Tuesday, December 22, 2015

භාරතීය සංස්කෘතිය, සිංහල අලූත් අවුරුදු සංක‍්‍රාන්තිය සහ හෙළ වනිතාව 
  
” පැරණි ඉන්දීය නාගරිකයාට විනෝදය ගෙන දුන් හැම දේම නිර්මාණාත්මක හෝ බුද්ධි විෂයක නොවීය. දුප්පත් පොහොසත් කවුරුත් සහභාගිවූ උත්සව හින්දු අවුරුද්ද මුළුල්ලේම තිබිණි. කාබී තුටු පහටු වී කෙළිදෙළන් පසුවීම හා පෙරහැර පැවැත්වීමත් මේ උත්සවවල අංග විය. ආදිම කාලයේ ඉතා ජනප‍්‍රිය වූ උත්සවය වූයේ කාමදේවරජයා පි¥ වසන්ත උත්සවය යි.” (මහාචාර්ය භෂාම්* සශ‍්‍රීකත්වය හා සබැඳි උත්සව පිළිබඳව තවදුරටත් කරුණු දක්වන මහාචාර්ය භෂාම්  මහතා සඳහන් කරන්නේ, තත්ත්කාලීන සංස්කෘතියට ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික තත්ත්වයන්ද බලපා ඇති බවය. එනම්, සෝණ සංස්කෘතිය, ඉන්දුනිම්න ශිෂ්ටාචාර විමසමින් ප‍්‍රාග් භාරතීයයන් ගේ ක‍්‍රීඩා පසුකාලීනව නව මුහුණුවරකින් සමාජ ගතව ඇති බවත්. ඉන්දු නිම්න නගරවල තිබී පැති හයක් සහිත දාදු කැට හමු වී ඇති බවත්, ඉලක්කම් සහිත පැති හතරක් ඇති ආයත චතුරශ‍්‍රාකාර දාදු කැට පසු කාලීනව පැමිණි ක‍්‍රීඩා භාණ්ඩයක් බවත්ය. එමෙන්ම දකුණු ඉන්දීය ද්‍රවිඩ ජනයාගේ ගව මිනිස් සටනද සශ‍්‍රීක භාවය අතර පැවති සබැඳියාවක් බවද හෙතෙම පවසයි. (මෙම ක‍්‍රීඩාව ස්පාඤ්ඤයෙහි මෙන් ගවයා කෝපාවිෂ්ට කර සිදු කරන්නක් නොවන බව විශේෂයෙන් සඳහන් කළ යුතුය* වසත් සමය භාරතීය නිර්මාණ කරුවන්ගේ කෞශල්‍ය මැනවින් විදහා පෑ බවට දෙස්දෙන සාක්ෂි අපමණය, මහා කවි කාලිදාසයන් වසත් සමයේ වෘක්ෂලතා සහ සත්වයින් නව ප‍්‍රබෝධයකින් ප‍්‍රාණවත් වන අයුරු, ශිව පාර්වතී පේ‍්‍රමය වසත් සමයෙහි දැල්වූ ආකාරය අපූර්වත්වයෙන් විදහා දක්වයි, 
සොඳුරු ළඳුන්ගේ නද දෙන නූපුර
රැුඳුණු පාද පහසක් නොලබා
උතු ඉති නොහැරම ළපලූවලින් පිරි
හෝපලූ තුරුපෙළ මල් පිපිලා 

ප‍්‍රවාල අංකුර පියාපතින් යුතු
මී අඹ මල් හී නිමවාලා
වසන්ත ගී වඩු එහි බිඟු රඳවයි
මල්සර නම් ලියනා ලෙසිනා   
                      (කුමාර සම්භවය* 
වසන්ත සමයේ සෞභාග්‍යයෙන් ද සෞන්දර්යෙන්ද උද්දාමයට පත් වනජීවීන් පවා පේ‍්‍රම පරවශ වන බව කවියා මෙලෙස අපට පවසයි,
නුරාගී ඇතිනිය
පියුම්රොන් සුවඳැති
සිය මුවින් ගත් දිය
