය වෘත්තාන්තය තුළ ප‍්‍රබල ඉස්මතු කිරීමක් කර නොමැත. නවකතාවේ අවසානය විසල් ඛේදවාචකයක් දක්වා ගෙන එයි. ජයසේන, සහ පොඞ්ඩි ඉදිරියේ ගජමිනි තමා ගැන පාපොච්ඡුාරණයක් සිදු කරයි. මව සියල්ල දරා ගෙන ජීවත් වන ආකාරය මෙන්ම මුතුමිණි සහ පොඞ්ඩි සංස්කෘතිය ආරක්ෂා කරමින් ඉදිරියට ගමන් කරයි. මව සහ පියා චරිත ඉස්මතු කරන ආකාරයත් ආමි ගුණේ සිද්ධියකට දෙකකට පමණක් ලඝු කිරිමත් කතුවරයාගේ සංවේදිත්වයේ ඉම පටු තැනකින් නතර වී ඇති සෙයක් පෙන්නුම් කරයි. ‘ථිර’ ගේ මරණය සිදු වීම සහෘදයාට දැනවීමට කතුවරයා එතරම් යත්න දරා නැත. මෙම නවකතාවෙහි ලිංගිකත්වය මෙන්ම මිනීමැරුම් බහුලව ඉස්මතු කර තිබීම සහෘද මනසට යම් අපුලක් දනවන්නේද යන පැනය යමෙකුට හැඟීමට ඇති ඉඩ කඩ ද බොහෝ ය.
නූතන ඇතැම් නිර්මාණයන් තුළ අනුරාගය දනවන ලිංගික කාරණා කිසියම් අපුලක් දනවන ආකාරයෙන් කියවීමට ලැබෙන අවස්ථා එමටය. මෙම කෘතියෙහි එන සභාපති සහ සහචරයන් එක්ව නිරුවත් වීඩියෝ දර්ශන නරඹන අවස්ථාවේ කෙරෙන විග‍්‍රහ කිරීම අමු ගතියක් දනවයි. එහි සෘංගාර රසයක් ඉස්මතු නොකිරීම ඒ චරිතයන්හි අධ්‍යාත්මය පිරිසිඳීමකි. නිර්මාණකරුවා සිය චරිත විකාශයේදී නිර්මාණය තුළට ලිංගික කාරණා බලහත් කාරයෙන් ඇතුල් කිරීම එහි රසයට බාධාවක් මෙන්ම පාඨකයා කෘතියෙන් ඈත් කරවීමට ද බලපානු ඇත.
ලිංගිකත්වය හා දුස්චරිත පිළිබඳව විවාහ සංස්ථාව හෙළාදකින තහනම් සබඳතා සාමාන්‍ය ලෙස නොසැළකියයුතුය යන අදහස පශ්චාත් නූතනවාදීන් නොසළකා හරින අතර නූතන බොහෝ නවකතා තුළ බහුලව ස්පර්ශව ඇති දෙයකි. ‘‘හැම නවකතා කරුවෙක්ම එයාගේ නිර්මාණවලට සෙක්ස් ඇතුළත් කරනවා. එහෙම නැත්නම් එයාගේ ෆික්ෂන්ස් ලියවිල්ලෙ තේරුමක් නෑ. ලිංගිකත්වය කියන කාරණය මිනිස් ජීවිතය තුළ වැදගත්ම දෙයක් ඒ නිසා ඒ ගැන ලියන එකෙන් වැළකෙන්න පුළුවන් කමක් නෑ. මූලික වශයෙන් මානව සම්බන්ධතා සෘජුවම මෙහෙයවන්නේ ලිංගිකත්වයට තියෙන කැමැත්ත උඩයි. ’’ (කුෂ්වාන්ත් සිං*
දේශපාලන නවකතාවක චරිත, සමාජ දේශපාලන සංදර්භයක් ඔස්සේ විකාශය වන චරිත වෙති, සම්ප‍්‍රදාය අනුව පෙරට පැමිණි ගම අර්බුදයට ලක්වන ආකාරය පිළිබඳ කතිකාවකට මුල පිරුවද අවසානය රහස් පරික්ෂක නාට්‍යයක් මෙන් නිමා කර තිබීම, මානව ජීවිත, ආදරය ප‍්‍රචණ්ඩත්වය, සෘංගාරය පමණක් නොව දේශපාලනය පිළිබඳ අරුතක් ද මූර්තිමත් කරන්නට යත්න දරන කතුවරයා තුළ දකින එක් දුබල තාවක් ලෙස පෙන්නුම් කරයි. එක් ගැටුමක් තවත් ගැටුම් රාශියකට හේතුවන අයුරු මෙන්ම සාමයෙන් සමගියෙන් ජිවත් වූ ගමක අර්බුද රැුසක් නිර්මාණය වූ ආකාරයත් ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලනය අදෘශ්‍යමාන හස්තයක් ලෙස ක‍්‍රියා කරන ආකාරයත් ගැඹුරින් විමසිය යතු කරුණු වෙයි. ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයාගේ ගමන මත් ද්‍රව්‍ය, පුරාවස්තු කොල්ල කෑම ආදියෙන් විස්ථාපනය වූ එකකි. පොදුවේ ආගමික හා කෘෂි ජීවිතයෙන් ශික්ෂණය වූ සමාජයක් උඩු යටිකුරු වන ආකාරය අවලමා සහ අරටුව තුළින් කතුවරයා සාකච්ඡුා කිරීමට උත්සාහ දරයි. කොතෙක් දුෂ්කර දෙයට මුහුණ දෙන්නේ නමුදු ජීවිතය, හැර නොයා යුතු දෙයක් ලෙසත්, පයට වළ ගොඩැලි සහ ගල් බොරළු සහිත රිදුම් දෙන මාවතක වද විඳ විඳ පා නගන පීඩිතයින් ගේ හෙට දවස ද, මිරිඟුවක් සේ පෙනි පෙනී මේ ජීවිත අත් විඳින්නේ හරසුන් හා බොල් බවින් පිරි සමාජමය හරයන්ම නොවේද. යන්න පසක් කරන ලේඛකයා මිනිසාගේ සහජාසාවන් ශිෂ්ටත්වය නැමැති පෙනේරයෙන් පෙරා ගත් කළ සමාජයට හානිකර නොවන ආකාරයක් දනවමින් පශ්චාත් ලිබරල් සමාජ ආකෘතියක සළකුණු ලකුණු කරමින් පොඞ්ඩි සහ ගජමිණි මහ උළු ගෙදරට යැවෙයි. අනෙකා දෙස අව්‍යාජව බැලීමටත් පීඩාව දුරලීමටත් ඉතිහාසය ලබා දී ඇති පාඩම් පිළිබඳව කතුවරයා අපට සිහිපත් කරවයි.
තේමා කිහිපයකින් යුතු වෘත්තාන්තයක් ලෙස පී. බි. ජයසේකරයන් ‘අවලමා සහ ඇහැටුව’ පාඨකයාට සමීප කරමින් කාන්තාව කායික, මානසික හා ලිංගික වශයෙන් හිංසනයට පත්වන ආකාරයත් සමාජයක පුරුෂයන්ගේ චර්යාව මත කාන්තාවගේ සමාජතත්ත්වය තීරණයවන ආකාරයත් දේශපාලනය අදෘශ්‍යමාන හස්තයක් ලෙස යටි බිම් ගතව දියත්වන ආකාරයත් විශද කරවීමට කතුවරයා වැයම් කර ඇත.
කාන්තාව පීඩනයට පත් කිරීමත්, ඊට ගොදුරු වීමට හේතු යුක්ත වූ සියළු පීඩනයන් ගේ ඇරඹුම සිදු වූයේත් මානව සමාජයේ ම්ලේච්ඡුම අවධියේ ය. ‘‘ප්‍රෙඞ්රික්ස් එංගල්ස් ’’
සුනිල් කුමාරසිංහ අතුකෝරල
Wednesday, June 3, 2015
’‘සිනහව අතරින්’’චිත‍්‍රපටය මනසට සම්භාහනයක්.
ප‍්‍රංශ ජාතික රිචඞ් සහ කුමාරිගේ කුටුම්භයට තුන් වැන්නෙකු ලෙස ප‍්‍රවිශ්ට වන විමල් වික‍්‍රමසිංහ, යන චරිත ත‍්‍රිත්වය වටා ගෙතී ඇති මෙම වෘත්තාන්තය තුළින්, දුක, වේදනාව, සතුට, ප‍්‍රහර්ශය, සෞන්ධර්ය, ආදී හැඟීම්, වටිනාකම් හා අත්හැරීම පේ‍්‍රක්ෂක මනසේ ගැඹුරින් ජනිත කරවමින් පශ්චාත්කාලීන ලිබරල් සංස්කෘතිය පිළිබඳ සමාජ චිත‍්‍රයක් ද, නිරූපණය කරයි.
විවාහ දිවියෙන් අපේක්ෂිත මාතෘත්වය නොලැබීමේ ගැටලූව මුල් කර ගෙන කුමාරි සිය ප‍්‍රංශ ජාතික සැමියා (රිචඞ්* සමග ගැටීම ඇරඹෙනුයේ දිගින් දිගටම සිදුවන බලාපොරොත්තු කඩවීම නිසා ය. විවාහ දිවියේ ප‍්‍රහර්ශය අත්විඳීමේ අවස්ථාව ගිලිහීම හා ඇගේ පති දම සිඳී බිඳී යාමට අවස්ථාව ඇති කරයි. ඒ සම්බන්ධයෙන් විමල් ගේ මැදිහත්වීම සාධාරණීය කරන්නට දරන ප‍්‍රයත්නය ද, සුළුපටු නැත. මන්ද ගැහැණියක වශයෙන් ඇගේ මානුෂීය ස්වභාවය හා උවමනාව ද, පිළිබිඹු කිරීම මතුපිටින් පමණක් නොව චරිතයේ ආධ්‍යාත්මය තුළින් ද පෙන්නුම් කිරීමට බලවත් උත්සාහයක් ගනී. මෙහි දී රිඩඞ් තම සුරූපී බිරිඳ ගේ අසම්මත බැඳීමට ලොකු විරෝධයක් පෙන්නුම් නොකිරීම තාත්විකත්වය ගිලිහී යාමක් ලෙස හැෙඟයි. එහෙත් මේ තුන්කොන් පේ‍්‍රමයේ එක් ඵළයක් වශයෙන් විමල්ට දාව බිහිවන දරුවා මිය ගිය බව විමල් වෙත දැන්වීම තුළින් රිචඞ්ට තම පෞරුෂය නගා ගැන්මට අවස්ථාවක් උදා වෙයි. මෙම වෘත්තාන්තය නිමා කරමින් පේ‍්‍රක්ෂකයා දාර්ශනික තලයකට මනසින් ගෙනයාමට දරන ප‍්‍රයත්නය අනෙක් ඵළය වෙයි.
චිත්ත වේග සංකල්පයේ දී ආසව, අනුසය, පපඤ්ච යන පෙළඹවීමේ මූලයන්වලට අනුව ආසවයන් හේතුකොට ගෙන පුද්ගල සන්තානයෙහි කාංසාව, නොසන්සුන් කම, නොරුස්සන බව ආදී චිත්තවේග පහළවන ආකාරය (ෑපදඑසදබ* කුමාරිගේ මෙන්ම විමල් ගේ චරිත නිරූපනයන් තුළින් මනාව විශද වෙයි.
සිංහල සිනමාව තුළ බහුලව සාකච‘ඡුාකර ඇති තුන්කොන් පේ‍්‍රමය මෙහි ප‍්‍රකට කළ ද සිනමා කරුවා වෙනස් මානයන් ඔස්සේ පේ‍්‍රක්ෂක හමුවට සිය දෙවන ප‍්‍රයත්නය සමග පැමිණ ඇත. සමකාලීන සමාජීය සිදුවීම්වලට අනුව බුදු සමය සහ භික්ෂුව පිළිබඳ පවත්නා සමාජීය කතිකාවට පිලිතුරක් සපයමින් වෘත්තාන්තය තුළ ආගමික සුජාත භාවය ඖචිත්‍යය ට අනුව සංවේදී ව හා ගැඹුරුතර විග‍්‍රහයකට බඳුන්කර ඇත. සාහිත්‍යකෘතියකින් ලබන ආශ්වාදය තුළින් සණත් ගුණතිලකයන් මෙහි තිර පිට පත ලියා ඇති අතර, මෙහි එන ප‍්‍රධාන චරිත තුන පේ‍්‍රක්ෂක මනස් තුළ සමීපරූප සිනමා රීතිය ඔස්සේ නිදන් ගත කරවීමට කැමරාව ගමන්කරවන රිද්මය මෙම චිත‍්‍රපටයේ සුවිශේෂී තත්ත්වයකි. යෞවන යෞවනියන්ගේ සොඳුරු පෙම් පුවත් සිනමාත්මකව බහුලව බිහිවන ලාංකීය සමාජය තුළ මැදිවියේ චරිත ත‍්‍රිත්වයක් ඔස්සේ පේ‍්‍රක්ෂක ආධ්‍යාත්මයට ධනාත්මකව යමක් එකතු කිරීමට ව්ඤ්ඤාන ධාරා රීතිය ඔස්සේ අනෙකා සැබැවින් දකින්නට පොළඹවන උත්සාහය ද පැසසුමට ලක් කළ යුතු ය.
සංස්කෘති දෙකක් මුසු වෘත්තාන්තයක් මෙන් දිස්වුව ද, ප‍්‍රංශ සමාජය පිළිබඳ ඉස්මතු කිරීමක් මෙහි දී, නොකෙරෙයි. ආසියානු දර්ශනයේ ගැඹුර සාකච්ඡුාවට නතු කරන ආකාරය මෙන්ම, අනුවේදනීය වෘත්තාන්තයක් ලෙස සිනමා පටය කැපීපෙනෙන බව නිරෝෂා විරාජනී ගේ සංගීතය සමග ඓන්ද්‍රීයව බැඳෙන රූප මාලාව ඉහත කී ගුණ සමුදාය පේ‍්‍රක්ෂක මනසට දනවන්නට සමත් වී ඇත.
විමල් වික‍්‍රමසිංහ විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්ය වරයෙකු වශයෙන් නාගරික සංස්කෘතියට අනුගත ව විසුව ද, ගැමිසංස්කෘතිය, නිදහස් අධ්‍යාපනය, ආගම, නීතිය, සදාචාර සහ කුලාචාරයන් ගෙන් හික්මීම ලද අයෙකු වශයෙන් මෙන් ම, කුමාරිගේ චරිතයෙන් ද පෙන්නුම් කරන්නේ නාගරික සංස්කෘතිය ඇය පසුව භාර ගත් බව ය. නූතන සමාජය බොහෝවිට අත්විඳින ධන බලය පෙන්වමින් කපටි කෛරාටික ආරක්ෂක මුවාවෙන්, මුලා කර අනෙකාගේ කුටුම්භයට ඇතුළුවී. බලහත් කාරයෙන් සිය ආධිපත්‍යය පතුරුවා ගන්නා නරි වෙනුවට කුමාරි විඳින අනුපමේය චිත්ත පීඩාව සමග අහඹු ලෙස ඈට හමු වන, විමල් ගේ අනුකම්පාවට ලක්වීම, කිතුලක් යට කිරි වීදුරුවක් පානය කළත් වපර ඇසින් දකින සමාජය දෝෂ විරහිත කරුණක් ලෙස නොසලකනු ඇත. එහෙත් විමල් සසුන් ගත වීම අගති විරහිත සදය අනුකම්පාව දිනා ගැනීමට හේතු වෙයි. මා දන්නා එක් තරුණියක් පේ‍්‍රමය ගැන කලකරීමකට පත්ව පැවිදි වී සිටියදී සිය පෙම්වතා එම අසපුවට ගොස් ප‍්‍රධාන මෙහෙණිය මුණ ගැසී කරුණු පහදා දීමෙන් එතැනින් මුදවා ගෙනවිත් පසුව විවාහ ගිවිස ගන්නා ලදී. සමස්ථය විමසුමට ලක් කිරීමේදී මෙම අත්විඳීම් සමකාලීන සමාජය තුළ පවත්නා මානව ජිවිත වල සැබෑ අද්දැකීම් සමුච්ඡුයක් වශයෙන් හªනා ගත හැකි වෙයි.
ජීවිතයේ සැබෑව නිරූපණය කරන්නට වෙහෙසෙන සාහිත්‍ය ධාරා අතර සිනමාවට හිමිවන්නේ, අද්විතීය තැනකි. කුමාරි සිය ස්ත‍්‍රි වර්ගයා වෙනුවෙන් හඬයි, වැලපෙයි, සිනහසෙයි, කෝප ගනී, නින්දා විඳී, සැබැවින්ම මේ අත්විඳීම් මානව ජීවිතයේ ස්වභාවික උනුසුමින් ඈත්වී නොමැති ධර්මතා නොවේද. එහෙත් ඇය සිය අනන්‍යතාව ගොඩනගා ගැනීමෙ දීී සිනමාකරුවා ඇගේ අතීතය වසන් කිරීමත්, රිචඞ් සිය සුරූපී බිරිඳ පිළිබඳව පෙන්වන දෘෂ්ටිමය ස්වභාවයත්, දරුවෙකු පිළිසිඳි බවපැවසිමෙන් විමල් තුළ සිදුවන ව්‍යාකූල බව ත්. පේ‍්‍රක්ෂක මනසට ගැඹුරින් දන්වන්නට සමත්ව නොමැති වීම අසාර්ථක ලක්ෂන බව හැෙඟයි. එහෙත් ඇය තම චරිත නිරූපනය තුළින් පේ‍්‍රක්ෂකය මනස තුළ භාවමය කම්පනයක් ඇති කිරීමට ගන්නා උත්සාහයන් සාර්ථකත්වයක් පෙන්නුම් කරයි.
තුන්කොන්පේ‍්‍රමය, ඇසුරින් සාහිත්‍ය හා කලා නිර්මාණ බිහිකිරීම විවිධ සාහිත්‍ය ශානරයන් ඔස්සේ ගම හා නගරය ඇසුරු කර ගෙන නිපදවී මේ කලාව දුරාතීතයට ගමන්කරන්නකි. කල්පිත නාගරික සංස්කෘතියක් දෘෂ්‍ය කරන ‘සිනහවඅතරින්’’ චිත‍්‍රපටය තුළ ප‍්‍රංශජාතික සැමියා සමග විවාහ ගිවිස සිටින කුමාරි සිය සංස්කෘතික අනන්‍යතාව රැුක ගැනීමට දරන තැත සමග ගැටීමෙන් ඇතිවන හිදැසට පිවිසෙන විමල් යන චරිත ත‍්‍රිත්වය විමසීමෙන් එක්තරා ආකාරයකට ව්‍යාජ ජීවිත ආඛ්‍යාන මය රූප මාලාවක් සමීප රූප සිනමා රීතිය ඔස්සේ සිනමාකරුවා පේ‍්‍රක්ෂකයිනට අපූර්වත්වටයන් ග‍්‍රහණය කරවයි.
නාගරික අසංතෘප්ත ජීවිතවල ජිවන ආඛ්‍යානයන් ඔස්සේ මෙහිදී (සිනමාකරුවා* ප‍්‍රකාශකරන්නේ කුමක් ද, මැදිවියේ සුරූපියකගේ පිරිපුන් ස්ත‍්‍රී ශරීරය අධිසුඛෝපභෝගී පිරිමි ෆැන්ටසිය මගින් ශාංගාරකරණය කරවන අතර, නාගරික මිනිසුන්ගේ සමාජ ආර්ථික ජීවිතයේ නිස්සාර බව පමණක් නොව ආසියානු දර්ශනයේ ගැඹුරු මනෝභාවයන් මගින් මනස ශික්ෂිත කරවන්නට දරන තැතක් ද, සමගය.
පේ‍්‍රමය පිළිබඳ කියවෙන වෘත්තාන්තයක් වශයෙන් පෙන්නුම් කළත්, පශ්චාත් ලිබරල්වාදී සමාජ ජීවිතයේ නිදහස හා මානසික සුවය උදෙසා පන්සල් ඇසුරු කර ගත් ජීවිත තුළින්, පවත්නා සමාජ ගත හිදැස ආගමික නිෂ්ඨාවන් තුළින් පිරවෙන්නට හැරීම තුළින් තත්ත්කාලීන ජනප‍්‍රිය සංස්කෘතිය දෘෂ්ටි ගත කරන අතර, ඉහළ සුඛෝපභෝගී ජීවන ප‍්‍රවෘත්තිය තුළ දුෂ්කර මෙන්ම අඩු ලිංගික සබඳතාව ගමෙන් නගරයට සම්ප‍්‍රාප්ත කුටුම්භ යන්හි සුපුෂ්පිත ජීවිත, නාගරිකසමාජය තුළ මොනවට විදහා දක්වයි ද, එහෙත් මේ කාරණය අපහමුවේ ගැඹුරු විවේචනයට ලක් වුවද, වෘත්තාන්තය තුළ එම සබඳ තා ගොඩනගන්නට ලොකු වෙහෙසක් නොගැනීම ඇගේ ස්ත‍්‍රී සාරය තුළ අපට හමුනොවන අනෙක වෙයි.
කුමාරි සිය ලිංගික තෘප්තිය ලබන එකම තැනැත්තා වික‍්‍රමසිංහය. ඇගේ වේදනාකාරී යටි සිත වසා ගන්නේ කෙළිලොල් උඩු සිතිනි. වික‍්‍රමසිංහගේ මෙන්ම කුමාරිගේ අශ්ලීල වේදනාකාරී සතුට ප‍්‍රක්ෂේපණය කරන තුන්කොන් පේ‍්‍රමය තත්ත්කාලීන සමාජය තුළ ප‍්‍රතිපාදිත භෞතික පදනම සමාජ ප‍්‍රගතිය කෙරෙහි කොතරම් ප‍්‍රති විරෝධී ආකාරයකට බලපානු ලබයි ද, චිත‍්‍රපටියෙහි ශූන්‍යත්වය පමණක් නොව කුටුම්භ ගත දිවිය සුඛදායී කරවන්නට කළ හැකි කැප කිරීම් හා ප‍්‍රතිගාමී දේශපාලන න්‍යාය පත‍්‍ර වලින් හැකිලූන සමාජ සත්‍යය පිටට නැවුන මිනිසුන් නොව ඇතුලට නැවුන මිනිසුන් බිහිකරන සුළු සමාජ යථාර්ථයක් ඥානනය කරවන බව ද, මෙහි ලා සඳහන් කළයුතු ය.
පාරිශුද්ධ සංස්කෘතියේ මූලයන් සොයා ආපසු යාමේදී හමුවන්නේ ගම ය. රිචඞ් ආකර්ශනය කරන දේවල් මෙන්ම කුමාරි රැුකගන්නට වෙහෙසෙන් නේත්, විමල් අවසානයේ (ආධ්‍යාත්මික ජීවිතයකට* නැඹුරු කරවන්නේ ත්. මේ සංස්කෘතික යථාර්ථය විසින් ම නොවේ ද යන්න ගැඹුරින් විමසිය යුතුව ඇත. ඔවුන් සිදු කර ඇත්තේ ආපසු යාම නොව පවත්නා ජාලමය අවුල තුළ ගැටලූවලට විසඳුම් සෙවීම ය.
සුනිල් කුමාරසිංහ අතුකෝරල
්එයමනදර්ක්128?ටප්සකගජදප
Thursday, May 14, 2015
’‘සිනහව අතරින්’’චිත‍්‍රපටය මනසට සම්භාහනයක්.
ප‍්‍රංශ ජාතික රිචඞ් සහ කුමාරිගේ කුටුම්භයට තුන් වැන්නෙකු ලෙස ප‍්‍රවිශ්ට වන විමල් වික‍්‍රමසිංහ, යන චරිත ත‍්‍රිත්වය වටා ගෙතී ඇති මෙම වෘත්තාන්තය තුළින්, දුක, වේදනාව, සතුට, ප‍්‍රහර්ශය, සෞන්ධර්ය, ආදී හැඟීම්, වටිනාකම් හා අත්හැරීම පේ‍්‍රක්ෂක මනසේ ගැඹුරින් ජනිත කරවමින් පශ්චාත්කාලීන ලිබරල් සංස්කෘතිය පිළිබඳ සමාජ චිත‍්‍රයක් ද, නිරූපණය කරයි.
විවාහ දිවියෙන් අපේක්ෂිත මාතෘත්වය නොලැබීමේ ගැටලූව මුල් කර ගෙන කුමාරි සිය ප‍්‍රංශ ජාතික සැමියා (රිචඞ්* සමග ගැටීම ඇරඹෙනුයේ දිගින් දිගටම සිදුවන බලාපොරොත්තු කඩවීම නිසා ය. විවාහ දිවියේ ප‍්‍රහර්ශය අත්විඳීමේ අවස්ථාව ගිලිහීම හා ඇගේ පති දම සිඳී බිඳී යාමට අවස්ථාව ඇති කරයි. ඒ සම්බන්ධයෙන් විමල් ගේ මැදිහත්වීම සාධාරණීය කරන්නට දරන ප‍්‍රයත්නය ද, සුළුපටු නැත. මන්ද ගැහැණියක වශයෙන් ඇගේ මානුෂීය ස්වභාවය හා උවමනාව ද, පිළිබිඹු කිරීම මතුපිටින් පමණක් නොව චරිතයේ ආධ්‍යාත්මය තුළින් ද පෙන්නුම් කිරීමට බලවත් උත්සාහයක් ගනී. මෙහි දී රිඩඞ් තම සුරූපී බිරිඳ ගේ අසම්මත බැඳීමට ලොකු විරෝධයක් පෙන්නුම් නොකිරීම තාත්විකත්වය ගිලිහී යාමක් ලෙස හැෙඟයි. එහෙත් මේ තුන්කොන් පේ‍්‍රමයේ එක් ඵළයක් වශයෙන් විමල්ට දාව බිහිවන දරුවා මිය ගිය බව විමල් වෙත දැන්වීම තුළින් රිචඞ්ට තම පෞරුෂය නගා ගැන්මට අවස්ථාවක් උදා වෙයි. මෙම වෘත්තාන්තය නිමා කරමින් පේ‍්‍රක්ෂකයා දාර්ශනික තලයකට මනසින් ගෙනයාමට දරන ප‍්‍රයත්නය අනෙක් ඵළය වෙයි.
චිත්ත වේග සංකල්පයේ දී ආසව, අනුසය, පපඤ්ච යන පෙළඹවීමේ මූලයන්වලට අනුව ආසවයන් හේතුකොට ගෙන පුද්ගල සන්තානයෙහි කාංසාව, නොසන්සුන් කම, නොරුස්සන බව ආදී චිත්තවේග පහළවන ආකාරය (ෑපදඑසදබ* කුමාරිගේ මෙන්ම විමල් ගේ චරිත නිරූපනයන් තුළින් මනාව විශද වෙයි.
සිංහල සිනමාව තුළ බහුලව සාකච‘ඡුාකර ඇති තුන්කොන් පේ‍්‍රමය මෙහි ප‍්‍රකට කළ ද සිනමා කරුවා වෙනස් මානයන් ඔස්සේ පේ‍්‍රක්ෂක හමුවට සිය දෙවන ප‍්‍රයත්නය සමග පැමිණ ඇත. සමකාලීන සමාජීය සිදුවීම්වලට අනුව බුදු සමය සහ භික්ෂුව පිළිබඳ පවත්නා සමාජීය කතිකාවට පිලිතුරක් සපයමින් වෘත්තාන්තය තුළ ආගමික සුජාත භාවය ඖචිත්‍යය ට අනුව සංවේදී ව හා ගැඹුරුතර විග‍්‍රහයකට බඳුන්කර ඇත. සාහිත්‍යකෘතියකින් ලබන ආශ්වාදය තුළින් සණත් ගුණතිලකයන් මෙහි තිර පිට පත ලියා ඇති අතර, මෙහි එන ප‍්‍රධාන චරිත තුන පේ‍්‍රක්ෂක මනස් තුළ සමීපරූප සිනමා රීතිය ඔස්සේ නිදන් ගත කරවීමට කැමරාව ගමන්කරවන රිද්මය මෙම චිත‍්‍රපටයේ සුවිශේෂී තත්ත්වයකි. යෞවන යෞවනියන්ගේ සොඳුරු පෙම් පුවත් සිනමාත්මකව බහුලව බිහිවන ලාංකීය සමාජය තුළ මැදිවියේ චරිත ත‍්‍රිත්වයක් ඔස්සේ පේ‍්‍රක්ෂක ආධ්‍යාත්මයට ධනාත්මකව යමක් එකතු කිරීමට ව්ඤ්ඤාන ධාරා රීතිය ඔස්සේ අනෙකා සැබැවින් දකින්නට පොළඹවන උත්සාහය ද පැසසුමට ලක් කළ යුතු ය.
සංස්කෘති දෙකක් මුසු වෘත්තාන්තයක් මෙන් දිස්වුව ද, ප‍්‍රංශ සමාජය පිළිබඳ ඉස්මතු කිරීමක් මෙහි දී, නොකෙරෙයි. ආසියානු දර්ශනයේ ගැඹුර සාකච්ඡුාවට නතු කරන ආකාරය මෙන්ම, අනුවේදනීය වෘත්තාන්තයක් ලෙස සිනමා පටය කැපීපෙනෙන බව නිරෝෂා විරාජනී ගේ සංගීතය සමග ඓන්ද්‍රීයව බැඳෙන රූප මාලාව ඉහත කී ගුණ සමුදාය පේ‍්‍රක්ෂක මනසට දනවන්නට සමත් වී ඇත.
විමල් වික‍්‍රමසිංහ විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්ය වරයෙකු වශයෙන් නාගරික සංස්කෘතියට අනුගත ව විසුව ද, ගැමිසංස්කෘතිය, නිදහස් අධ්‍යාපනය, ආගම, නීතිය, සදාචාර සහ කුලාචාරයන් ගෙන් හික්මීම ලද අයෙකු වශයෙන් මෙන් ම, කුමාරිගේ චරිතයෙන් ද පෙන්නුම් කරන්නේ නාගරික සංස්කෘතිය ඇය පසුව භාර ගත් බව ය. නූතන සමාජය බොහෝවිට අත්විඳින ධන බලය පෙන්වමින් කපටි කෛරාටික ආරක්ෂක මුවාවෙන්, මුලා කර අනෙකාගේ කුටුම්භයට ඇතුළුවී. බලහත් කාරයෙන් සිය ආධිපත්‍යය පතුරුවා ගන්නා නරි වෙනුවට කුමාරි විඳින අනුපමේය චිත්ත පීඩාව සමග අහඹු ලෙස ඈට හමු වන, විමල් ගේ අනුකම්පාවට ලක්වීම, කිතුලක් යට කිරි වීදුරුවක් පානය කළත් වපර ඇසින් දකින සමාජය දෝෂ විරහිත කරුණක් ලෙස නොසලකනු ඇත. එහෙත් විමල් සසුන් ගත වීම අගති විරහිත සදය අනුකම්පාව දිනා ගැනීමට හේතු වෙයි. මා දන්නා එක් තරුණියක් පේ‍්‍රමය ගැන කලකරීමකට පත්ව පැවිදි වී සිටියදී සිය පෙම්වතා එම අසපුවට ගොස් ප‍්‍රධාන මෙහෙණිය මුණ ගැසී කරුණු පහදා දීමෙන් එතැනින් මුදවා ගෙනවිත් පසුව විවාහ ගිවිස ගන්නා ලදී. සමස්ථය විමසුමට ලක් කිරීමේදී මෙම අත්විඳීම් සමකාලීන සමාජය තුළ පවත්නා මානව ජිවිත වල සැබෑ අද්දැකීම් සමුච්ඡුයක් වශයෙන් හªනා ගත හැකි වෙයි.
ජීවිතයේ සැබෑව නිරූපණය කරන්නට වෙහෙසෙන සාහිත්‍ය ධාරා අතර සිනමාවට හිමිවන්නේ, අද්විතීය තැනකි. කුමාරි සිය ස්ත‍්‍රි වර්ගයා වෙනුවෙන් හඬයි, වැලපෙයි, සිනහසෙයි, කෝප ගනී, නින්දා විඳී, සැබැවින්ම මේ අත්විඳීම් මානව ජීවිතයේ ස්වභාවික උනුසුමින් ඈත්වී නොමැති ධර්මතා නොවේද. එහෙත් ඇය සිය අනන්‍යතාව ගොඩනගා ගැනීමෙ දීී සිනමාකරුවා ඇගේ අතීතය වසන් කිරීමත්, රිචඞ් සිය සුරූපී බිරිඳ පිළිබඳව පෙන්වන දෘෂ්ටිමය ස්වභාවයත්, දරුවෙකු පිළිසිඳි බවපැවසිමෙන් විමල් තුළ සිදුවන ව්‍යාකූල බව ත්. පේ‍්‍රක්ෂක මනසට ගැඹුරින් දන්වන්නට සමත්ව නොමැති වීම අසාර්ථක ලක්ෂන බව හැෙඟයි. එහෙත් ඇය තම චරිත නිරූපනය තුළින් පේ‍්‍රක්ෂකය මනස තුළ භාවමය කම්පනයක් ඇති කිරීමට ගන්නා උත්සාහයන් සාර්ථකත්වයක් පෙන්නුම් කරයි.
තුන්කොන්පේ‍්‍රමය, ඇසුරින් සාහිත්‍ය හා කලා නිර්මාණ බිහිකිරීම විවිධ සාහිත්‍ය ශානරයන් ඔස්සේ ගම හා නගරය ඇසුරු කර ගෙන නිපදවී මේ කලාව දුරාතීතයට ගමන්කරන්නකි. කල්පිත නාගරික සංස්කෘතියක් දෘෂ්‍ය කරන ‘සිනහවඅතරින්’’ චිත‍්‍රපටය තුළ ප‍්‍රංශජාතික සැමියා සමග විවාහ ගිවිස සිටින කුමාරි සිය සංස්කෘතික අනන්‍යතාව රැුක ගැනීමට දරන තැත සමග ගැටීමෙන් ඇතිවන හිදැසට පිවිසෙන විමල් යන චරිත ත‍්‍රිත්වය විමසීමෙන් එක්තරා ආකාරයකට ව්‍යාජ ජීවිත ආඛ්‍යාන මය රූප මාලාවක් සමීප රූප සිනමා රීතිය ඔස්සේ සිනමාකරුවා පේ‍්‍රක්ෂකයිනට අපූර්වත්වටයන් ග‍්‍රහණය කරවයි.
නාගරික අසංතෘප්ත ජීවිතවල ජිවන ආඛ්‍යානයන් ඔස්සේ මෙහිදී (සිනමාකරුවා* ප‍්‍රකාශකරන්නේ කුමක් ද, මැදිවියේ සුරූපියකගේ පිරිපුන් ස්ත‍්‍රී ශරීරය අධිසුඛෝපභෝගී පිරිමි ෆැන්ටසිය මගින් ශාංගාරකරණය කරවන අතර, නාගරික මිනිසුන්ගේ සමාජ ආර්ථික ජීවිතයේ නිස්සාර බව පමණක් නොව ආසියානු දර්ශනයේ ගැඹුරු මනෝභාවයන් මගින් මනස ශික්ෂිත කරවන්නට දරන තැතක් ද, සමගය.
පේ‍්‍රමය පිළිබඳ කියවෙන වෘත්තාන්තයක් වශයෙන් පෙන්නුම් කළත්, පශ්චාත් ලිබරල්වාදී සමාජ ජීවිතයේ නිදහස හා මානසික සුවය උදෙසා පන්සල් ඇසුරු කර ගත් ජීවිත තුළින්, පවත්නා සමාජ ගත හිදැස ආගමික නිෂ්ඨාවන් තුළින් පිරවෙන්නට හැරීම තුළින් තත්ත්කාලීන ජනප‍්‍රිය සංස්කෘතිය දෘෂ්ටි ගත කරන අතර, ඉහළ සුඛෝපභෝගී ජීවන ප‍්‍රවෘත්තිය තුළ දුෂ්කර මෙන්ම අඩු ලිංගික සබඳතාව ගමෙන් නගරයට සම්ප‍්‍රාප්ත කුටුම්භ යන්හි සුපුෂ්පිත ජීවිත, නාගරිකසමාජය තුළ මොනවට විදහා දක්වයි ද, එහෙත් මේ කාරණය අපහමුවේ ගැඹුරු විවේචනයට ලක් වුවද, වෘත්තාන්තය තුළ එම සබඳ තා ගොඩනගන්නට ලොකු වෙහෙසක් නොගැනීම ඇගේ ස්ත‍්‍රී සාරය තුළ අපට හමුනොවන අනෙක වෙයි.