පෙව්වාය ගිජිඳු හට

සුපිපුණු මල් කැන් පියයුරු සොබනා
ළාදළු ලවනා මන දඟ කරනා
ලිය ලලනා පෙළ නැමි අතු අතිනා
වැළඳ සිඹිති  තුරු පති රති මතිනා 

”ඉන්දු ආර්යයන් ඉන්දියාවට සංක‍්‍රමණය වන විට, ඔවුහු තමන් සමඟ ප‍්‍රධාන වශයෙන් සොබාදහමේ තදාත්මිකෘත ශක්තිය දෙවියන් බවට පත් ආගමක්ද ගෙනාහ එයින් ද්යෞස් වැනි කීප දෙනෙක් ඉන්දු යුරෝපීය යුගයටත් මිත‍්‍ර, වරුණ, ඉන්ද්‍ර වැන්නෝ ඉන්දු ඉරාණ යුගයටත් අයිති වෙති එසේම ඔවුහු ගිනි පිදීම සහ සෝමපිදීමත් ගෙනාවෝ ය. එ් අතර සෘග් වේදය සහ අවෙස්තාව සැසඳීමෙන් පෙන්නුම් කෙරෙන විවිධ විරිතින් ආගමික පද්‍ය රචනය කිරීමෙ කලාව පාළාබඳ දැනුමක්ද ගෙනෙනු ලැබිණ. ” (සෘග්වේදයේ සම්භවය සහ වර්ධනය*

    ”අවුරුදු සැණකෙළියේ පැරණිකම නිසා ම එහි ඓතිහාසික වටිනාකම මේ කියා අගය කොට විදහා පෑම දුෂ්කරය. එක් එක් අංශයට අයත් ලක්ෂණ දුරාතීතයේ සිට එතරම් ගැලපී පදනම් වීම නිසාම අංගෝපාංග වෙන්කොට අගය කළ නොහැක. විචිත‍්‍ර චලන චිත‍්‍ර කලාවේ එක් රූපයක් සම්පූර්ණ වී නිර්මාණ වීමට චිත‍්‍ර අංග රාශියක් පමණ එක්වී පෙනීම අවශ්‍යය. වෙන් වෙන් වශයෙන් අංශයක් බැගින් බැලීමෙන් කිසිම රූප සංඥවක් ඇසට නොපෙනේ. එමෙන්ම අවුරුදු සැණකෙළිය විවිධ අංශයන් ඒකීභූත වූ ජාතික මැණිකකි.” (ආචාර්ය නන්දදේව විජේසේකර*  
  හෙළයන් ස්වභාවික වස්තූන් මුල් කර ගත් ජීවනයක් පවත්වා ගෙන යමින් දිවි ගෙවූ ජනකායක් වන අතර, යාබද රට වූ භාරතයෙහි හින්¥ ජනයා චන්ද්‍රයා සම්පූර්ණයෙන් පෙනෙන දිනය, මෙන්ම අඳුර රජයන අමාවකත් ඉතා වැදගත් දිනයන් වශයෙන් සලකා කටයුතු කළ අතර, ලාංකිකයින් ද සිය පිළිවෙත් වලට මෙන්ම උත්සව ආදියෙහිදී ද චන්ද්‍රයා මුල් කරගත්හ. (චන්ද්‍රයා සමබන්ධව වූ මේ අවස්ථා වැදගත් සංකේත වශයෙන් පිළි ගත් බව සඳහන් කළයුතුය* මානව ශිෂ්ටාචාර නෂ්ඨාවශේෂයන්ට අනුවද, කෘෂිකාර්මික ජාතික හා ආගමික උත්සව විවිධාකාරයෙන් පවත්වා ඇති බව පවා තහවුරු කරයි. මෙහිදී චන්ද්‍රයා මෙන්ම සූර්යයා සම්බන්ධ කර ගෙන ඇති අතර ජාතික උත්සවයන්හිදී සූර්යයා මුල් කර ගත් බවත් ආගමික උත්සවයන්හිදී චන්ද්‍රයා මුල් කර ගත් බවත් පසු කාලින තොතුරු මනාව ප‍්‍රකට කරයි. හින්¥න් සූර්ය මංගලෝත්සවය සූර්යයා