කුමාරි සිය ලිංගික තෘප්තිය ලබන එකම තැනැත්තා වික‍්‍රමසිංහය. ඇගේ වේදනාකාරී යටි සිත වසා ගන්නේ කෙළිලොල් උඩු සිතිනි. වික‍්‍රමසිංහගේ මෙන්ම කුමාරිගේ අශ්ලීල වේදනාකාරී සතුට ප‍්‍රක්ෂේපණය කරන තුන්කොන් පේ‍්‍රමය තත්ත්කාලීන සමාජය තුළ ප‍්‍රතිපාදිත භෞතික පදනම සමාජ ප‍්‍රගතිය කෙරෙහි කොතරම් ප‍්‍රති විරෝධී ආකාරයකට බලපානු ලබයි ද, චිත‍්‍රපටියෙහි ශූන්‍යත්වය පමණක් නොව කුටුම්භ ගත දිවිය සුඛදායී කරවන්නට කළ හැකි කැප කිරීම් හා ප‍්‍රතිගාමී දේශපාලන න්‍යාය පත‍්‍ර වලින් හැකිලූන සමාජ සත්‍යය පිටට නැවුන මිනිසුන් නොව ඇතුලට නැවුන මිනිසුන් බිහිකරන සුළු සමාජ යථාර්ථයක් ඥානනය කරවන බව ද, මෙහි ලා සඳහන් කළයුතු ය.
පාරිශුද්ධ සංස්කෘතියේ මූලයන් සොයා ආපසු යාමේදී හමුවන්නේ ගම ය. රිචඞ් ආකර්ශනය කරන දේවල් මෙන්ම කුමාරි රැුකගන්නට වෙහෙසෙන් නේත්, විමල් අවසානයේ (ආධ්‍යාත්මික ජීවිතයකට* නැඹුරු කරවන්නේ ත්. මේ සංස්කෘතික යථාර්ථය විසින් ම නොවේ ද යන්න ගැඹුරින් විමසිය යුතුව ඇත. ඔවුන් සිදු කර ඇත්තේ ආපසු යාම නොව පවත්නා ජාලමය අවුල තුළ ගැටලූවලට විසඳුම් සෙවීම ය.
සුනිල් කුමාරසිංහ අතුකෝරල
්එයමනදර්ක්128?ටප්සකගජදප
ප‍්‍රංශ ජාතික රිචඞ් සහ කුමාරිගේ කුටුම්භයට තුන් වැන්නෙකු ලෙස ප‍්‍රවිශ්ට වන විමල් වික‍්‍රමසිංහ, යන චරිත ත‍්‍රිත්වය වටා ගෙතී ඇති මෙම වෘත්තාන්තය තුළින්, දුක, වේදනාව, සතුට, ප‍්‍රහර්ශය, සෞන්ධර්ය, ආදී හැඟීම්, වටිනාකම් හා අත්හැරීම පේ‍්‍රක්ෂක මනසේ ගැඹුරින් ජනිත කරවමින් පශ්චාත්කාලීන ලිබරල් සංස්කෘතිය පිළිබඳ සමාජ චිත‍්‍රයක් ද, නිරූපණය කරයි.
විවාහ දිවියෙන් අපේක්ෂිත මාතෘත්වය නොලැබීමේ ගැටලූව මුල් කර ගෙන කුමාරි සිය ප‍්‍රංශ ජාතික සැමියා (රිචඞ්* සමග ගැටීම ඇරඹෙනුයේ දිගින් දිගටම සිදුවන බලාපොරොත්තු කඩවීම නිසා ය. විවාහ දිවියේ ප‍්‍රහර්ශය අත්විඳීමේ අවස්ථාව ගිලිහීම හා ඇගේ පති දම සිඳී බිඳී යාමට අවස්ථාව ඇති කරයි. ඒ සම්බන්ධයෙන් විමල් ගේ මැදිහත්වීම සාධාරණීය කරන්නට දරන ප‍්‍රයත්නය ද, සුළුපටු නැත. මන්ද ගැහැණියක වශයෙන් ඇගේ මානුෂීය ස්වභාවය හා උවමනාව ද, පිළිබිඹු කිරීම මතුපිටින් පමණක් නොව චරිතයේ ආධ්‍යාත්මය තුළින් ද පෙන්නුම් කිරීමට බලවත් උත්සාහයක් ගනී. මෙහි දී රිඩඞ් තම සුරූපී බිරිඳ ගේ අසම්මත බැඳීමට ලොකු විරෝධයක් පෙන්නුම් නොකිරීම තාත්විකත්වය ගිලිහී යාමක් ලෙස හැෙඟයි. එහෙත් මේ තුන්කොන් පේ‍්‍රමයේ එක් ඵළයක් වශයෙන් විමල්ට දාව බිහිවන දරුවා මිය ගිය බව විමල් වෙත දැන්වීම තුළින් රිචඞ්ට තම පෞරුෂය නගා ගැන්මට අවස්ථාවක් උදා වෙයි. මෙම වෘත්තාන්තය නිමා කරමින් පේ‍්‍රක්ෂකයා දාර්ශනික තලයකට මනසින් ගෙනයාමට දරන ප‍්‍රයත්නය අනෙක් ඵළය වෙයි.
චිත්ත වේග සංකල්පයේ දී ආසව, අනුසය, පපඤ්ච යන පෙළඹවීමේ මූලයන්වලට අනුව ආසවයන් හේතුකොට ගෙන පුද්ගල සන්තානයෙහි කාංසාව, නොසන්සුන් කම, නොරුස්සන බව ආදී චිත්තවේග පහළවන ආකාරය (ෑපදඑසදබ* කුමාරිගේ මෙන්ම විමල් ගේ චරිත නිරූපනයන් තුළින් මනාව විශද වෙයි.
සිංහල සිනමාව තුළ බහුලව සාකච‘ඡුාකර ඇති තුන්කොන් පේ‍්‍රමය මෙහි ප‍්‍රකට කළ ද සිනමා කරුවා වෙනස් මානයන් ඔස්සේ පේ‍්‍රක්ෂක හමුවට සිය දෙවන ප‍්‍රයත්නය සමග පැමිණ ඇත. සමකාලීන සමාජීය සිදුවීම්වලට අනුව බුදු සමය සහ භික්ෂුව පිළිබඳ පවත්නා සමාජීය කතිකාවට පිලිතුරක් සපයමින් වෘත්තාන්තය තුළ ආගමික සුජාත භාවය ඖචිත්‍යය ට අනුව සංවේදී ව හා ගැඹුරුතර විග‍්‍රහයකට බඳුන්කර ඇත. සාහිත්‍යකෘතියකින් ලබන ආශ්වාදය තුළින් සණත් ගුණතිලකයන් මෙහි තිර පිට පත ලියා ඇති අතර, මෙහි එන ප‍්‍රධාන චරිත තුන පේ‍්‍රක්ෂක මනස් තුළ සමීපරූප සිනමා රීතිය ඔස්සේ නිදන් ගත කරවීමට කැමරාව ගමන්කරවන රිද්මය මෙම චිත‍්‍රපටයේ සුවිශේෂී තත්ත්වයකි. යෞවන යෞවනියන්ගේ සොඳුරු පෙම් පුවත් සිනමාත්මකව බහුලව බිහිවන ලාංකීය සමාජය තුළ මැදිවියේ චරිත ත‍්‍රිත්වයක් ඔස්සේ පේ‍්‍රක්ෂක ආධ්‍යාත්මයට ධනාත්මකව යමක් එකතු කිරීමට ව්ඤ්ඤාන ධාරා රීතිය ඔස්සේ අනෙකා සැබැවින් දකින්නට පොළඹවන උත්සාහය ද පැසසුමට ලක් කළ යුතු ය.
සංස්කෘති දෙකක් මුසු වෘත්තාන්තයක් මෙන් දිස්වුව ද, ප‍්‍රංශ සමාජය පිළිබඳ ඉස්මතු කිරීමක් මෙහි දී, නොකෙරෙයි. ආසියානු දර්ශනයේ ගැඹුර සාකච්ඡුාවට නතු කරන ආකාරය මෙන්ම, අනුවේදනීය වෘත්තාන්තයක් ලෙස සිනමා පටය කැපීපෙනෙන බව නිරෝෂා විරාජනී ගේ සංගීතය සමග ඓන්ද්‍රීයව බැඳෙන රූප මාලාව ඉහත කී ගුණ සමුදාය පේ‍්‍රක්ෂක මනසට දනවන්නට සමත් වී ඇත.
විමල් වික‍්‍රමසිංහ විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්ය වරයෙකු වශයෙන් නාගරික සංස්කෘතියට අනුගත ව විසුව ද, ගැමිසංස්කෘතිය, නිදහස් අධ්‍යාපනය, ආගම, නීතිය, සදාචාර සහ කුලාචාරයන් ගෙන් හික්මීම ලද අයෙකු වශයෙන් මෙන් ම, කුමාරිගේ චරිතයෙන් ද පෙන්නුම් කරන්නේ නාගරික සංස්කෘතිය ඇය පසුව භාර ගත් බව ය. නූතන සමාජය බොහෝවිට අත්විඳින ධන බලය පෙන්වමින් කපටි කෛරාටික ආරක්ෂක මුවාවෙන්, මුලා කර අනෙකාගේ කුටුම්භයට ඇතුළුවී. බලහත් කාරයෙන් සිය ආධිපත්‍යය පතුරුවා ගන්නා නරි වෙනුවට කුමාරි විඳින අනුපමේය චිත්ත පීඩාව සමග අහඹු ලෙස ඈට හමු වන, විමල් ගේ අනුකම්පාවට ලක්වීම, කිතුලක් යට කිරි වීදුරුවක් පානය කළත් වපර ඇසින් දකින සමාජය දෝෂ විරහිත කරුණක් ලෙස නොසලකනු ඇත. එහෙත් විමල් සසුන් ගත වීම අගති විරහිත සදය අනුකම්පාව දිනා ගැනීමට හේතු වෙයි. මා දන්නා එක් තරුණියක් පේ‍්‍රමය ගැන කලකරීමකට පත්ව පැවිදි වී සිටියදී සිය පෙම්වතා එම අසපුවට ගොස් ප‍්‍රධාන මෙහෙණිය මුණ ගැසී කරුණු පහදා දීමෙන් එතැනින් මුදවා ගෙනවිත් පසුව විවාහ ගිවිස ගන්නා ලදී. සමස්ථය විමසුමට ලක් කිරීමේදී මෙම අත්විඳීම් සමකාලීන සමාජය තුළ පවත්නා මානව ජිවිත වල සැබෑ අද්දැකීම් සමුච්ඡුයක් වශයෙන් හªනා ගත හැකි වෙයි.
ජීවිතයේ සැබෑව නිරූපණය කරන්නට වෙහෙසෙන සාහිත්‍ය ධාරා අතර සිනමාවට හිමිවන්නේ, අද්විතීය තැනකි. කුමාරි සිය ස්ත‍්‍රි වර්ගයා වෙනුවෙන් හඬයි, වැලපෙයි, සිනහසෙයි, කෝප ගනී, නින්දා විඳී, සැබැවින්ම මේ අත්විඳීම් මානව ජීවිතයේ ස්වභාවික උනුසුමින් ඈත්වී නොමැති ධර්මතා නොවේද. එහෙත් ඇය සිය අනන්‍යතාව ගොඩනගා ගැනීමෙ දීී සිනමාකරුවා ඇගේ අතීතය වසන් කිරීමත්, රිචඞ් සිය සුරූපී බිරිඳ පිළිබඳව පෙන්වන දෘෂ්ටිමය ස්වභාවයත්, දරුවෙකු පිළිසිඳි බවපැවසිමෙන් විමල් තුළ සිදුවන ව්‍යාකූල බව ත්. පේ‍්‍රක්ෂක මනසට ගැඹුරින් දන්වන්නට සමත්ව නොමැති වීම අසාර්ථක ලක්ෂන බව හැෙඟයි. එහෙත් ඇය තම චරිත නිරූපනය තුළින් පේ‍්‍රක්ෂකය මනස තුළ භාවමය කම්පනයක් ඇති කිරීමට ගන්නා උත්සාහයන් සාර්ථකත්වයක් පෙන්නුම් කරයි.
තුන්කොන්පේ‍්‍රමය, ඇසුරින් සාහිත්‍ය හා කලා නිර්මාණ බිහිකිරීම විවිධ සාහිත්‍ය ශානරයන් ඔස්සේ ගම හා නගරය ඇසුරු කර ගෙන නිපදවී මේ කලාව දුරාතීතයට ගමන්කරන්නකි. කල්පිත නාගරික සංස්කෘතියක් දෘෂ්‍ය කරන ‘සිනහවඅතරින්’’ චිත‍්‍රපටය තුළ ප‍්‍රංශජාතික සැමියා සමග විවාහ ගිවිස සිටින කුමාරි සිය සංස්කෘතික අනන්‍යතාව රැුක ගැනීමට දරන තැත සමග ගැටීමෙන් ඇතිවන හිදැසට පිවිසෙන විමල් යන චරිත ත‍්‍රිත්වය විමසීමෙන් එක්තරා ආකාරයකට ව්‍යාජ ජීවිත ආඛ්‍යාන මය රූප මාලාවක් සමීප රූප සිනමා රීතිය ඔස්සේ සිනමාකරුවා පේ‍්‍රක්ෂකයිනට අපූර්වත්වටයන් ග‍්‍රහණය කරවයි.
නාගරික අසංතෘප්ත ජීවිතවල ජිවන ආඛ්‍යානයන් ඔස්සේ මෙහිදී (සිනමාකරුවා* ප‍්‍රකාශකරන්නේ කුමක් ද, මැදිවියේ සුරූපියකගේ පිරිපුන් ස්ත‍්‍රී ශරීරය අධිසුඛෝපභෝගී පිරිමි ෆැන්ටසිය මගින් ශාංගාරකරණය කරවන අතර, නාගරික මිනිසුන්ගේ සමාජ ආර්ථික ජීවිතයේ නිස්සාර බව පමණක් නොව ආසියානු දර්ශනයේ ගැඹුරු මනෝභාවයන් මගින් මනස ශික්ෂිත කරවන්නට දරන තැතක් ද, සමගය.
පේ‍්‍රමය පිළිබඳ කියවෙන වෘත්තාන්තයක් වශයෙන් පෙන්නුම් කළත්, පශ්චාත් ලිබරල්වාදී සමාජ ජීවිතයේ නිදහස හා මානසික සුවය උදෙසා පන්සල් ඇසුරු කර ගත් ජීවිත තුළින්, පවත්නා සමාජ ගත හිදැස ආගමික නිෂ්ඨාවන් තුළින් පිරවෙන්නට හැරීම තුළින් තත්ත්කාලීන ජනප‍්‍රිය සංස්කෘතිය දෘෂ්ටි ගත කරන අතර, ඉහළ සුඛෝපභෝගී ජීවන ප‍්‍රවෘත්තිය තුළ දුෂ්කර මෙන්ම අඩු ලිංගික සබඳතාව ගමෙන් නගරයට සම්ප‍්‍රාප්ත කුටුම්භ යන්හි සුපුෂ්පිත ජීවිත, නාගරිකසමාජය තුළ මොනවට විදහා දක්වයි ද, එහෙත් මේ කාරණය අපහමුවේ ගැඹුරු විවේචනයට ලක් වුවද, වෘත්තාන්තය තුළ එම සබඳ තා ගොඩනගන්නට ලොකු වෙහෙසක් නොගැනීම ඇගේ ස්ත‍්‍රී සාරය තුළ අපට හමුනොවන අනෙක වෙයි.
කුමාරි සිය ලිංගික තෘප්තිය ලබන එකම තැනැත්තා වික‍්‍රමසිංහය. ඇගේ වේදනාකාරී යටි සිත වසා ගන්නේ කෙළිලොල් උඩු සිතිනි. වික‍්‍රමසිංහගේ මෙන්ම කුමාරිගේ අශ්ලීල වේදනාකාරී සතුට ප‍්‍රක්ෂේපණය කරන තුන්කොන් පේ‍්‍රමය තත්ත්කාලීන සමාජය තුළ ප‍්‍රතිපාදිත භෞතික පදනම සමාජ ප‍්‍රගතිය කෙරෙහි කොතරම් ප‍්‍රති විරෝධී ආකාරයකට බලපානු ලබයි ද, චිත‍්‍රපටියෙහි ශූන්‍යත්වය පමණක් නොව කුටුම්භ ගත දිවිය සුඛදායී කරවන්නට කළ හැකි කැප කිරීම් හා ප‍්‍රතිගාමී දේශපාලන න්‍යාය පත‍්‍ර වලින් හැකිලූන සමාජ සත්‍යය පිටට නැවුන මිනිසුන් නොව ඇතුලට නැවුන මිනිසුන් බිහිකරන සුළු සමාජ යථාර්ථයක් ඥානනය කරවන බව ද, මෙහි ලා සඳහන් කළයුතු ය.
පාරිශුද්ධ සංස්කෘතියේ මූලයන් සොයා ආපසු යාමේදී හමුවන්නේ ගම ය. රිචඞ් ආකර්ශනය කරන දේවල් මෙන්ම කුමාරි රැුකගන්නට වෙහෙසෙන් නේත්, විමල් අවසානයේ (ආධ්‍යාත්මික ජීවිතයකට* නැඹුරු කරවන්නේ ත්. මේ සංස්කෘතික යථාර්ථය විසින් ම නොවේ ද යන්න ගැඹුරින් විමසිය යුතුව ඇත. ඔවුන් සිදු කර ඇත්තේ ආපසු යාම නොව පවත්නා ජාලමය අවුල තුළ ගැටලූවලට විසඳුම් සෙවීම ය.
සුනිල් කුමාරසිංහ අතුකෝරල
්එයමනදර්ක්128?ටප්සකගජදප
ආරය, පරිසරය, පරිණාමය හා මිනිසා ශිෂ්ටාචාරගතවීම.