මේෂ රාශියට පැමිණීම සමරා සිදු කරති. එහිදී සුබ ග‍්‍රහයෙක් වන හිරුට අධිපති දේවතාවා බලවතෙකු වශයෙන් බුහුමන් ලබති. පරණ අවුරුද්ද ගෙවා නව වසරට පා තබන මෙම අවස්ථාව ගාම්භීර අවස්ථාවක් වශයෙන් ජාතික වැදගත් කමක් ඊට එක් කර ගන්නට ඔවුන් පෙළඹී ඇත. පූර්ව යුගයෙහි පැවති ස්වභාව ධර්ම වස්තු ඇදහීම සූර්ය නමස් කාරය ලෙස පෙරට එන්නට ඇති බව සිතන්නට පුළුවන. ශක රාජ, සූර්ය වංශය ආදි වශයෙන් ව්‍යවහාර වන්නේ පසු කාලීනවය. ”ජාතියක ප‍්‍රාණය රඳා පවතින්නේ එ් ජාතියේ පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට උරුමව පැවත එන සිරිත් විරිත් නැටුම් ගැයුම් කෙළිසෙල්ලම්. ගති පැවතුම් අන්තර්ගත රුධිර ධාරාවන් නිසාය”(ආචාර්ය නන්දදේව විජේසේකර*  හින්දු ආගම පුරාතනයේ සිටම බුදුසමය හා සමාන්තරව පැවතුන ආගමකි. අලූත් අවුරුදු චාරිත‍්‍ර වාරිත‍්‍ර හින්දු ජනයා අතර හින්දු ආගමට අනුකූලව වැඩිදියුණු විය. බෞද්ධාගම හා හින්දු ආගම ඓතිහාසිකව එකිනෙක බැඳී එන ස්වභාවය අනුව බෞද්ධයින් හා හින්දු බැතිමතුන් අතර පවත්නා අවුරුදු චාරිත‍්‍ර වල විශාල පරස්පරතා හඳුනා ගත නොහැක. හින්දු සාහිත්‍යයට අනුව ‘ඉන්ද්‍ර’ දේව පොළව වෙත සාමය හා සෞභාග්‍යය ලබාදීම තහවුරු කිරීම ලෙස නව අවුරුදු උදාව සැලකේ. අවුරුදු කුමරා සුදු පැහැ රථයක නැගී සුදු මල්වලින් සරසනු ලැබූ හත් රියන් උස ඔටුන්නක් හිස පැලඳ පොළවට වඞීයි. පළමුව ගුරුත්වාකර්ශනය බිඳ එය ක්ෂීර සාගරයෙහි ගිල්වා ගොඩට ගනු ලබන බවට ප‍්‍රවාද ගතව පවතීයි. වර්තමානයෙහි නව අවුරුදු සිරිත් විරිත් ඉටු කිරීම සාම්ප‍්‍රදායික නක්ෂත‍්‍රකරුවන් විසින් ලබා දෙන නැකැත් වේලාවන් අනුව කරනු ලබයි. එබැවින් අලූත් අවුරුදු උදාව සැමරීම ස්වදේශීය, හින්දු හා බෞද්ධ සම්ප‍්‍රදායන්වල සංකීර්ණ එකතුවක් වශයෙන් සැලකිය හැක. සිංහල නක්ෂත‍්‍රයට අනුව සූර්යා මීන රාශියෙන් මේෂ රාශියට සංක‍්‍රමණය වීමේදී නව වසර උදාවෙයි එයින් අස්වනු නෙලීමේ කාලයේ අවසානය සනිටුහන් වන අතර හිරුට ගෞරව කිරීමේ අනාදිමත් කාලයක සිට එන විශ්වාසය හා සබැඳි පුරුද්දට අනුව නව අස්වනුවලින් දෙවියන් පුදා පරිහරණය ඇරඹූ හෙළ සිරිත භාරතීය කාමෝත්සවයන්හි පෙළඹවීමක් වශයෙන් ද සංකේතවත් කරයි.   
මුලින් සඳහන් කළ පරිදි ජීවීන්ට ප‍්‍රාණය දෙන සූර්යයා, මුල්තැන්හි ලා සැලකීමේ ඉතිහාසය ඉතා ඈතට දිවයන්නකි. බුද්ධොත්පාදයට එහා දිව යන බව කිව යුතුය. චෝර පිරිත මඟින්ද එ් බව සනාථ කරයි. එ් බෝධිසත්වයින් මොණරකුව ඉපිද සිටි භවයක සූර්ය නමස් කාරය සිදු කළ පුවත තුළිනි. සිදුහත් බෝසතුන් මව්කුස පිළිසිඳගත් සමයේ සූර්ය වංශික සුෙදාවුන් රජු වප් මඟුල් උත්සව පවත්වා ඇත. රාමායනයට අනුව සංවත්සරය ගතවීමෙන් වසන්තය එළඹි කල්හි යාගයනට වුවමනා සියල්ල නිම කළ බව සටහන් වෙයි. බක් මාසයෙහි මදනෝත්සව පවත්වන බව රත්නාවලී නාට්‍යයෙහි ශ‍්‍රී හර්ෂ දේව අධිරාජයා ලියා ඇත. 
විහිදුනු පබළු පැහැබර සුරත ලපලූ
මී බී මත්ව ගුමු නද නඟන බමරු
උතුරු සිහිල් පවනේ නැළැවෙන අතු   ය
බක්මහ තුරුද මත් කරවයි නෑ සැක    ය (රත්නාවලී* 

අනංග දෙවියන් පිදීම සඳහා මදනෝත්සව පවත්වන බවත් මදු පානයෙන් ප‍්‍රීති වෙමින් උයන් කෙළි, ජල ක‍්‍රීඩා ආදියෙහි යෙදෙන ජනයා දෙස බලා උදේනි රජු ප‍්‍රීතිවන අයුරු ශ‍්‍රී හර්ෂදේව මොනවට දක්වයි. වසන්ත උත්සවයේදී අනංග දෙවියා පිදීම සිදු කරන බවද උත්සව ශ‍්‍රීය සමඟ ආගමික හා අභිචාර විධි ක‍්‍රියාත්මක වූ බවද පාලි සාහිත්‍යයේ එන වත්ස රාජ චරිතය අළලා ලියැවී ඇති රත්නාවලිය ඉඟිකරයි. මේ ශ‍්‍රී හර්ෂ දේව අධිරාජයා සමකාලීන සමාජ යථාර්ථය ඔස්සේ අපට කරන ඉඟියක් මිස හිතලූවක් නම් නොවනු ඇත. 