(මානව විද්‍යාව 01 කොටස සදහා, බදාදා දිවයින අතිරේකය බලන්න)
ජීවීන්, තුරුලතා වැනි සජීවී වස්තූන් ගේ පැවැත්ම පිළිබඳ ජීව විද්‍යාත්මකව ගවේෂණය කිරීම ප‍්‍රවේණිය නැත්නම් ආරය වටහා ගැනීමයි. දුරාතීතය පිරික්ෂිමෙන් ආරය, පරිසරය, සහජාත්මකබව වැනි කාරණා වවිමසුමට ලක් කිරීමේ ප‍්‍රවණතාව පිළිබඳ උනන්දුවක් දැක්වීමේ ඉතිහාසය අද ඊයේ සිදුවීමකට ලඝු කළ නොහැක. බැබිලෝනියාවෙන් සොයා ගත් පුවරුවක පරම්පරා පහක් පුරා විහිද ගිය තුරඟ පරපුරක සටහන් පර්යේෂකයන් පෙන්වා දුන්නේ, ක‍්‍රි. පූ. 4000 ක් පමණ ඉතිහාසයකට උරුම කම් කියන බවයි. එමෙන්ම රට ඉඳි වගාව මුහුන් කළ අන්දම පිළිබඳ දැක්වෙන වාර්තා පුවරුවක් අධ්‍යයනය කිරිමෙන් ද, වසර 6000 ටත් එපිට යුගයක වෘක්ෂ ලතාවන්හි ප‍්‍රජනනය පිළිබඳ අධ්‍යයනය කළ බවට සාක්ෂි ඉදිරිපත් කෙරෙයි. මෙම සිද්ධාන්ත ඔස්සේ චීන දේශිකයෝ වී වගාව කෙරෙහි තම භාවිතයන් දියුණු කර ගත් බවත් ඉතිහාස සටහන් විශද කරයි. ප‍්‍රවේණි විද්‍යාව පිළිබඳ වරින් වර සමාජ ගතව ඇති මති මතාන්තර පිළිබඳ මදක් විමසුවහොත්, ක‍්‍රි. පූ. 500 දී පමණ පයිතගරස් ප‍්‍රකාශ කළේ, ස්ත‍්‍රී පුරුෂ සම්භෝගයේ දී පුරුෂයාගේ මොළය, ස්නායු සහ අනිකුත් අවයව වලින් පිටවන කිසියම් වායුවක් මගින් ස්ත‍්‍රී ගර්භාෂයේ කලලයක් හට ගන්නා බවයි. ඉන් වසර 200 ට පමණ පසු ‘ඇරිස්ටෝටල්’ප‍්‍රකාශ කළේ, පුරුෂ රුධිරයෙන් නිර්මල ශුක‍්‍ර නිපදවන බවත් එමඟින් කලලයට ජීවය ලැබෙන බවත් ස්ත‍්‍රී අර්තානුව අපවිත‍්‍ර නිසා කළලය සැකසීමට ඉන් අමුද්‍රව්‍ය පමණක් සැපයෙන බවයි. ‘විලියම් හාඩි’ ට අනුව යකඩයක් කාන්දම් කැබැල්ලක් සමග ගැටීමෙන් එහි ද, කාන්දම් බලයක් ඇතිවන්නාක් මෙන් සම්භෝගය තුළින් ගර්භාෂය තුළ කලලයක් ඇතිවීමට කාන්දම් වැනි බලයක් ලැබෙන බවයි. අන්වීක්ෂයක් තුළින් විවිධ සතුන්ගේ ශුක‍්‍ර තරළ පරීක්ෂා කළ ඇනතනී ලියුවෙන්හෝක් ප‍්‍රකාශ කළේ කලලයට ජීවය සපයා දෙන්නේ පුරුෂයා බවයි. ලන්දේශි ජාතික ‘‘රෙග් නියර් ද ග‍්‍රාෆ්’’ සඳහන් කළේ ‘ආරයේ බලපෑම මවගෙන් ලැබෙන බවය.’ මොරේව් ද මෝව් පවියස් ප‍්‍රකාශ කළේ, සම්භෝගයේදී එක්වන සියුම් කොටස්වලින් කලලයේ අංග සැකසෙන බවයි. සෑම ශෛලයක්ම පටකයක්ම අනෙකුත් සෑම අවයවයක්ම ප‍්‍රවේණ්‍යානු උපදවන බවත්, රුධිර ධාවනය මගින් ඒවා සිරුර පුරා යැවෙන බවත් ඒ මඟින් ආරයේ ගුණ ලැබෙන බවත් පරිණාම වාදයේ පියා වශයෙන් සැලකෙන ‘චාල්ස් ඩාවින් ’ ප‍්‍රකාශ කළේය. ඕස්ටි‍්‍රයානු ජාතික ‘ග්‍රෙගර් මෙන්ඩල් ’ නම් පූජක වරයෙකු අටවසරක් තිස්සේ පර්යේෂණ පවත්වමින් නූතන ජීව විද්‍යාත්මක අදහස් ඉදිරිපත් කර ඇත. ‘‘මවගේ ඩිම්භ කෝෂයෙන් එන ඩිම්භයකුත් පියාගේ ශුක‍්‍රාණුවකුත් එක්ව සකස් වෙන යුක්තානුවකින් කවරෙකු ගේ වුවද ජීවය හට ගන්නා අතර මුළු ලොවම ජීවත්වන ජනයා ඇති වීමට යුක්තානු මුල් වූ බවත්, එම යුක්තානු අප දිය පානය කරන කුඩා වීදුරු දුසිමකට දැමිය හැකි තරම් කුඩා බවත් ය.’’ ආරයේ ගුණ පිහිටියේ මෙම එක් එක් යුක්තානුව තුළ අඩංගු ‘ක්‍රෝමසෝම’ (යුගල 23, ස්ත‍්‍රී ංං පුරුෂ ංහනමින් මෙන් 22ං 22 හ වශයෙන්ද පිහිටීම තුළින් ජන්මියා ගේ ලිංඟ බේදය පිළිබඳ වටහා ගැනේ* නම් වර්ණ දේහ වලයි. ප‍්‍රථමයෙන් ඒක ශෛලවන යුක්තානුවක් ද්විගුණ වී දෙක, හතර, අට, දහසය වී කෝටි ප‍්‍රමාණයක් වී සම්පූර්ණ සිරුරක් වැඬේ. මේ හැම ශෛලයකම න්‍යෂ්ටියක් ඇත. වෙන්ව යන සැම ශෛලයකම මූලික න්‍යෂ්ටියේ කොටසක්ද වෙයි. පිළිසිඳ ගැනීමේදී ඇතිවන මූලික න්‍යෂ්ටියේ ලක්ෂණ සිරුරේ ඇති කෝටි ප‍්‍රකෝටි ශෛලවලද ඇත. ආරයේ ගුණාංග පුද්ගලයාගේ මුළුමහත් පෞරුෂයේම පවතින්නේ මේ අයුරිනි. (කේ.ඩබ්.ඒ. ජයවර්ධන, 1972*
ආරය හා පරිසර (්‍යැරසාසඑහ ්බා ෑබඩසරදබපැබඑ* අධ්‍යයනයන් මඟින් ප‍්‍රවේණි විද්‍යාව :ටැබැඑසජි* ඔස්සේ සම්ප‍්‍රදායාත්මකව ජීවය හෙවත් ජාන හඳුනා ගැනීමේ විද්‍යාත්මක ගවේෂණයන් තුළින් මව්පිය ගති ලක්ෂණ දරුවන්ට උරුමවන බව ප‍්‍රත්‍යක්ෂකර ඇති කරුණකි. ‘‘ ප‍්‍රවේණි විද්‍යාව පිළිබඳ සම්ප‍්‍රදායන් දෙකක් තිබෙනවා. ‘‘මෙන්ඩල් සහ මෝර්ගන් ’’ විසින් ඉදිර්පත් කළ සම්‍යක් ව්‍යවහාරික සම්ප‍්‍රදාය සහ ලයිසෙන්කෝ නමින් එය ඉදිරිපත් කළ සම්ප‍්‍රදාය වශයෙන්, මෙන්ඩලියාන් සම්ප‍්‍රදාය අනුව, ජාන හඳුනා ගන්නා අතර ජීවියකු තුළ පවත්නා ප‍්‍රවේණිය පිළිබඳ ප‍්‍රපංච ප‍්‍රවේණිගත ජාන සම්පේ‍්‍රෂණයේ මූල ස්වභාවය, දෙමාපියන්ගේ ගති ලක්ෂණ දරුවන්ට උරුම කරන බවත් පිළිගන්නවා ෙසෙල න්‍යෂ්ටියේ වර්ණදේහ තුළ නියමිත පිළිවෙළකට සැකසී ඇති ජාන ප‍්‍රවේණි ලක්ෂණ සම්පේ‍්‍රෂණයේදී නිශ්චිත ක‍්‍රමයක් අනුගමනය කරනවා. ජෛව රසායන විද්‍යාව සහ අණුක ජීව විද්‍යාවේ නූතන පර්යේෂණ මගින් මෙය සනාථ කොට තිබෙනවා. අණුක ජීව විද්‍යාව මගින් පෙන්වා ඇති ආකාරයට ඞී. එන්. ඒ. අණුවක සංකීර්ණ ආකෘතිය පර්යේෂණ මගින් සොයාගෙන තිබෙනවා.’’ (දයිසෙකු ඉකෙදා - 1928* මේ සම්බන්ධව තව දුරටත් කරුණු දක්වන ‘දයිසෙකු ඉකෙදා’ පවසන්නේ, ‘‘කිසියම් දේශපාලන මතවාදයකට අනුව විද්‍යාව විකෘති කරනු ලැබුවහොත් එයට සාමාන්‍ය ආකාරයට වර්ධනය විය නොහැක’’ යනුවෙනි. ‘‘රුසියානු විද්‍යාඥයන් කියා සිටින්නේ සජීවී වස්තුවල පරිවර්තීය රටාවේ කොටසක් ලෙස ආරය පිළිගතයුතු බවයි. ආරය පිළිබඳ සංසිද්ධියේ පරිසර සම්බන්ධතාව පිළිබඳ දෘෂ්ටිකෝණයෙන් බලන විට ලයිසෙන්කෝගේ එළඹුම කෙරෙහි සෑහෙන අවධානයක් යොමුවිය යුතුය’’ මාක්ස්වාදයට අනුව ජානවල පැවැත්ම නොසලකා හැරීම විවේචනයට ලක්කරන දයිසෙකු ඉකෙදා මහතා ‘ලයිසෙන්කෝ’ හෙළා දැකීම විවේචනයට ලක් කරයි. ‘‘ස්ටාලින්ගේ මරණයෙන් පසුව ප‍්‍රව්ඩා පුවත්පත මගින් ලයිසෙන්කෝ හෙළා දැක්කා, ඔහුගේ සිද්ධාන්ත සම්‍යක් ව්‍යවහාරික සිද්ධාන්ත ජීව විද්‍යාවේ වර්ධන මාර්ගයට බාධාවක් හැටියට සලකනු ලැබුවා’’ යනුවෙනි.
මේ සම්බන්ධයෙන්, කරුණු විමසන ලද ජාත්‍යන්තර විද්වතෙකු වූ මහාචාර්ය ආර්නෝල්ඞ් ටොයින්බී මහතා (1889 - 1975* සඳහන් කරන්නේ, ආරය හා පරිසරය යන දෙක බෙදීම යථාර්ථයක් වශයෙන් නොකළ හැකි හෙයින් ඔවුන්ගේ සීමාවන් තුළ එය තේරුම් ගැනීම ඔවුන්ට ප‍්‍රශ්නයක් වි ඇති බවයි, ස්වභාව ධර්මය විස්තර කිරීමට ගන්නා ඕනෑම උත්සාහයක දී ජාන සහ පරිසරය සැලකිල්ලට ගත යුතුයි. එය අඩු තරමින් විකාසයේ හා නිර්මාණයේ ක‍්‍රියා පිළිවෙත යන සංකල්ප දෙක අතර කුමන සමීපතාවක් ඇතත් වෙනස්වීමේ යථාර්ථය පැහැදිලි කිරීමට එය අවශ්‍ය වෙනවා. හැම සත්ව විශේෂයකම නිදර්ශකය මියයනවා එහෙත් ස්ථාවරවූ පුනර් නිෂ්පාදන යාන්ත‍්‍රණය හේතු කොට ගෙන ජාන වර්ග මගින් අනුයායී සත්ත්ව විශේෂවල ඇති වීම සිදු කරන නමුත් නිදර්ශක සත්ව විශේෂ වඳ වී යනවා. මෙම පෘථිවිය ආරම්භයත් සමග ඇති වූ සත්ත්ව විශේෂවලින් බොහොමයක් ම වඳ වී ගොසින්, ඉතිරි වී ඇති සත්ත්ව විශේෂ සත්තකින්ම සුළුතරයක්. එසේ වෙතත් කිසියම් සත්ව විශේෂයක නිදර්ශක ජීවීන් ඔවුන් ජීවත්ව සිටි ස්වල්ප කාලයක් තුළ විශ්වීය වශයෙන් එතරම් වැදගත් නැතත් සත්‍ය වශයෙන් ම ඔවුන් සමස්ත විශ්වය සමග සහජීවනයෙන් ජීවත් වුණා යනුවෙනි.
පරිසරය යනුවෙන් අධ්‍යයනය කරන්නේ, පිළිසිඳ ගැනීමෙන් පසු මව් කුස හා ඉන් පසුව පුද්ගලයා කෙරෙහි බලපාන සෑම සාධකයක්ම ය. සහජ බලපෑම් මානවයා කෙරෙහි බල නොපාන අතර පරිසරය තෝරා ගැනීමෙන් එය තෝරා ගත හැකිය. මේ මඟින් ප‍්‍රජාව කෙරෙහි සදාචාර වගකීම් පිළිබඳ හැඟිම් උපදින බවත් තම හැසිරීම්වලට තමා වග කිව යුතු වන්නේ මේ නිසාත් වන බව ප‍්‍රත්‍යක්ෂ කරයි.
භෞතික වාදය මෙන්ම විඤ්ඤාණවාදය ඔස්සේ ද ලොව විවිධ දාර්ශනික මතවාදයන්ට අනුව පරිණාමය පිළිබඳව මිනිස් මනසට අවබෝධ කරගන්නට දැරු තැත යථාර්ථයට සමීපය. ආගමික හරයන් මෙන්ම දේශපාලන හා සමාජමය විෂය ක්ෂේත‍්‍ර විසින් ඒ සම්බන්ධව ගොනු කර ඇති හා කරනු ලබන විවිධ මත අදහස් හා මිත්‍යාවන් හි ස්වභාවය අවබෝධ කර ලීමට සමත් වෙයි.
පරිණාමය පිළිබඳව පර්යේෂණයන්හි දී, මානවකල්ප වානරයින් හා පහත් වඳුරන් පරික්ෂණවලට භාජනය කරමින් මානව විද්‍යාඥයින් ඔවුන්ගේ උසස් ස්නායු ක‍්‍රියාකාරිත්වය පිළිබඳ කරුණු අධ්‍යයනය කළහ. ප‍්‍රිමාටයින් අනිකුත් ක්ෂීරපායි සතුන් හා මිනිසා සමග සංසන්දනය කළ ‘පාව්ලව්’ සඳහන් කළේ, වඳුරන්ට අත් දෙකක් පමණක් නොව ‘අත් හතරක්ම ඇති බවයි’ එම හේතුව නිසා තමා අවට ඇති වස්තූන් සමග සංකීර්ණ සම්බන්ධකම් ඇති කර ගත හැකි ය. උගේ මොලයේ බාහිකවල ඇති ඉතා උසස් ලෙස වර්ධනයවූ විශ්ලේෂක සංස්ලේෂක ක‍්‍රියාදාමයන් විශේෂ වූවක් බවයි. වඳුරාගේ මස්තිස්ක අර්ධ ගෝළය වෙනත් සතුන්ට වඩා එයට අනුරූපී ලෙස වර්ධනය වී අති අතර චාලක ක‍්‍රියාවල විවිධත්වය අනුව වර්ධනය වී ඇත. මිනිසාට අත්වල විවිධ ක‍්‍රියාකාරිත්වයට අමතරව භාෂණ ක‍්‍රියාකාරිත්වයේ සංකීර්ණ පද්ධතියක් ද වෙයි.
‘‘මිනිසා ගේ සම්භවය හා පරිණාමය පිළිබඳව නිවැරදි වූ ද, විද්‍යානුකූල වූ ද, න්‍යායක් ඉදිරිපත් කරන ලද්දේ, චාර්ල්ස් ඩාවින් ය. කෘතිම වරණ මූලධර්මය උපයෝගී කර ගනිමින් මිනිසාගේ බලපෑම යටතේ සතුන් හා පැලෑටි වර්ග වෙනස් කළ හැකි යයි ඔහු කීය. ප‍්‍රකෘතියෙන් සත්ව හා පැලෑටි විශේෂ පරිවර්තනය වන බවත් එය නොබිඳෙන සේ පරිණාමය හා ආවේනිය සමග බැඳී ඇති බවත් පෙන්වා දෙමින් ‘‘ස්වාභාවික වරණය’’ඉදිරිපත් කිරීම ඔහුගේ ශ්‍රේෂ්ට තම සේවය විය.’’ (ඒ. ලගමුව*
මානව විද්‍යාව (3*
පරිණාම වාදය සහ චාල්ස් ඩාවින් -
1836 දී බීගල් නැමැති නෞකාවෙන් ලොව වටා යමින් කරුණු අධ්‍යයන කළ චාල්ස් ඩාවින් ඓතිහාසික වශයෙන් වැදගත් මෙහෙවරක් කැපවීමකින් ඉටු කළ කීර්තිමත් මානව විද්‍යාඥයෙකි. සිය අධ්‍යයනවලදී ගැලබාස් ¥පත් ඇතුලූ විවිධ ස්ථාන හා ¥පත්වල වසර 20 ක් පමණ කාලයක් සිදු කළ පර්යේෂණයන් හි ප‍්‍රතිඵලයක් වශයෙන් සිය ‘‘ ධබ එයැ ධරසටසබ ධෙ ීචැජසැි” කෘතිය සම්පාදනය කරමින් ‘‘ස්වභාවික වරණයෙන් සත්ත්ව පරිණාමය සිදු වන බව හෙවත් විවිධ සත්ව කොට්ඨාසයන් ඒ ඒ පරිසරවලට හැඩ ගැසෙමින් සාර්ථකව දිවි ගෙවන ආකාරයත් විග‍්‍රහ කරමින් පරිණාමවාදය ලොවට දායාද කළේය.