ක‍්‍රි.පූ. 6 වන සියවසින් එපිට 3 වන සියවස කාලය ලාංකීය සමාජයේ නිරුවත් සමය නිගන්ට පරිබ‍්‍රාජක හා ජෛන හින්දු ආදී විවිධ ආගම් හා විශ්වාස පැතිර තිබූ අවධියකි. එවායේ ස්වරූපය වෙනස් වන්නේ බුදුසමය පැමිණීමත් සමගය. බුදු සමය පැමිණීමට ප‍්‍රථම ලාංකීය සංස්කෘතිය ප‍්‍රබල ලෙස හින්දු බලපෑමට ලක්ව පැවති බව ප‍්‍රකට කරුණකි. නමුත් ඊට පෙර දේශීය ජනයා අභිචාර විධි හා උත්සව පවත්වා ඇත. භාරතීය ජනයා සශ‍්‍රීකත්වයෙහි දෙවඟන ලෙස පාර්වතී පුදනු ලැබීය. හින්දු ආගමෙහි එන ඇතැම් පුද පූජා ලාංකිකයෝ ද අනුගමනය කළහ. මහා වංශයට අනුව පණ්ඩුකාභය රජ්‍යත්වය පතා කළ සටනේ දී වළවාමුඛී ඔහුට උපකාර කළ බැවින් ”රජ උයන තුළ වාසයට සකස් කර වසරක් පාසා බිලි දුන් බව ” ඉතිහාස සටහන් විශද කරයි.     
මහින්දා ගමනයෙන් සිදුවූ සංස්කෘතික විප්ලවයත් සමඟ ලාංකීය සමාජයෙහි සෑම අංශයකින්ම වෙනසක් සිදු විය. බුදුසමය වේගයෙන් පැතිර යාමත් සමග මානව ජීවිත අභිනව මඟක ගමන් ගන්නට විය. අපේ පැරැුණ්නන් ජලාශ‍්‍රිතව ජීවිත්වෙමින් කෘෂි කාර්මික දිවි පෙවෙතක් අනුගමනය කළහ. එහි ප‍්‍රතිඵලයක් වශයෙන් භාරත දේශයටත් කලින් ලක්දිව වැව් කර්මාන්තය ප‍්‍රකට විය. තත්කාලීන පාලකයා මෙන්ම රාජකීය ප‍්‍රභූන් ජල සම්පාදනය මෙන්ම ආහාර නිෂ්පාදනය යුතුකමක් වශයෙන් සලකා ක‍්‍රියා කර ඇති බව ඉතිහාසය හැදෑරීමෙන් මනාව විශද වෙයි. අල්පේච්ඡු සමාජයක සශ‍්‍රීකත්වය පිළබඳ තවත් මොනවට සාක්ෂි ඇවැසිද යන්න සනාථ කරන එක් සඳහනකි මේ,..
”සිංහලයාගේ දිනපතා ආහාරය බතයි. මේ සඳහා හේන් ගොවිතැන හා කුඹුරු ගොවිතැන වශයෙන් දෙවර්ගයක් විය. ඇල් සහල් ගොඩ ගොවිතැනින් ලැබුණේය. මඩ ගොවිතැනෙන් ලැබුණේ සාමාන්‍ය භාවිතයට ගත් සහල්ය. මීට අමතර වශයෙන් මුං, මෙනේරි කුරහන් ආදී වෙනත් ධාන්‍ය වර්ගද ප‍්‍රයෝජනයට ගෙන තිබේ. මෑ, ලීමාදී ඇට වර්ග ද ආහාරය විය. මේවා ? භෝජන විය. උදේ ආහාරය වූයේ අල බතල සමඟ කැඳ වර්ගය. දහවල් වේලේ ගත් ආහාරය ව්‍යංජන සහිත බත්ය. කුළු බඩු කීප වර්ගයක් ගෙවතුවල වවා තිබේ. ආහාරයෙන් පසු බීමට සාමාන්‍ය වතුර පාවිච්චි කරන ලදී. උක් හකුරු සහ කිතුල් හකුරු කැවුම් අතිරස ආදිය පැණි රස පිණිස ගන්නා ලදී. ගස් වැල් වල ගෙඩි පළතුරු වශයෙන් භුක්ති විඳින ලදී. අඹ හා පොල් විශේෂයෙන් ජනප‍්‍රිය විය. පශු පාලනය බොහෝ සෙයින් දියුණු කරන ලදී. කිරිවලින් සාදන ලද මී කිරි පස් ගෝ රසය සේ සලකනු ලැබීය. වැව් පොකුණු වලින් මාළුද, වනාන්තරයෙන් දඩ මස් හා මී පැණිද, නගර බද හා ගම්බද මිනිසුන් ගේ ආහාරයට ඇතුළත් විශේෂ ආහාර විය. ”  (ආචාර්ය නන්දදේව විජේසේකර*  