පොළොව මත ඇවිද ගිය ක්ෂීරපායි ගනයේ සත්ව කොට්ඨාසයක් රුක්වැසි ජීවිතයකට අනුවර්තනය වී අදින් වසර මිලියන 65 කට අධික කාලයක භූ විද්‍යාත්මක වශයෙන් ආරම්භක අවධියේ (සිනොසොයික අවධියේ ක්‍ැබ‘දසජ ෑර ්* මුලින්ම සඳහන් කළ පරිදි, ප‍්‍රිමාටා (ලෙමූර්* ගෝත‍්‍රය බිහිවී ඇති බව නිරීක්ෂණය කරයි. මුල්ම ප‍්‍රිමාටාවන් වූයේ පාරිසරික අනුවර්තයන්ට මුහුණදී රුක් වැසි දිවියක් ගත කළ ක්ෂීරපායි සත්ව විශේෂයක් බවත් මෙලෙස ප‍්‍රකට වූ ප‍්‍රිමාටාවන් අතුරින් එක් සත්වයෙකුගෙන් වඳුරන්ගේ පූර්වජයා බිහි ව ඇති බවත්, වසර මිලියන 28 ක් වනතුරු වඳුරු ගහනය ඉතා විශාලව පැතිර ගිය බවත්, මහාද්වීපික ප්ලාවිත කල්පිතය හෙවත් ලොව රටවල් හි පිහිටීම වෙනස් වීම අනුව මෙම සත්ව ගහනය ද වෙන් වී වෙනස්වීමකට භාජනය වී ඇති ආකාරයත් විශ්වාස කෙරෙයි. (අප‍්‍රිකානු සහ ඇමරිකානු මහාද්වීප වෙන්වීම* කල් ගත වීමත් අනුව ශාරීරික ලක්ෂණ අතින් වෙනස් වඳුරු ගහන සකස්වීමෙන් මෙම මහාද්වීප දෙකෙහි වඳුරන් නව ලොව හා පැරණි ලොව වඳුරන් වශයෙන් මානව විද්‍යාවේදී අධ්‍යයනය කරයි. මොවුන් උසස් ප‍්‍රිමාටාවන් වශයෙන් ප‍්‍රකට වූ අතර, මෙහි දිගුවක් වශයෙන් පැරණි ලොව වඳුරන් ගෙන් හොමිනොයිඞ් නමින් හ\ුන්වන උපරිකුලයේ පූර්වජයින් හෙවත් වානරයින් බිහිව ඇත.
(පැරණි ලෝකයේ බටහිර අප‍්‍රිකාවේ සිට ගිනිකොණ දිග ආසියාව දක්වා වානරයන්ගේ ව්‍යාප්තිය සිදු වූ අතර නූතන අප‍්‍රිකානු චිම්පන්සියා සහ ගොරිල්ලාත් ආසියානු ගිබන් සහ ඔරං ඔටං යන සත්ව කොට්ඨාස මෙම වර්ධනයේ නෂ්ටාවශේෂ වශයෙන් සත්ව විද්‍යාඥයින් පෙන්වා දෙති.* (ඔයැ භ්නැා ්චැග ෘැිපදබා පදරරසි*
වඳුරන්ට වඩා වෙනස් කම් පෙන්වන වානරයින් වලිගයක් රහිතව අර්ධ සෘජු ලෙස අතුවල එල්ලී යමින් ගසින් ගසට මාරුවී ගමන් කරයි. වඳුරන්ට සාපේක්ෂව විශාල මොළයකින් සමන්විත වානරයින් අයත් හොමිනොයිඞ් කුලයට චිම්පන්සි, ගොරිල්ලා, ගිබන් සහ ඔරං උටන්, අදින් වසර මිලියන 35 කට පෙර මිහිමත ඇවිද ගිය අපේ පූර්වජයින් වශයෙන් පුරා හා ජීවවිද්‍යාඥයින්, හා මානව විද්‍යාඥයින්ගේ පර්යේෂණ තුළින් තහවුරු කර සිටී.
ප‍්‍රිමාටාවරුන් ගෙන් ප‍්‍රභවය වූ (කපාල ධාරිතාව 380 - 500* මානව මොළයේ වර්ධනය නිසා අදින්වසර මිලියන හතරකට 04 පමණ පෙර මිනිස් පරිණාමයේ මූලික අවස්ථාව ඇති වූ බව විද්‍යාත්මක විද්‍යාත්මකව පිළි ගත් මතයයි.
මිනිසාගේ සම්භවය පිළිබඳ විමසීමේ දී, ඔස්ට්‍රොලෝපිතකස් නැමැති ප‍්‍රිමාටාවරුන්ගෙන් අදින්වසර මිලියන හතරකට 04 පමණ පෙර හෝමෝ සාපියන්ගේ මුල්ම අවධිය පෙන්නුම් කරයි. (ඔස්ට්‍රොලෝපිතකස්, ඔස්ට්‍රොලෝපිතකස් ඇපෙරන්සිස්, ඔස්ට්‍රොලෝපිතකස් රොබට්සස්, වශයෙන් පෙරට ගමන් කර හෝමෝ හැබිලිස් නිර්මාණය වන්නේ අදින් වසර මිලියන 2.4 ට පමණ පෙර යුගයක දී වන අතර ශිලා ආයුධ නිපදවමින් සංස්කෘතියක් ආරම්භ කිරීමට මුල පුරන ලදී. අනතුරුව මිනිස් පරිණාමය පිළිබඳ සුවිශේෂි අවස්ථා ප‍්‍රකට කරමින් හෝමෝ ඉරෙක්ටස් මානවයා දෙපයින් සිටගෙන ඇවිද ගිය අතර ගින්දර සොයාගැනීමත්, ඇසිලියානු අත් පොරව සම්පාදනය කර ගැනීමත් මගින් සංස්කෘතිකමය වශයෙන් නව පියවරක් පෙරට තැබීය. (ප‍්‍රංශයේ ශාන්ත ඇශ‍්‍රැල් ප‍්‍රදේශයෙන් සොයාගත් ගලින් නිමකළ අත් පොරවක හැඩය ගත් ආයුධය, මන්නයක ආකාර ගත් පැතලි තලය, ගල් පතුරු ්ජයමකස්බ ඔදදක ඔර්ාසඑසදබ වශයෙන් නම් කර ඇත.*
මෙලෙස තාක්ෂණය හා කලාවන් ප‍්‍රකට කරමින් භාෂාවක් සහ අක්ෂර නිර්මාණය කර ගැනීමත් ක‍්‍රමික වර්ධනයක සිදුවීම් පෙළක් ලෙස විද්‍යාත්මකව විවරණය කෙරෙයි. හෝමෝ ඉරෙක්ටස්ට පසුව එනම් අදින් වසර ලක්ෂයකට පමණ ඉහත දී හෝමෝ සාපියන් නියැන්ඩතාල් හා වසර 40000 දී පටන් හෝමෝ සාපියන් සාපියන් (්‍යදපද ී්චසැබි ී්චසැබි* හෙවත් නූතන මානවයාගේ වර්ධනීය අවස්ථාව ප‍්‍රකට කර ඇත. නියැන්ඩතාල් වර්ග කීපයකට අයත් මිනිසුන් පැරණි ලෝකය පුරා ජීවත්වූ බවට ආසියාවේ අස්ථි නශ්ටාවශේෂවලින් පෙනේ. අග්නිදිග ආසියාවේ මිනිසාගේ පරිණාමය විස්තර කිරීමට ජාවා දිවයිනින් හමුවු නෂ්ටාවශේෂ වැදගත්ය. 1922 දී ඕලන්ද ජාතින භූ විද්‍යාඥ ටෙන් හාර් පිතකොන්ත්‍රෝපස් සොයාගත් ස්ථානය වන ටි‍්‍රනිල්වලට කිලෝ මීටර් 30 ක් ඈතින් පිහිටි සෝලෝ ගං ඉවුර කැණීමෙන් මුවන්ගේ ඌරන්ගේ හිපපොටේමස් සතුන් ගේ කිඹුලන්ගේ ඇටකටු බොහොමයක්ම සොයා ගන්නා ලදී. සත්ව ලෝකයේ සාමාජිකයින් ක‍්‍රමානුකූලව වර්ගීකරණය කරමින් ීහිඑැප් භ්එමර්ැ කෘතිය රචනා කළ ලින්නේයස් නැමැති ස්වාභාවික විද්‍යාඥයා (1736 - 1758* හෝමෝ සේපියන් නමින් නූතන මානවයාට නම් තැබීය. භාෂාවන් හැසිරවීම පමණක් නොව අක්ෂර සංකේතද නිපදවා ගැනීම විශේෂයෙන් සඳහන් කළ හැකිය.
ප‍්‍රථමයෙන්ම හෝමෝ ඉරෙක්ටස් සහ නියැන්ඩතාලයන් රූපයෙන් රූපය තේරුම් ගැනීමත් අනතුරුව නියැන්ඩතාල් සහ හෝමෝ සාපියන් රූපයෙන් අදහස තේරුම් ගත් අතර මානව පරිණාමයේදී සිදුවූ සුවිශේෂී අක්ෂර නිෂ්පාදනයේ ඉදිරි පියවර රූපයේ අදහස ඉක්මවා අක්ෂර සංකේත නිෂ්පාදනය වීම බව ප‍්‍රාග්ලේඛන සංස්කෘතිය විමසමින් ප‍්‍රාමාණික බුද්ධිමතුන් ඒ බව මනාව ප‍්‍රකට කර ඇත. ඩෙනිෂ් බෙෂරෝට් නැමැති විද්වතාට අනුව, සූමේරියන් ශිෂ්ටාචාරයේ කැණීම් තුළින් මතු කර ගත් මැටි පුවරු සලාක වශයෙන් ඔහු හැඳින්වූ බවත්, එය මානවයා ගේ පෞද්ගලිකත්වය වර්ධනය වීමේ අදහස පෙන්නුම් කරන්නක් ලෙසත්ය. (ප්ලයිස්ටොසීන යුගයෙන් පසු නියෝලිතිකය ආරම්භවීමත් සමග මානවයා ස්ථාවර ජනාවාස ක‍්‍රමයට හුරු විය - ක‍්‍රි. පූ. 1200 පමණ නිවර්තන කලාපයේ සෞම්‍ය දේශගුණය එළැඹීම* එක්තැන්වූ මිනිසා අතිරික්ත ඉපැයුමත් සමග සලාක සංකේත ලිවීමත් ක‍්‍රමයෙන් අක්ෂර භාවිතයට පැමිණි බවත් පර්යේෂකයින් පෙන්වා දෙති.
අතීත සත්ව හා මානව වර්ගයා පිළිබඳ තොරතුරු සෙවීමට පුරා හා මානව විද්‍යාඥයින් සත්ව විද්‍යාඥයින්, උද්භිද විද්‍යාඥයින්, රසායන විද්‍යාඥයින්, න්‍යෂ්ටික විද්‍යාඥයින්, භූගෝල විද්‍යාඥයින්, පාංශු විද්‍යාඥයින්, ප‍්‍රවේණිවිද්‍යාඥයින්, පරිසර විද්‍යාඥයින්, පරාග විද්‍යාඥයින් විසින් භූමියෙන් ලැබෙන කෞතුකයන් , පොසිල, පරාග, හා වෙනත් විවිධ වස්තූන්, භූ විද්‍යාව අනුව පාශාණ වැනි දේ සකස්කර ගත් ආයුධ, පරාග විද්‍යාවට අනුව සත්ව හා මානව අපද්‍රව්‍ය, වායුගෝලීය හෝ වෙනත් ග‍්‍රහ වස්තුවලින් ලබා ගන්නාලද ඛනිජ ශාඛ සම්පත්, පස් ආදිය උපයෝගී කර ගනිමින් නිරන්තරව පර්යේෂණ කටයුතු සිදු කිරීම, මිනිසාගේ නොනිමි පරිණාමය සොයා යන වෙහෙසකර ගමනක් නොවේද.
ප‍්‍රිමාටා විශේෂයක් අතුරින් එක් පූර්වජයෙකු ගෙන් ආරම්භ වූ මානව පරිණාමය අදින් වසර මිලියන 06 කට පමණ පූර්වයේහිදී ඇරඹුණ බව ප‍්‍රකට වන අතර දෙපයින් ඇවිද යාම ගින්දර භාවිතයත් සමග ආහාර ගන්නා ආකාරයෙහි වෙනස් වීම (අමු ආහාර වෙනුවට සකස් කර ගැනීම* මෘදුවූ ආහාර ඉක්මණින් දිරවීමද නිසා පැවති විශාල දත්වල මෙන්ම අතුනු බහන් සඳහා දිගු කාලයක් අවශ්‍ය නොවීමත් නිසා සහ තත්කාලීන මිනිසා ගින්දර පාලනයක් සහිතව භාවිතා කිරීම නිසා බිහිසුණු සතුන් ගෙන් ආරක්ෂාව ලැබීමත් හේතුවෙන් ශක්තිය උපයෝගී කර ගෙන මොළය වර්ධනය වීමට ඉඩ හසර පාදක කර ගැනීමත් පොෂ්‍යදායී ආහාරයක් වශයෙන් මාංශ භක්ෂණයත් හෝමෝ ඉරෙක්ටස් පරිණාමයට බලපාන්නට ඇති බව නිරීක්ෂණය කරයි. (හෝමෝ ඉරෙක්ටස් මෙන්ම නියැන්ඩතාලයන් ද මාංශ අනුභවයට රුසියන් සේම දඩයමට ද, දක්ෂ බව තහවුරු කරති. ඉරෙක්ටස් සතුන් හඹා ගොස් යමකින් දමා ගැසීමේ දක්ෂතාවය පැවතීම, දඩයම් කිරීමට දක්ෂ වීම පුළුල් දෙවුර මෙන්ම බාහු වල පිහිටීමත් විය හැකිය* ඉරෙක්ටස් මානව සාධකයන්ට අනුව ‘ජෝර්ජියා භූමියෙන් හමු වූ පාෂාණ පරීක්ෂා කිරීමෙන් දුර සිට සතෙකු මරා ගැනීම ඔවුනට හැකි වන්නට ඇතැයි පෙන්වා දෙයි. මේ සම්බන්ධව උපකල්පනයක යෙදෙන කැලිෆෝනියානු සරසවියේ ‘ක‍්‍රිස්ටෝපර් බොහොම්’ කල්පනා කරන්නේ, සිරුරෙන් තරමක් දුර්වල වුවද, තත් යුගයේ ජීවත්වූ මානවයින්ට දමා ගැසීමේ සහජ දක්ෂාවක් පවතින්නට ඇති බවය.
මානව විද්‍යාව (4*
පරිණාමීය ලක්ෂණ තහවුරු කරන පොසිල සාධක:-
පොසිල වාර්තාවලට අනුව හැම මානව විශේෂයක්ම සාමාන්‍යයෙන් වසර මිලියනයක් ගතවීමට පෙර මිහිපිටින් සමුගෙන අති අතර යුරෝපීය ප‍්‍රාග් නූතන හෝමො නියැන්ඩතාල් අදින් වසර 40,000 දක්වා මිහිමත ජීවත්වී ඇත. හෝමො සේපියන් සේපියන් මානව විශේෂය වශයෙන් වත්මන් මානවයා තවම ගත කර ඇත්තේ වසර 20,000 ක් පමණ කාලයකි. නූතන මිනිසාගේ ව්‍යාප්තිය අතරතුර එනම් අදින් වසර 60,000 ත් 40,000 ත් අතර කාලයේ හෝමො නියැන්ඩතාල් සීඝ‍්‍ර වඳ වීමකට ලක්ව ඇත. දැනටමත් සංඛ්‍යාවෙන් බිලියන 6.5 ක් ඉක්මවා ඇති වත්මන් මානව පරපුර මින් පෙර කිසිදු සමූහයකට වඩා වැඩි වෙන බවත් පෙන්වා දෙන විද්වතුන් 2013 පමණක් අපේ ජන ගහණය මිලියන 80 කින් වැඩි වූ බවත් මේ දෑවැන්ත වැඩිවීම පාලනය කර ගත නොහැකි වීම මානව පැවැත්මට මහත් තර්ජනයක් වන බවත් අධ්‍යයන වාර්තා ප‍්‍රකට කරයි.