උත්සවය ශාර කර ගැනීමට වනිතා දෑත් සෑම අතින්ම දායක වන ආකාරය අප අධ්‍යයනයට ලක්විය යුතු වන්න් තත්කාලයේ භීෂණයට සහ අසාධාරණයට වැඩියෙන්ම ලක්වනුයේ ඇයම නිසාය. අස්වනු සරුසාරවී ගමේ හැම නිවසක්ම බත බුලතින් පිරී යත්දී එහි අගය වැඩි කරන්නට සෞන්දර්යාත්මකවද ඇය මැදිහත් වෙයි. එදා අපේ ගැමියන් එකතුවී රබන් වාදනය කළේ බක්මහ උළෙල පිළිබඳ උද්දාමයකින් මය. එය අත් රබාන හෝ විරුදු රබාන නොව විශාල ප‍්‍රමාණයේ රබානකි. එ් සම්ප‍්‍රදාය ගරු කරමින් අද ද කවර බක්මහ උළෙලක දී වුවද රබාන් වැයීම සුළුවෙන් හෝ දැකිය හැකිය. පත්තිනි දේවියගේ ක‍්‍රීඩාවක් වශයෙන් ඔන්චිල්ලා පැදීමද අවුරුදු සමය මූර්තිමත් කරන්නකි, ළමා, වැඩිහිටි භේදයකින් තොරව නිදහස්ව  සිදු කරන මේ ක‍්‍රීඩාවද හිරුගේ ගමන මූර්තිමත් කරන්නක් වශයෙන්ද අදහසකි. නිදහසේ ක‍්‍රීඩාවන්හි යෙදීමට අවසර ලැබෙන අලුත් අවුරුදු සමයේදී, තරුණ තරුණියන් ගෘහස්තව හා එළිමහනේ පමණක් නොව තම මිතුරු මිතුරියන් ගේ නිවෙස්වලට පවා යාමට මෙකළ වැඩිහිටි අවසරය ලැබීම සුවිශේෂය. 
පදිනා ලෙස තරුණන්     ඔන්චිල්ලා
අදිනා වත තදකොට      ඇඳපල්ලා
පදිනාවැල් දෙක බුරුල  නොදෙල්ලා
සොඳිනා ගී කියමින් පැද     පල් ලා

අපේ ජන සමාජයෙහි පැවත එන ජන ක‍්‍රීඩා විවිධ දේව සංකල්ප හා මුසුව රාජ්‍ය අනුග‍්‍රහයෙන් පූර්ව යුගයේ සිට පෙරට පැමිණ ඇත. එහිදී පත්තිනි දේවියගේ දායකත්වය කැපී පෙනෙන බව කිව යුතුය. වත්මන් ජන ක‍්‍රීඩා විමසීමේදී ඉතා සුළු ප‍්‍රමාණයකට සීමා වුවද එ්ය අතීතයේ සියයකට අධික වන බවට ලේඛන ගත සාක්ෂි වෙයි. කාන්තාවන් එක්ව ගායනය සහ නර්තනය උපයෝගී කර ගනිමින් ලාලිත්‍යමය ස්වරූපයෙන් ඉදිරිපත් කරන ක‍්‍රීඩා අතර, ඔළිඳ කෙළිය, එළුවන් කෙළිය, මී කැඞීම, මේවර කෙළිය,පංච දැමීම, ඔංචිලිවාරම්, ස්වර්ණමාලය, විරිදු තාල, කවි කෙළිය, ඔත්තෙ ඉරට්ටෙ ගැහීම, නෙරෙංචි කෙළිය, රබන් කෙළිය, දිය කෙළිය, බඹර කෙළිය, පනා හැංගීම ආදී වශයෙන් ක‍්‍රීඩා රැුසක් ප‍්‍රකට කරයි. 