ටැන්සානියාවේ ඔල්ඩුවායි ගෝජ්වලින් සොයාගත් මානව හිස් කබල් පරික්ෂා කරන ලූවිස් ලිකී මානව විද්‍යාඥයා (නැගෙනහිර අප‍්‍රිකාවෙහි ඔල්ඩුවායි සහ තුර්කානා විලෙන් *
‘ලූවිස් ලිකී’ මානව විද්‍යාඥයා, සිය අත්දැකීම් හකුලමින් සඳහන් කරන්නේ, ආදි මානව විශේෂ කිහිපයක්ම එකම කාලයේ විසූ බවත් විෂයානු බද්ධ වත්මන් දැනුම මුළුමනින්ම පාහේ ගොඩ නැගී ඇත්තේ, පොසිල ද්‍රව්‍ය මත බවත් ය. ඒ, සම්බන්ධයෙන් අප‍්‍රිකාවට අයත් කෙන්යාවේ තුර්කානා විල අසබඩින් සොයාගත් පොසිල අධ්‍යයනය කරමින් එය අදින් වසර මිලියන දෙකකට පමණ පෙර ජීවත් වූ හෝමෝ ‘ඉරෙක්ටස්’ මානවයාගේ බව තහවුරු කර සිටී. මේ අනුව එකම කාලයේ ආදි මානව මුතුන්මිත්තන් කිහිප දෙනෙකුම (මානව විශේෂ* විසූ බව ප‍්‍රකට කරයි. ටුර්කානා දරුවා නමින් ප‍්‍රකට ඇට සැකිල්ලේ හිමිකාරයා ගැන අදහස් දක්වන (මොහුගේ දියණියවන* ‘ලිකී’ මානව විද්‍යඥවරිය සඳහන් කරන්නේ, ‘‘ මගේ දෙමව්පියන් කෙන්යාවේ ටුර්කානා විල අසල ආදි මානවයින්ගේ පොසිල සොයන අවධියේ ඔවුන් සමගමයි මා ඇති දැඩි වුණේ. මට වයස අවුරුදු 12 ක් වෙන කොට මගේ දෙමව්පියන්ට හොමෝ ඉරෙක්ටස්වර්ගයේ ළමයෙකුගේ සම්පූර්ණ ඇට සැකිල්ලක් පාදා ගැනීමට හැකිවුණා, ලොව පුරා මානව විද්‍යාඥයින් අමන්දානන්දයට පත් කළ ‘ටුර්කානා දරුවා’ නමින් හැඳින්වුණු ඒ ඇට සැකිල්ලේ හිමිකාරයා වුණේ මගේ වයසේම සිටි හෝමෝ ඉරෙක්ටස් වර්ගයේ ළමයෙක් යනුවෙනි.‘‘ එම මානවයා යම් අනතුරකට ලක්ව ඇති බව ඔහුගේ කොඳු ඇටයකට අනුව නිරීක්ෂණය වන බවත් කිසියම් ආකාරයක වැටීමක් පිළිබිඹු කරන බවත් ඉන් ගොඩවීමට නොහැකිව මියැදෙන්නට ඇති බවත් පර්යේෂණ මගින් තහවුරු කර ඇත. ‘‘ මගේ පියා පැවසූ ආකාරයට අප වනාහි සත්ව විශේෂයක් වශයෙන් අපේ පැවැත්මට අහිතකර දේවල් සවිඥානිකව තෝරා ගන්නා එකම සත්ව වර්ගයයි. ’’ (ලූවිස් ලිකී*
පරාග විද්‍යාව ඇසුරින් පරිණාමය සොයා යාම
පරාගයෙන් පුරාවිද්‍යාත්මකව අතීතය විමසීම නුතන තාක්ෂණික ක‍්‍රම අධ්‍යයනයෙහි සුවිශේෂී කඩඉමකි. පොළොවයට වූ අවසාධිත තත්ත්වයන් තුළ පරාගයේ පිටත ආවරණය වී නිර්මාණය වී ඇති ස්පොරොපොලිනීන් නම් ප‍්‍රතිරෝධී කාබනික සුරක්ෂිතවීමේ ප‍්‍රවණතාව නිසා සල්ෆියුරික්, හයිඩ්‍රොෆ්ලොරික් ආදී සාන්ද්‍ර ආම්ලික තත්වයකදී වුවද විනාශ නොවීමේ අවකාශ පවතින බව විද්‍යාත්මක සොයා ගැනීමයි.
පොළොව අභ්‍යන්තරය, ගැඹුරු මුහුදු හා ජල පතුල්, හෙල්, ප‍්‍රපාත, විල්, මඩ වගුරු, අවසාධිත පාෂාණ. පොසිල තත්ත්වවලින් ලබා ගන්නා පරාග අධ්‍යයන මගින් මිනිසා සහ පරිසරය සම්බන්ධව මෙතෙක් අනාවරණය නොවූ තොරතුරු විනිවිදීමේ සඛ්‍යතාව පවතින අතර භූගර්භ තත්ත්ව තුළ ඇති ක්ෂුද්‍ර පුරාවිද්‍යාත්මක ද්‍රව්‍යයන්හි සුවිශේෂී සුරක්ෂිත බව නිසා පුරාවිද්‍යාත්මක වශයෙන් ඇකඩමික් භූගර්භ ලේඛනාගාර වශයෙන් නාමකරණයට ලක්ව අත. මේ අනුව පරාග රූප විද්‍යාව හෙවත් පොලන් මෝර්පර්ලොජි විෂය තුළින් වෘක්ෂලතාවල ඉතිහාසය. දේශගුණික ඉතිහාසය, භූවිෂමතාවය, කෘෂිකර්මයේ ආරම්භය, සතුන් හා ශාක හීලෑ කිරීම, මිනිසා භාවිතා කළ තාක්ෂණයන්, මිනිසාගේ යැපීම් ක‍්‍රම, ආහාර භාවිතාව වෙනස්වීම, අභිචාරක‍්‍රම, ශිෂ්ටාචාර ගොඩනැගීම ආදිය සම්බන්ධව තියුණු තොරතුරු යථාර්ථමය කර ගැනීමට විද්‍යාඥයින් සමත්ව ඇත. පර්යේෂකයින් හා විශ්ලේෂකයින් පෙන්වා දෙන්නේ. මානව හා සමාජ විද්‍යාත්මක නැඹුරුවකින් අතීත මානව ක‍්‍රියාකාරකම්, චර්යා රටාවන් හා චින්තනයන් සම්බන්ධව නිවරදි තොරතුරු ලබා ගත හැකි බවයි. පාරිසරික පුරා විද්‍යා විෂය සහ පෞරාණික පාරිසරික විද්‍යා විෂය ධාරා තුළින් මිනිසාගේ බිහිවීමේ සිට පුරා වසර මිලියන දෙකක තරම් කාලයක් සහ මිනිසා බිහිවීමට පෙර පාරිසරික හා දේශගුණික තත්ත්වයන් පිළිබඳ සිදු කරන හෙළිදරව් කිරීම තුළින් ලොව පවතින මාතෝප පරාග විද්‍යාව, වායව පරාග විද්‍යාව වශයෙන් විමසන විද්වතුන් සත්ත්ව වසුරුවල අන්තර්ගත පරාග විමසීමෙන් සත්ව භෝජන රටාවන්ගේ විවිධත්වය හෙළි කර ගන්නා අතර ප‍්‍රංශයේ නියැන්ඩතාල් මානවයාගේ මළ ද්‍රව්‍ය පරාග අධ්‍යයනයේදී වසර පනස්දහසේ සිට හැත්තැදහස අතර පාරිසරික තත්ත්ව හෙළි පෙහෙළි වූ අතර ඇමරිකාවේ මැක්සාස්හි කැණීමක් තුළින් හමුවූ සත්ව මළ පරාග තුළින් ක‍්‍රි. පූ. 1300 - ක‍්‍රි.ව. 800 කාලයේ වෘක්ෂලතා හා සම්බන්ධ අපූර්ව තොරතුරු හෙළි කර ගැනීමට විද්‍යාඥයින් සමත්ව ඇත. වායව පරාග විද්‍යාව තුළින් වායුගෝලයේ පාවෙන දහස් සංඛ්‍යාත පරාග සහ බීජානු පිළිබඳ අධ්‍යයනය කරයි. බැක්ටීරියා, වෛරස ඇල්ගී බීජානු, ලයිකන, ප්‍රොටොසෝවා. පාසි බීජානු, මීවන බීජානු, පරාග කණිකා, කෘමීන්ගේ බිත්තර ආදිය පදනම්ව පරිසරයේ උස්ණත්වය, තෙතමනය, සුළඟ, ආර්ද්‍රතාවය, පිළිබඳ අධ්‍යයනය කරයි. එමෙන්ම වෛද්‍ය විද්‍යාව, අපරාධ විද්‍යාව, පරපෝෂිත වේදය, කෘෂිකර්ම විද්‍යාව, වන විද්‍යාව ආදි විෂයන් සඳහාද භාවිතාවන බව නිරීක්ෂණය කරයි. ලක්දිව ඉහළ කඳුකර ප‍්‍රදේශ අධයයන වාර්තා ප‍්‍රකට කරන්නේ, වසර විසිපන්දහසක පමණ දේශගුණික ඉතිහාසයක් විමර්ශනයට භාජනය වන බවයි. හෝර්ටන් තැන්න ආශ‍්‍රිත වෘක්ෂලතාවල ඉතිහාසය, මේ ප‍්‍රදේශය වාස භූමි කර ගෙන විසූ මානවයා සම්බන්ධ තොරතුරු මෙන්ම මෙයින් වසර 25000 සිට 18500 ක කාලය කාන්තාර දේශගුණික තත්ත්වයන් මෙරට පැවති බවත් එය වසර 17500 ක සිට ඉදිරියට යහපත් තත්ත්වයක් දක්වා වෙනස්වී ඇති බවත් හෝර්ටන් තැන්න පර්යේෂණ කරගෙන මීටර් 06 ගැඹුරට කැණීම් කර ලබා ගන්නා පස් සාම්පල් රැුසක් ඔස්සේ හමුවී ඇති පොසිල පරාග අධ්‍යයන වාර්තා විද්‍යාත්මකව ප‍්‍රකට කර ඇත. මෙම පොසිල පරාග පර්යේෂණවල ගෞරවය ක්ෂුද්‍ර පුරාවිද්‍යාව ප‍්‍රථමයෙන්ම මෙරට පුරාවිදු පර්යේෂණ සඳහා භාවිතා කළ කැලණි සරසවියේ පුරාවිද්‍යා පශ්චාත් උපාධි අධ්‍යයන ආයතනයේ පාරිසරික පුරා විද්‍යා පර්යේෂණ සම්බන්ධයෙන් පර්යේෂණ පවත්වන ආචාර්ය ටී. ආර්. පේ‍්‍රමතිලක ශූරීන් වෙත ය.
කෘෂිකර්මය සම්බන්ධයෙන් ආර්යාවතරණයට පෙරාතුව වසර දෙදහස්පන්සියය ඉක්මවා ඉන්දියින මූලයෙන් ඔබ්බට ගොස් ලාංකීය කෘෂි ඉතිහාසය වසර 13000 ක් ඈතට ගමන් කරන බව හෝර්ටන්තැන්න ආශි‍්‍රිතව කළ පර්යේෂණ තුළින් ආචාර්ය පේ‍්‍රමතිලක මහතා පෙන්වා දෙයි. කෘෂිකර්මයට උචිත පාරිසරික හා දේශගුණික යෝග්‍යතා සහිත ස්වරූප අධ්‍යයනය කරන පර්යේෂකයින් පවසන්නේ එම තත්්ත්වය මුල්වරට ඇතිවන්නේ, ආසියාව ප‍්‍රමුඛ නැගෙනහිර කලාපයේ බවයි. මධ්‍ය ආසියාවේ චීනයේ යැංෂිකියැං, බටහිර ආසියාවේ, යුප‍්‍රටීස් ටයිග‍්‍රීස්, අග්නිදිග ආසියාවේ, පැපුවා නිව්ගිනියා. දකුණු ආසියාවේ උතුරු ඉන්දියා ගංගා නිම්න ප‍්‍රදේශය සහ ලංකාවේ හෝර්ටන් තැනිතලාවයි.
මුළුමහත් පෘථිවිය වසර 1500 ක පමණ කාලයක් හදිසි සීතල වියළි (යන්ගර්ඩයස්* දේශගුණික ස්වභාවයක් පැවති බව පුරාවිද්‍යාත්මකව තහවුරු කර ඇත. එමෙන්ම ශතවර්ෂ තුනක් ක්ෂණිකව උනුසුම්ව පැවති අතර ප‍්‍රාග් මූලාරම්භ කෘෂිකර්මයට (ඉන්සිපියන්ට් ඇග‍්‍රිකල්චර්* මානවයා යොමු වීමට මෙම දේශගුණික තත්ත්ව ඉවහල්වී ඇත. නව ශිලා යුගයේ පුනරුද සමය ලෙස හැඳින්වෙන මෙම කාල පරාසය ග‍්‍රාමීය සංස්කෘතියක් කරා මානවයා නැඹුරුවූ මූලික අවස්ථාව වශයෙන් හා ප‍්‍රාග් මූලික කෘෂිකර්මයේ මුල්ම සාධක ඊශ‍්‍රායලය, පලස්තීනය, සිරියාව, ඉරානය (ලෙවාන් කලාපය * යන ප‍්‍රදේශ සමග ශ‍්‍රී ලංකාවේ හෝර්ටන් තැන්න සමගාමී වන බව ක්ෂුද්‍රපුරාවිද්‍යාව අධ්‍යයනය කරයි. (දිවයින බදාදා අතිරේකය 2014.10.15*
කිසිදු පුරාවිද්‍යාතමක සොයා ගැනීමක් මත ඓතිහාසික පුද්ගලයින්හෝ ඓතිහාසික සිද්ධි සමපාත කිරීම න්‍යාය විරෝධී බව පවසමින් විග‍්‍රහයක් කරන මහාචාර්ය රාජ් සෝමදේව මහතා පවසන්නේ, අතීත සමාජවලට අයත් ද්‍රව්‍යාත්මක සමුච්ච විග‍්‍රහ කිරීමෙන් අඛණ්ඩතාව (ජදබඑසබමසඑසැි* යන සංකල්පය (ද්‍රව්‍යමය වස්තූන්වල පවතින ශෛලීය නිරූපණය මගින් හෝ තාක්ෂණික ඉදිරිපත්කිරීම මගින් ප‍්‍රකාශවන ගුණය* සහ විපර්යාසය :ජය්බටැ* (පුරාවිද්‍යඥයා විග‍්‍රහාත්මක තලයේ දී ගනුදෙනු කරන්නේ, ද්‍රව්‍යාත්මක අවශේෂ සමග වන බැවින් ග‍්‍රහණය කර ගත හැක්කේ මෙම ලක්ෂණ පමණක් බවය* කාලය මැනගැනීමේ ක‍්‍රම වේදය අනුව එකී අඛණ්ඩතා සහ විපර්යාසයන් කාලමානයක පිහිටුවා ගැනීමට සමත් වෙනවා. මෙහිදී ඉතිහාසය ගොඩනැංවීමට පුරාවිද්‍යාඥයා දායක වන්නේ, ඉතිහාසය තුළ පැවති ගම්‍යතා හඳුනාගෙන ඒවා විස්තර කිරීමෙන් එය සිදු කළ යුතු බවයි. (මහාචාර්ය රාජ් සෝමදේව*
මානව විද්‍යාව (5*
මිනිසාගේ ශිෂ්ටාචාර ගත ලක්ෂණ :-
ලතින් භාෂාවෙන් ක්‍සඩසිඝ ක්‍සඩසකසිැඝ යන වචනය ඉංග‍්‍රීසි භාෂාවෙන් ක්‍සඩසකස‘්එසදබ යනුවෙනුත් ක්‍සඩසකස‘ යන ග‍්‍රීක වචනයෙන් ක්‍සඩසකස‘්එසදබ යන (ඉංග‍්‍රීසි භාෂාවට 18 වන ශතවර්ෂයේ සංක‍්‍රමණය වී ඇති* වචනය ව්‍යවහාරයට පැමිණ ඇතැයි ද, ක්‍සඑස‘ැබ යන වචනයෙන් ජන පදිකයා හෙවත් නාගරිකයා හනුවෙන් අරුත් ගැන්වෙන අතර ක්‍සඩසකසිැ යන වචනයෙන්ද එම අරුතම නිරූපනයකරයි. ක්‍සඩසකසඑ යන වචනය, නාගරිකයින්ගේ දේශපාලනික හා සාමාජික හැසිරීම් ස්වභාවය යන්න අරුත් ගන්වන අතර ක්‍සඩසකස‘ැ යන වචනයෙන් ශිෂ්ටාචාරය (සිංහල* පැමිණි බව අදහස් වෙයි. ක්‍සඩසකස‘්එසදබ යන වචනයෙන් වනගත බවින් ඉවත්වීම, හොඳ සිරිත්, විරිත්, නීති, රීති විද්‍යාව හා කලාව පිළිබඳ හික්මීම යන අරුත් විග‍්‍රහ කෙරෙයි.
ගින්දර සොයා ගැනීම, භාෂාව හා අක්ෂර සොයා ගැනීම (ලේඛන කලාව සොයා ගනු ලැබුවේ, ක‍්‍රි.පූ. 5000 ට ආසන්න යුගයේ දී* මිනිසාට පරිසරය ජය ගැනීමට ප‍්‍රබල දායකත්වයක් සැපයුණි. මානව සමාජය විවිධ අංග සංවර්ධනය වීම ක‍්‍රමයෙන් සිදු විය. ශිෂ්ටාචාරයේ වර්ධනයසඳහා පරිසරයෙන් සිදු වූ ප‍්‍රබල බලපෑම, සොබාදහම කෙරෙහි මිනිසා තුළ පැවති ආකල්ප මෙන්ම ශිෂ්ටාචාර පහළවීමෙන් (නුතන ශිෂ්ටාචාරයේ ප‍්‍රභවය ක‍්‍රි.පූ. 5000 පමණ සිදු වූ බව පැවසෙයි* පසු පරිසරයේ වෙනස් වීම් සමාජ වර්ධනය කෙරෙහි සිදු වූ බලපෑම මාතෘකා ගත කරුණ විමසීමට ප‍්‍රයොජනවත් වෙනු ඇත.
ක‍්‍රි.පූ. 30000 සිට 10000 දක්වා කාළය පැලියෝලොතික් නොහොත් පුරාණ පාෂාණ යුගයයි. මෙම කාල පරිච්ෙඡ්දය ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික යුගය මෙන් සතර ගුණයක් දිගු වෙයි. ‘‘මරසිලියානෝ’’ (1879* විසින් ස්පාඤ්ඤයේ උතුරු වෙරළබඩ තීරයෙහි ඇක්සිලානා ඩෙල්මාර්හි ඇල්තිමීරා ගුහාවෙන් සොයාගත් අශ්ව, ගව, සිතුවම් ලොව ඉපැරණිම චිත‍්‍ර වශයෙන්, 1902 දී ඇබ් ප‍්‍රියුසිල් පුරාවිද්‍යාඥයා විසින් මෙම ගුහාව කැණීමෙන් සොයා ලත් සත්ව පොසිල එම සතුන්ගේ විය හැකි බවට අනුමාන කරන ලදී. ඉන්පසුව 1940 දි ප‍්‍රංශයෙන් හමුවන විශාල ගෝනෙකුගේ සිතුවමක් සහිත ලෙන පරික්ෂාවට ලක්කිරීමේදී එහි අශ්වයින්, පිහිනන මුව රංචුවක්, හිපපොටේමස් වර්ගයට හා කඟවේනෙකුගේ රූපයක් සමග මිනිස් රූ හමුවීම පර්යේෂකයින්ගේ උද්යෝගය වැඩි කරන්නට හේතු වූවා පමණක් නොව, එහි සත්ව රූ මෙන් නොව දුර්වල මිනිස් රූප පිළිබඳව ද අවධානය යොමු විය. රේඩියෝ කාබන් පරීක්ෂණ අනුව මෙම ලෙන් සිතුවම් ක‍්‍රි. පූ. 30000 ටත් 20000 ටත් අතර කාලයක් තුළ වරින් වර අඳින ලද ඒවා බව පළ කෙරුණි. මෙම චිත‍්‍රවල ප‍්‍රමාණය නිවැරදි බවටත් වඳ වී ගිය ආදි කාලීන සතුන්ගේ කාය විච්ෙඡ්දන විද්‍යා සටහන්වලට සත්ව විද්‍යාඥයින්ගේ පෙළඹවීම ඇතිවූයේ මෙම පූර්වාදර්ශයන් ගේ හේතු වෙන් බවට අදහස් ප‍්‍රකට විය. මේ සම්බන්ධ පර්යේෂණවලට අනුව තත්කාලීන පැලියොතික් යුගයේ සිත්තරුන් ආලේපන සකසාගෙන ඇත්තේ සත්ව මාංශ, යපස් ආදිය භාවිතා කරමින් බව ය. ප‍්‍රංශයේ නිරිත දිග ප‍්‍රදේශයේ ‘ලිමියු ඉල්කින්’’ ලෙන්වලින් සොයාගත් චිත‍්‍ර ගල්පුවරු පරීක්ෂාකළ පුරා විද්‍යාඥයින් පවසා සිටියේ එම භූමිය සිතුවම් කර්මාන්තය පිළිබඳ ඔවුන්ගේ පුහුණු මධ්‍යස්ථානයක් වශයෙන් තත් යුගයේ පැවත ඇති බව ය. ක‍්‍රි. පූ. 10000 දී පමණ අයිස් යුගය අවසාන වී ග්ලැසියර දියවී යාමත් සමග පුරාණ පාෂාණ යුගයේ අවසානය එළැඹීමෙන් උනුසුම වැඩිවීමත් සමග ආදි මානවයින් ගල්ලෙන්වලින් බැහැරට ගොස් දැවයෙන් තනා ගත් නිවාසවලට පිවිස ජලාශ‍්‍රිත පරිසරයකට හුරුවීමත් සමග කෘෂිකාර්මික නව යුගයක ආරම්භ්‍යක් සටහන් කරමින් වනසතුන් හීලෑ කොට පාලනය කිරීමත් දඩයම් යුගය වෙනස්වීමකට ලක්වීමත් නිසා ලොව එතෙක් පැවති ගල් ලෙන් පුරා වසර 12000 ට අධික කාලයක් අප‍්‍රකටව සැඟව ඇති බව අධ්‍යයන කෙරෙයි.
‘‘විද්‍යාත්මක හා කාර්මික දැනීමත් ඒ අනුව ස්වභාවික තත්ත්වයන් පාලනය කිරීමේ බලයත් ශිෂ්ටාචාරය වශයෙන් අරුත් ගැන්වෙයි’’ ‘ඇල්ප‍්‍රඞ් වේබර්’, මිනිසා දඩයම් යුගයෙන් ඉවත්ව සංක‍්‍රමණය අතහැර ස්ථිර වාසස්ථාන බිහි කර ගැනීමත්, කණ්ඩායම් වශයෙන් හෙවත් ‘‘සමාජ කොටස්’’ වශයෙන් ජීවත් වීමත් සමගම ශිෂ්ටාචාර බිහි වූ බව, ග‍්‍රීක, රෝම, මොහෙන්දජාරෝ, හරප්පා ශිෂ්ටාචාර උදාහරණ වශයෙන් දක්වමින් මානව විද්‍යාඥයින් කරුණු දක්වති. මිනිසා ගැන හැදෑරීමේ විද්‍යානුකූල පදනම ‘අන්ද්‍රෙයස් වේසාලියස් සහ විලියම් හාවි යන විද්වතුන් ගේ පර්යේෂනයන් ගෙන් පසුව ඇරඹුණි. අපගේ යාබද රට වූ ඉන්දියාවේ ගෝත‍්‍රික සමාජ පිළිබඳ අධ්‍යයනය කළ ඞී. ඞී. කෝසම්බි පෙන්වා දුන්නේ, ‘අර්ධද්වීපික ඉන්දියාවේ ගෝත‍්‍රික සමාජ, ඉන්දියාවේ ජීවමාන ප‍්‍රාග් ඉතිහාසය බව ය. අෂූර්වරුන්ගේ සමාජ අධ්‍යයනය කළ වේරියර් එල්වේ පෙන්වා දුන්නේ, ඔවුන්ගේ සංචාරක දිවිය පෞරාණික මානව සිරිතක් වශයෙන් නිරීක්ෂණය වන බව ය.
අදින් වසර පන්ලක්ෂයකට පෙර සිට එන මුල්ම මිනිසුන් ආහාර සපයා ගෙන ඇත්තේ, අනෙකුත් සතුන් මෙන් වනාන්තර ආශ‍්‍රයෙනි. ඒ සඳහා පළතුරු, පළ වර්ග වැනි ආහාරයට සුදුසු දේ එකතු කර ගන්නට ඇත. කාළයාගේ ඇවෑමෙන් සතුන් දඩයම් කර ගැනීමට ද ඔවුහු පුරුදු වන්නට ඇති බව පිළිගැනේ. ඒ සඳහා තද පාෂාණ මෙවලම් තනා ගන ඇති බව පුරා හා මානව විද්‍යාඥයින්ගේ නිරීක්ෂණයට හසුව ඇත. මේ අනුව වන මුල් පලාපලවලින් මෙන්ම සත්ව දඩයමින් ආහාර සොයා ගැනීමේ ජීවන ක‍්‍රමය මානව ඉතිහාසයේ දීර්ඝ කාළයක් තුළ පැවති බව නිරීක්ෂණය වෙනු ඇත. දඩයම් සොයා යාමේදී පෙරළා සතුන්ට බිලිවීමද සිදුවන්නට ඇත. දඩයම් සොයා ගිය මිනිසා ජයග‍්‍රහණ මෙන්ම පරාජයන් අත්විඳීම ද නව බිම් සොයා යාම ද ජීවන ක‍්‍රියාවලිය තුළ සුදුව ඇති බව පුරා හා මානව විද්‍යාඥයින් ගේ පර්යේෂණ තුළින් ප‍්‍රකට කර ඇත.
කාලයත් සමග මෙම තැන තැන ගොස් ආහාර සොයා ගැනීමේ ක‍්‍රියාවලිය සාමාන්‍ය දෙයක් බවට පත්ව ඇති අතර ස්ථිර වාස භූමි වෙනුවට ගල්ගුහා වැනි ස්වාභාවික ස්ථානවල ආරක්ෂාව ලබා තාවකාලික ජීවිත ගත කරන්නට ඇත. සතුන් ලූහු බැඳ ගොස් මරාගෙන ආහාර සකස් කර ගත් මිනිසා කල්යාමේදී ආහාර පිණිස සතුන් ඇති කොට ඒ මගින් ආහාර පිළියෙළ කර ගැනීම වඩා පහසු ක‍්‍රමයක් බව සිතන්නට ඇත. ඒ අනුව අතීත මිනිසා එළු, බැටළු, ගව ආදී සතුන් හීලෑ කොට තම පාලනයට නතු කර ගෙන ඇති බව ප‍්‍රත්‍යක්ෂය. පිරිමි පක්ෂය දඩයම කරා යොමු වීම ද, ආහාර පිණිස අල මුල් පළතුරු සොයා ගිය කාන්තාවන් ද පසු කාලයේ තමා ජීවත්වන පරිසරය අවට ඒවා වගා කරන්නට ද පෙළඹෙන්නට ඇත. මේ අනුව පූර්වජයින් ක‍්‍රමයෙන් ගෘහාස්ශ‍්‍රිත ජීවිතයට පෙළඹෙන්නට ඇති බව විශ්වාස කළ හැකිය.
ප්ලයිස්ටොසීන අවධිය වන විට අවි ආයුධ හා උපකරණ භාවිතයට මිනිසා පුරුදු විය. භූමි හා කැලෑවලට ගැලපෙන අවි නිපදවා ගත් අප‍්‍රිකානු මානවයා මුල්ම යුගයේ ප‍්‍රාථමික ගණයේ අවි නිපදවා ගත්තත් පසුව තියුණු ලෙස සකස් කර ගත් අවි වලින් සිය අවශ්‍යතා ඉටු කර ගත් බව පුරා විද්‍යාත්මක සාධක තහවුරු කරයි. මේ අනුව මෙවලම් භාවිතය හා නිපදවීම සභ්‍යත්වය පරිණාමය වීමේ දී මූලික විය.
සතුන් හීලෑ කොට ඇති කිරීම මගින් මස් කිරි වැනි දේ පරිභෝජනයට පුරුදු වූ මොවුන් කාලීනව ගැටුම්වලට ද මුහුණ දිමට සිදුව ඇති අතර ආහාර ජලය වැනි සම්පත් හිග වීමත් ලෙඩ රෝගවලට ගොදුරු වීමත් ආදි කරුණු නිසා විවිධ ගැටලූවලට පිළිතුරු සෙවීම නිරායාසයෙන්ම ඔවුනට සිදු වන්නට ඇත. සතුන් සමඟ තැන තැන යන අවස්ථාවේ ස්ථිරවාසස්ථාන පිළිබඳ අදහසක් ප‍්‍රකට නොකළ ඔවුන් ශීතල, උනුසුම පතා හෝ මැසිමදුරු උවදුරින් වැළකීමට ශරීරාවරණය පිළිබඳ උනන්දුව හේතුවෙන් කෙළ අතු, ගස් පට්ටා, සත්ව හම් වැනි දේ භාවිතාවට හුරු පුරුදු වන්නට ඇත. ඉන්පසුව නවාතැන් පිළියෙළ කර ගනු වස් සංචාරක එෙඬ්ර ජීවිතය අවසන් කර සත්ව පාලනය සිදු කරමින් ආහාරයට සුදුසු ධාන්‍ය වර්ග, අල වර්ග හා පළතුරු වර්ග ආදිය වගා කර ගැනීමටත් මස් හා කිරි ලබා ගැනීමටත් සතුන් ඇති කරගැනීමටත් පෙළඹෙන්නට ඇත.
කෘෂිකර්මාන්තය උදෙසා භෝග වර්ග කෙරෙහි කළ බලපෑම හේතුවෙන් ගංගා නිම්නයන්හි සරු බිම් සොයා ඇවිද ගිය අපේ පූර්වජයා ස්ථිර වාසස්ථාන ගොඩ නගා ගත් බව මානව හා පුරාවිද්‍යාත්මක නිරීක්ෂණ තහවුරු කරයි. ඒ අදින් වසර දස දහසක තරම් කාළයකට ප‍්‍රථම, මෙය සිදුව ඇති බවය. මුලින්ම හඳුනා ගෙන ඇති තිරිඟු, ඉරිඟු, බාර්ලි වි වැනි ධාන්‍ය වර්ග වගා කිරීමේ දී කාලගුණ විපර්යාසයන්ට මුහුණ දීම වීම වැනි කාරණා නිසා අතිරික්තය සුරක්ෂිත කර ගැනීමට ද පෙළඹෙන්නට ඇත. අතිරික්තය ගබඩා කර ගෙන බුක්ති විඳි සමය ඔවුන්ගේ විවේක බුද්ධිය මෙහෙයවා කටයුතු කිරීමේ අවස්ථාව එළැඹීම තුළින් තම ජීවන කාර්යයන් පහසුවෙන් කර ගැනීම පිළිබඳ කල්පනා කරන්නට ඇත. ඔවුහු අස්වනු කැපීමට දෑකැත්ත, සීසෑමට නගුල, එහා මෙහා ගෙන යාමට රෝදය සහිත කරත්තය නිර්මාණය කර ගත්හ. ධාන්‍ය ඇඹරීමට, ඇඹරුම් ගලත්, සුරක්ෂිත කර ගැනීමට ධාන්‍ය බිස්සත් වාසය කිරීමට කටු මැටි බිත්ති සහිත ගෙවලූත් සරල ගෘහ උපකරණත් ස්ථිර නිවාස ක‍්‍රමය යනාදියත් ඔවුන් අත්පත් කර ගත් ජයග‍්‍රහණ බව නිසැකය. මෙලෙස ගංගාධාරයන්හි ස්ථිරව පදිංචි වීමත් කෘෂි කර්මය මගින් අහර සපයා ගැනීමත්, පාලන සංවිධානයන් ගොඩනගා ගැනීමත්, ඒ තුළ ක‍්‍රියාත්මක වීමත්, නීති රීති පද්ධතියකට අවනත වීමත්, ආරක්ෂාව සඳහා සංවිධාන ගොඩ නගා ගැනීමත්, අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීම සඳහා භාෂාවක් සහ ලේඛන ක‍්‍රමයක් භාවිතයත්, ආගමික විශ්වාස පිළිගැනීම හා අභ්‍යන්තර මෙන්ම බාහිර සබඳතා පවත්වා ගෙන යමින් සාමූහිකත්වයක් ප‍්‍රකට කිරිම ආදී කර්තව්‍යයන් රාශියක් සමග පුර්වජයින් ශිෂ්ටාචාර ගතවූ බව සඳහන් කළ හැකිය.
මෙවැනි ලක්ෂණ සහිත ශිෂ්ටාචාර ලොව මුලින්ම ආරම්භ වුනැයි සැලකෙන ප‍්‍රධාන ගංගා නිම්න 04 ක් පුරා හා මානව විද්‍යාඥයින් සමග ඉතිහාසඥයින් ගේ ගැඹුරු අවධානයකට ලක්ව ඇත. එනම් මෙසපොතේමියානු හෙවත්, වර්තමාන මැද පෙරදිග පිහිටි යුප‍්‍රටීස් ටයිග‍්‍රීස් ගංගා නිම්නය, චීනයේ හොවැංහෝ ගංගා නිම්නය, මිසරය හෙවත් ඊජිප්තුවේ නයිල් ගංගා නිම්නය හා ඉන්දියාවේ සින්ධු ගංගා නිම්නය යන කලාපයන් ය. මානව ශිෂ්ටාචාරයේ මුල්ම අවදිය සොයා ගිය පුරා හා මානව විද්‍යාඥයින් ගංගා නිම්න ආශ‍්‍රිතව ඇරඹි මෙම ශිෂ්ටාචාර අදින් වසර 5000 කට (පන්දහසකට* පෙරාතුව පටන් ගන්නට ඇතැයි පර්යේෂණ මගින් තහවුරු කර ඇත.
ඔවුන්ගේ චරියාවන් මෙන්ම පරිහරණයන් පිළිබඳ විමසීමේදී ඒ ඒ ශිෂ්ටාචාර අතර හුවමාරු වෙමින් නවීකරණයට ලක්ව, නූතන පරම්පරාව කෙරෙහි අනුගතවන්නට ඇති බව පිළිගැනීමට පාත‍්‍රවන අතර, කාලයේ වැලි තලාවන් ගෙන් වැසී ගිය පූර්ව යුගයේ කෞතුකයන් ප‍්‍රාමාණික වියතුන් ගේ අප‍්‍රතිහත ධෛර්යය නිසා මෙම ශිෂ්ටාචාරවල පැවති දේශපාලන, ආගමික. ආර්ථික හා සංස්කෘතික තොරතුරු මතු කර ගැනීමට හැකිවී ඇති බව පෙනෙයි.
මෙසපොතේමියානු ශිෂ්ටාචාරය බිහිවී ඇත්තේ යුප‍්‍රටීස් ටයිග‍්‍රීස් ගංගාධාරයේ මධ්‍යම හා පහළ කොටස් ආශ‍්‍රිතවය. මෙසපොතේමියා (ග‍්‍රීක භාෂාව අනුව, මෙසෝ + පොතෙමස් * යනුවෙන් හෙවත් ‘‘ගංගා මැද’’ යන අරුත දනවයි. (ක‍්‍රි. පූ. 4000 ක පමණ කාලයකට උරුම කම් කියන සිරියාවේ ටෙල් බැක් ප‍්‍රදේශයෙන් ලැබෙන මැටි පුවරු, ලොව පැරණිම අක්ෂර වශයෙන් හඳුනා ගෙන ඇත*
එකම මානව සමූහයක් සිය ජයග‍්‍රහණ අත් පත් කර ගනිමින් සිදු කළ මේ ගමන් ඇරඹුම පසුව භූගෝලීයමය සමාජාර්ථික කරුණු හේතුවෙන් කෘෂි හා පශු වශයෙන් දෙකොටසකට බෙදී ව්‍යාප්ත වන්නට ඇති බව ඇතැම් වියතුන් ගේ අදහස විය. ක‍්‍රි. පූ. 12000 දී පමණ සිදුවන්නට ඇතැයි විශ්වාස කරන මානව සංවර්ධනයේ ඉතා වැදගත් සන්ධිස්ථානයක් වශයෙන් සැළකෙන කෘෂිකාර්මික ජන ව්‍යාප්තියත් පශු පාලනය සමග ඇතිවන ජන ව්‍යාප්තියත් අතර වෙනස පැහැදිලි කරන ආචාර්ය කේ. එච්. එම්. සුමතිපාල ශූරීන් (1978 විද්වත් කථිකාව* සඳහන් කළේ, පැලෑටි හා සතුන් හීලෑ කිරීම සිදුවන්නට පටන් ගත්තේ, ක‍්‍රි. පූ. 12000 දී පමණ බවත්, මධ්‍යධරණී මුහුදේ නැගෙනහිර භාගය මානව සංවර්ධනයේ වැදගත් සන්ධිස්ථානයක් වන අතර නැගෙනහිර භාගයට දකුණින් හා අග්නිදිගින් පිහිටි මිසරය සහ බැබිලෝනියාව මුලින්ම කෘෂිකර්මයට නැඹුරු වන්නට බලපාන්නට ඇති බව හා උතුරින් හා වයඹ දිගින් පිහිටි ග‍්‍රීසිය හා ජර්මනිය පශුපාලනය ඇති වූ ප‍්‍රදේශ වශයෙනුත් ප‍්‍රකට කරන බවය. මේ බෙදීම පිළිබඳව ව්‍යක්තව කරුණු සාකච්ඡුා කරන ආචාර්ය සුමතිපාල ශූරීන් මෙම වෙන් කිරීම සුර හා අසුර යන නාම කරණයට හේතු වූ බවට කරුණු දක්වයි. මෙය සර - අසර විය යුතු බවත් සුර අසුර වූයේ ශබ්ද කිරීමේ පහසුව නිසා හෝ නැතහොත් වැරදි අවබෝධය නිසා හෝ වන්නට ඇති බවය. සර = ඇවිදීම =හැසිරීම =එෙඬ්ර යන අරුත් දෙන බවත් පාදය = සර = දෙපයින් කෙරෙන කාර්යය, අත = කර = දෑතින් කෙරෙන කාර්යයි. බොහෝ වැඩ කටයුතු ඇති පුද්ගලයා කාර්ය බහුල අයෙකි. බොහෝ ගමන් බිමන් ඇති පුද්ගලයා සාර්ය බහුල අයෙකි. සාර්ය = හාර්ය = ආර්ය වශයෙන් පෙරළෙන්නට හැකි බව හෙතෙම පවසයි. (සුරා =සර =සාර්ය = ආර්ය ගණය -පශු පාලනයේ යැපුණ බවත් අසුර = අසර - කෘෂිකර්මයෙන් යැපුණ බවත්, සැමිටික් = හැමිටික් =ගැමිටික් - යුදෙව් අදේව් කෘෂිකාර්මිකයි. සමිටික් =සමිතික, කැටිව, ගොඬේ වාසය කරන අරුත් සපයන බවත් සුර අසුර දෙවර්ගය මිනිස් වර්ග දෙකක් නොවන බවත් රැුකියා දෙවර්ගයක යෙදුණු එකම මිනිස් වර්ගය හැඳින්වූ නම් දෙකක් බවත් හෙතෙම සඳහන් කර ඇත.