ලක්දිව පැරණි රජ දවස ජාතික උත්සව පැවැත්වූ බව යටත්විජිත ලේඛනවල පවා සටහන්ව ඇත. මහනුවර යුගයේ වාර්ෂිකව ජාතික උත්සව සතරක් පවත්වා ඇත. ඉන් පළමුවැන්න අවුරුදු මංගල්ලේ හෙවත් අලූත් අවුරුද්ද පිළිබඳ උත්සවයයි, දෙවැන්න විෂ්ණු දෙවියන් ප‍්‍රමුඛ දෙවියන්ට ගෞරව පිණිස පැවැත්වුණු උත්සවයයි. තෙවැන්න රාජ්‍යයේ ශ‍්‍රී සමෘද්ධිය උදෙසා පවත්වන, කාර්ති මංගල්‍යය හෙවත් නැකත පිළිබඳ උත්සවයයි. සතර වැන්න අලූත් සහල් මංගල්ලේ, ශස්‍ය කපා අස්වැන්න රැුස් කර ගැනීම අවසාන කිරීමට ගෞරව වශයෙන් පවත්වන්නකි. (ජෝන් ඬේව් 1790 - 1868 * අපේ‍්‍රල් මාසයේ එළඹෙන සිංහල අලූත් අවුරුදු සංක‍්‍රාන්තිය පිළිබඳ පණිවුඩය, රජතුමා සිය නිලමේ වරුන් පිරිවරා සිංහාසනාරූඩව විරාජමානව සිටිද්දී කොඩිතුවක්කු හඬ මඟින් රට වැසියන් වෙත ප‍්‍රකාශයට පත් කරන ලදී. එකළ, අවුරුදු මංගල්‍යයේ සමහර කටයුතු ඉටු කිරීම රාජ්‍ය වෙද්‍යයන් හා දෛවඥයින් ට අනුව සිදුව ඇත. වනෞෂධ යුෂ යොදා කුඩා මුට්ටි දහසක් නාථ දේවාලයේදී පිළියෙළ කිරීම පිළිබඳ කටයුතු පරිපාලනය වෛද්‍ය අංශයට පැවරුණ අතර, මනාව වසා මුද්‍රා තබන ලද මුට්ටි මාලිගාවට සහ විහාර දේවාල වලට මහ පෙරහරින් යැවිය යුතු විය. දෛවඥයින් ගේ රාජකාරිය වූයේ අලූත් අවුරුද්ද පටන් ගන්නා දිනය හා නියම මොහොතත් ඖෂධ යුෂය භාවිතා කොට හිස් සෝදා නෑමට සුදුසු නැකත, ආහාර අනුභවයට සුදුසු නැකත, වැඩ ඇල්ලීමට සුදුසු නැකත, නෑමට සුදුසු නැකත සහ රජුට තෑගිබෝග පිරිනැමීමට සුදුසු නැකත ඇතුළත් නැකත් වට්ටෝරුවක් සකස් කිරීම බව ඉතිහාස සටහන්වල වෙයි.