මුල්ම මානවයා අප‍්‍රිකා භූමියෙන් බිහිවී ලොව පුරා විසිර ගිය අතර තත් යුගයේ සිටම (ස්ථිර වාසස්ථාන පිහිටුවා ගැනිම සිදු කළත් පසු කාලීනව ද* විසිර ජීවත් වූ බවට ඇති සාධක අපමණය. මේ සඳහා බලපාන ලද විවිධ හේතූන් වෙයි. යාබද රට වූ ඉන්දියාවට ඈත අතීතයෙහි පැමිණි පැරණිම මනුෂ්‍ය වර්ගයා වශයෙන් ‘නිග‍්‍රිටෝවරු’ සඳහන් කෙරෙයි. අනතුරුව ‘ඔස්ත‍්‍රලොයිඞ් වර්ගයාත්, ඉන්පසු බටහිර දේශාන්තරයෙන් මධ්‍යධරණී වර්ගයාත් පූර්ව යුගයේ නැගෙනහිර මුහුදු තීරයෙන් එහා කොදෙව්වල විසූ මොන්ගල් වරුද, මැලනීසියන්වරුද, පොලිනීසියන් වරුද, ඉන්දියාවට සංක‍්‍රමණය වූ බව අනුමාන කෙරෙන අතර අවසන් වශයෙන් එහි පැමිණියේ ආර්යයන් වෙයි.
තුරාණ යනු අනාර්ය යන අර්ථයයි. සිමිටික් සහ ආර්ය භාෂාවලට අයිති නැති අවශේෂ සියලූ භාෂාවලට තුරාණ යන නාමය දී තිබෙතත් ඒ භාෂා එකම මූලයකින් උපදින්නට ඇතැයි නොසැලකිය යුතුයි. මොන්ගෝලීය ද්‍රවිඩ ආදී එකිනෙකට වෙනස් වූ භාෂා බොහෝ ගණනක් ඊට අයිති වේ. මාගධි මූල භාෂාවක් වශයෙන් කිසිකෙනෙක් නොසලකති (ඍැඩගඔයැදාදරු ටග ඡුැරු ර ්1945* මේ පිළිබඳව විවිධ අදහස් හා මතවාද ඉදිරිපත්ව ඇති අතර ආර්යයන් යනු මිනිස් වර්ගයක් නොවන බවත් සුර අසුර යන දෙකොට්ඨාසය සම්බන්ධයෙන්ද පරස්පර අදහස් ඉදිරිපත්ව ඇති බව නිරික්ෂණය වන බව ද පැවසිය යුතුය. කෘෂිකර්මය පදනම් කර ගත් ජන කායක් හැඳින්වීමට ආර්ය නාමය පට බැඳි බවටද අදහස් ඉදිරිපත්ව ඇති බව ප‍්‍රකටය.
‘‘ආර්ය යන්න උත්තමාර්ථයෙහි වැටේ. පර්සියා දේශයට ඉරාණ (ඓරන්* යන නාමය දෙන ලද්දේ ඒ ආර්යයන්ගේ මුල් වාස භූමිය වූ හෙයිනි. ඔවුහු කෘෂිකර්මයෙහි නියුක්තවූ හෙයින් ආර්ය යන නාමය ලදහයි කිසිකෙනෙක් සලකති. ලතින් භාෂාවෙහි ‘‘අරාරෙ’’යනු සීසෑමයි.’’( ඍැඩගඔයැදාදරු ටග ඡුැරු ර ්1945*
ඓතිහාසික තත්ත්වයන් විමසීමේ දී කෘෂිකර්මය සහ පශු පාලනය පදනම් කර ගත් මානව පිරිස් ඔවුන් ගේ චර්යාවන් සහ සංස්කෘතීන් අනුව පැහැදිලි වෙනස් කම් ප‍්‍රකට කළ බව මනාව පැහැදිලි වෙයි. ආචාර්ය සුමතිපාල ශූරීන් පවසන පරිදි කෘෂි පාලනය මධ්‍යගත ක‍්‍රමයකිනුත් පශුපාලනය විමධ්‍ය ගත ආකාරයකිනුත් සමාජ ගතව ඇති අතර කෘෂි සමාජය ඒකාකාරී ජිවන රටාවකට හුරු පුරුදුවූ භාවාත්මකව කටයුතු කළ ගස් පට්ටා ඇඳි ආහාරය අතින් කාර්බෝහයිඞ්රෙඞ් ප‍්‍රධාන තැනක් ගත් සාමූහිකව කටයුතු කළ කණ්ඩායමක් වශයෙනුත් පශු සමාජය තුළ සතුන් සමග හුදකලා වූ මිනිසා භූගෝලීය වශයෙන් හා සෞන්දර්යාත්මකව ද පරිසරය පිළිබඳ මනා අවබෝධයක් ලැබ ගී ගැයීම වැනි දේ හුරු පුරුදු වූ ප්‍රෝටීන් සහිත ආහාර අනුභව කළ සත්ව හම් ඇඳුම් වශයෙන් භාවිතා කළ නිර්මාණ අගය කිරීම මෙන්ම සතුන් ආහාර ගන්නා කාලය තුළ ලැබුණ විවේක කාලය බුද්ධිමය විවේකයකට ඉඩ හසර පෑදීම අභියෝගවලට මුහුණ දීමට හැකියාවක් ලැබීම මෙන්ම අද්දැකීම් බහුල ජීවන ප‍්‍රවෘතියකට ඔවුන් උරුම කම් ලැබීය. නූතන ලෝකය දෙස විමසා බැලීමෙන්ද තාක්ෂණය අතින් නිපුණත්වයක් ලබන කලාපීය රටවල් සහ කෘෂි නිෂ්පාදන අතින් දියුණුවක් පෙන්වන රටවල් හි ඓතිහාසික සටහන් සහ කෞතුකයන් තුළින් ද විශද වනුයේ යථෝකථ වෙනස් කම් අනුව තාක්ෂණය අතින් වඩා දියුණුවක් පශු සමාජය පසු කාලීනව ප‍්‍රකට කළ අතර කෘෂි සමාජය සාමූහිකව සහ භාවාත්මකව නිදහස් චින්තනය වෙනුවට කිසියම් රාමුගත ඒකාකාරී ජීවන ක‍්‍රමයකට හුරුව පෙරට ආ බවයි. ලාංකිය භූ විෂමතා ලක්ෂණ මෙන්ම ශිෂ්ටාචාරය හා කාන්තාව මැයෙන් පැවති විද්වත් සාකච්ඡුාවකදී මහාචාර්ය වාඩියා මහතා පෙන්වා දුන්නේ මධ්‍ය කඳුකරයේ පවතින ඇතැම් සීඝ‍්‍ර බෑවුම් ඇතිවන්නට හේතුවක් වශයෙන් තියුණු ආයුධ සකස් කර ගැනීම සඳහා තද පාශාන අවශ්‍යවු බැවින් තත්කාලීන මානවයින් ඒ සඳහා සිදු කර ඇති කැණීම්වල ප‍්‍රතිඵලයක් විය හැකි බවයි. (ශෛලමය ආයුධ එතරම් තද දේවල් (ගස් වැනි* කැපීමට, ඉරා ගැනීමට ප‍්‍රමාණවත් නොවූ හෙයින් මැණික් ආදී පාශාන ඒ සඳහා භාවිත කළ බව අනුමාන කරයි* ආහාර වශයෙන් දඩයම් කර ගත් සතුන්ගේ හම්වලින් ඇඳුම් සකස් කර ගත් බවට වාර්තා වී ඇති තොරතුරු අතර, රුසියාවේ හිම ප‍්‍රදේශවලින් සොයා ගත් හිම කබායත් පා ආවරණ මෙවලම් පරික්ෂාවට භාජනය කළ පුරා හා මානව විද්‍යාඥයින් සඳහන් කළේ ඒවා අදින් වසර 70000 ටත් 40000 ත් අතර කාල පරාසයක දී ‘නියැන්ඩතාල් මානවයාට අයත් ඇඳුම් කට්ටලයක් බවයි. අධික ශීතලෙන් යුතු කාල වකවානුවල දී ප‍්‍රථමයෙන් ම මානවයන් ඇඳුම් ඇඳීමට පටන් ගත් බව පැහැදිලි (මාලිංග අමර සිංහ* වන අතර ප‍්‍රාග් යුගය දක්වා ඈතට ඇඳුම් භාවිතය ගමන් කරන බව ද, අධ්‍යයනයන් තුළින් පැහැදිලිය.
‘‘ අවට රටවල් සමඟ ලංකාව ඒකාබද්ධව පැවති කාලයක දී වර්ග කීපයකට අයිති මිනිසුන් පයින් ගමන් කොට මෙහි පැමිණෙන්නට ඇති බව සිතීමට යම්තමින් කරුණු තිබේ. පෙර කාලවල දී නිතරම පාහේ ඉන්දියාව ඔස්සේ හෝ ඉන්දියාව හරහා හෝ මිනිස් වර්ගයා මෙහි පැමිණෙන්ට ඇතත් ඊට පසු අවදියක ලංකාවට නැගෙනහිරින් පවා යම් යම් මිනිස් කොටස් දකුණු ප‍්‍රදේශය පසුකොට පැමිණි බව සිතන්නට ඇත. මලය ප‍්‍රදේශයෙහි දක්නට ලැබෙන පාෂාණ ආයුධයන්ට සමාන ආයුධ දකුණු ලංකාවේ ගිනිකොන දෙස පිහිටි මිනිහාගල්කන්ද නැමැති ප‍්‍රදේශයෙන් පෙනෙන්ට තිබේ. මැලනීසියන් හා පොලිනීසියන් වර්ගයා ලක්දිවට පැමිණි බවට ස්ථිර සාක්ෂි නැතත් ඔවුන්ට අයිති සංස්කෘතික ලක්ෂණ යම්තමින්වත් මෙහි දකින්නට තිබෙන බව සඳහන් කළයුතුයි. එනම් උඩරට තට්ටු ගොවිතැන, පොල්ගස, කොල්ලෑව සහිත ඔරුව හා උරහිස සහිත නියන් තලය යි. අප‍්‍රිකා දේශයෙන් ද ආදිම යුගයන්හි මිනිස් වර්ගයා ඉන්දියාවට නොපැමිණියේ යැයි කිව නොහැක. ඇතැම් පාෂාණ ආයුධවලට සමාන පැරණි ගල් ආයුධ අප‍්‍රිකාවේත් ලංකාවේත් පෙනෙන්ට ඇත. ලක්දිව ඈත මිනිසුන් ගැන නියම තත්ත්වය පහදා ගන්නට නම් ඉන්දියාවේ වාසය කළ ආදි මිනිසුන් ගැන ප‍්‍රථමයෙන් සිතා බැලිය යුතුයි. ගොඩින් හෝ මුහුදින් යමෙක් මෙහි පැමිණියා නම් ඔවුන් එන්නට ඇත්තේ දකුණු ඉන්දියාව හරහායි. මේ ගැන සිතන්නට දැන් නම් බොහෝමයක් කරුණු ඉන්දියාවෙන් සොයාගෙන තිබේ. පුරාණ පාෂාණ යුගයට අයත් මනුෂ්‍ය වාසස්ථාන කීපයක් සොයා ගෙන ඇතත් ඒ සමයෙහි විසූ මිනිසුන් ගේ හිස් කබල්, ඇට සැකිලි හෝ ඇට කටු මෙතෙක් ලැබී නැත. එමෙන්ම මධ්‍යම පාෂාණ යුගයට හෝ අව පාෂාණ යුගයට හෝ, අර්ධ පාෂාණ යුගයට හෝ අයත් මිනිසුන්ගේ ඇට සැකිල්ලක් සොයා ගන්නට පවා මෙතෙක් භාග්‍ය ලැබී නොමැත. වාසනාවකට මෙන් ක‍්‍රි. ව. ට පෙර 3000 ට පමණ ආර්ය වර්ගයාට පෙර කාලයෙහි ඉන්දු ගංගා භූමියෙහි විසූ මිනිසුන්ගේ ඇට සැකිලි කීපයක් මොහැන්ජෝදාරෝ හා හරප්පා තගරවල නෂ්ටාවශේෂ අතර තිබී හමුවී තිබේ. ඒවා පරීක්ෂා කිරීමෙන් ඉහත සඳහන් පාෂාණ යුගවල ජීවත්වුණු මනුෂ්‍ය වර්ගයාගෙන් පැවත එන්නන් එකල විසූ බවට ප‍්‍රමාණවත් සාක්ෂ්‍ය ලැබ ඇත. මේ සාක්ෂි සමඟ ම දැනට ඉන්දීය වනාන්තරයන්හි වසන තවමත් නොදියුණු තත්ත්වයක ජීවිතයක් ගත කරන මිනිස් වර්ගයා විභාග කොට බලන කල මොවුන් වනාහි පෙර සිට පැවත එන මිනිසුන්ගේ ජීවමාන රූප හා සමාන කම් ඇති අය බව සිතන්නට කරුණු තිබේ. ’’ (ආචාර්ය නන්දදේව විජේසේකර, 1987*
ප‍්‍රත්‍යක්ෂ කළ කරුණු අනුව, පරිසරය ජීවයේ සම්භවයට කොතෙක් වැදගත් වීද යන්නත්, පරිසරය යනුවෙන් විග‍්‍රහ කෙරෙන වපසරියෙහි පෘථුල භාවයත්, පොසිල විද්‍යාව සමග මානව පරිණාමය පිළිබඳව ප‍්‍රත්‍යක්ෂ කරන දැනුම හා අවබෝධයත්, මිනිසා අඛණ්ඩව පරිණාමයට මුහුණ දෙන සත්වයෙකු ලෙසත් ප‍්‍රත්‍යක්ෂ කරන අතර, වර්තමානයේ, මනුෂ්‍ය සංහතිය විසින්ම විනාසය තුමූ වෙත ළඟා කර ගන්නා වෙනත් සත්ව කොට්ඨාසයක් මනුෂ්‍යයා තරම් නොවන බව අමුතුවෙන් සඳහන් කළ යුතු නොවනු ඇතැයි විශ්වාස කරමි.
(පිංතූරය සහ සටහන)
(පිංතූරය සහ සටහන)
සුනිල් කුමාරසිංහ අතුකෝරල
athukorala128@gmail.com
ආශ‍්‍රීය කෘති සහ ලේඛන -
මානව විද්‍යා මූලධර්ම - ශ‍්‍රී ජයවර්ධන පුර විශ්ව විද්‍යාලයේ මානව විද්‍යා අංශයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය
සේපාල සමරසේකර මහතා
භාෂා අධ්‍යයනයෙහි නව ප‍්‍රවණතා - කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලය 2012
පරිණාමයේ සිහිවටන - මහාචාර්ය ලක්ෂවන් වෛද්‍යසේකර
සිංහල භාෂාව - තියඩෝර් ජී පෙරේරා පියනම
ආචාර්ය කේ.එම්.එච්. සුමතිපාල මහතා විසින් 1978 කොළඹ දිපවත්වන ලද දේශණයක වාර්තා සටහන
1980 - ශ‍්‍රීලංකා ගුවන් විදුලි සංස්ථාවේ, ලද රූපණ වැඩ සටහන් මාලාව
මානව විද්‍යා හා සමාජ විද්‍යා ප‍්‍රවේශය - මහාචාර්ය බී.ඒ.ටෙනිසන්පෙරේරා
නිර්මාණවාදය සහ ජීවයේ සම්භවය
බුද්ධාගම හා ජාති ප‍්‍රශ්නය
මිනිසා සහ පාරිසරික චක‍්‍ර න්‍යාය
චාල්ස්ඩාවින් – පරිණාමවාදය දායාද කළ අපූරු චරිතය
දිවයින බදාදා අතිරේක
ඉරිදා රාවය පුවත්පත
නිරුවත් වානරයා, ඩෙස්මන්ඞ් මොරිස්
පරිවර්තනය සරු දිවියකට සම්භාෂණයක්, මහාචාර්ය චන්ද්‍රසිරි පල්ලියගුරු
පල්ලියගුරු
මිනිසාගේ සම්භවය, මහාචාර්ය එම්. නෙස්තූර්හ්
ප‍්‍රායෝගික ක්ෂේත‍්‍ර පුරා විද්‍යාව, ඒ. ලගමුව
රසවාහිනි, 1972 – මාර්තු අපේ‍්‍රල් 9 කලාපය
විශ්වකෝශය 11 කාණ්ඩය
වෛද්‍ය මානව විද්‍යාව – ආචාර්ය ජයන්ත පිනිකහන
මානව ගමන – නීල් සිරිවීර
පැරණි ලක්දිව වස්ත‍්‍රාභරණ, මාලිංග අමරසිංහ 2007
බින්තැන්නේ වැද්දෝ, සඳරුවන් ලොකුහේවා
Subscribe to:
Posts (Atom)