පැරණි සිංහලයන්ගේ කෙළිසෙල්ලම් ගැන අධ්‍යයනයක් කළ හෙන්රි පාකර් එය අංශ තුනක් යටතේ වෙන්කොට දක්වයි. එනම් ගෘහ ක‍්‍රීඩා. එළිමහන් ක‍්‍රීඩා හා ආගමික ක‍්‍රීඩා වශයෙනි. තවද. රාජකීය ආසියාතික සංගමයේ ලංකා ශාඛාවෙහි සිදු කළ දෙසුමක සටහනක සිංහලයන්ගේ කෙළිසෙල්ලම් වර්ග හතරක් වශයෙන් වෙන්කර පෙන්වා ඇත. කෙසේ වුවද අද වන විට බොහොමයක් ක‍්‍රීඩා වියැකී ගොස් ඇති බව නම් සත්‍යයකි. ටී. බී. අරංගල සූරීන්ට අනුව මෑත කාලයේ අසන්නට දකින්නට නොලැබෙන ක‍්‍රීඩා කිහිපයක් අපට පෙන්වා දී ඇත, ඇඹරුන් කෙළිය, ගල් කෙළිය, පොල්කුර කෙළිය, හත් දිවියන් කෙළිය, දෙමළ දිවියන් කෙළිය, දිවියන් කෙළිය, හේවාකම් කෙළිය, පෙරළි කොටුව, කොටි කෙළිය, පුහුල් මුතු, වලක් පුස්ස, කොටු බැන්දුම, දර මුතු, පල්ලන්කුලි, චෝරු, මනාල, චතුරංග, පාඩා කෙළිය, ආඬි කෙළිය, පාවිස්, මඟුල් පරක්කුව සහ අරසදි කෙළිය, ආදී ක‍්‍රීඩා රැුසක් සිංහල ජන ක‍්‍රීඩා අතර පැවති බව ජන කවි සහ ජන ක‍්‍රීඩා කෘතියෙන් පෙන්වා දී ඇත.  
ඇතැම් ක‍්‍රීඩාවන්හි ක‍්‍රීඩා භාණ්ඩ පවා දෙවියන්ට කැප කරමින් සිය ක‍්‍රීඩාවට ද දෙවියන් හවුල් කර ගනී. අංකෙළියට පෙර සූදානමක්, 
නොයවා වැඩියයි මල් ආසනය ට
සෙල්ලන් සිරිකත පිහිටයි අපහ ට
පේකර අංතිබ්බා ඔබෙ නාමෙ  ට
මල්පත්තිනි වඩියයි අං කෙළිය ට 
අතීතයේ සමගිය මිත‍්‍රත්වය සහ සහයෝගය වැනි තිළිණ ජයග‍්‍රහණය කර ගත් ජන සමාජයක් පැවතුණි ද, අද වන විට එය මුදල් සහ ද්‍රව්‍යමය ත්‍යාග අපේක්ෂාවෙන් සිදු කෙරෙන බව පෙනෙයි. 
සූර්ය සංක‍්‍රාන්ති මංගල්‍යය නාමයෙන් පවත්වනු ලබන සිංහල අවුරුදු සැණකෙළිය පුරාණ හා නව මංගල්‍ය ලක්ෂණ එකට එක්වී පවතින අවදියකි මේ. පවත්නා සෑම අංගයකම පාහේ ඓතිහාසික ඡුායා මාත‍්‍රයක් සටහන්ව පවතී. ඇතැම් අංග වර්තමානයෙහි ලා සලකමින් ඓතිහාසික අංග නිග‍්‍රහයට ලක් කිරීම නොකළ යුතු දෙයක්  වෙයි.  
හින්¥න් විසින් පවත්වාගෙන ගිය උත්සව හා විවිධ චාරිත‍්‍ර විධි ලාංකීය ජන සමාජයටද විවිධ අයුරින් අනුකරණය වී ඇත. ප‍්‍රකට හින්දු උත්සවයක් වන ගිරග්ග සමජ්ජයෙහි අනුකරණයක් වශයෙන් ගිරිභණ්ඩ පූජාව ගත හැකිය. මෙම අනුකරණාත්මක උත්සවය ක‍්‍රි. ව. 9 ත් 21 ත් අතර කාලයේ වූ මහාදාඨික මහානාග රජු විසින් උත්සවශ‍්‍රීයෙන් අනුරාධපුර යුගයේ පවත්වා ඇති බව ‘දීඝ නිකායෙහිත්’, ‘දම්පියා අටුවා ගැටපදයෙහි සඳහන් වෙයි. මේ කරුණු ඇසුරින් භක්තිය සහ ශ‍්‍රද්ධාව වඩාත් ගැඹුරින් ජනහදවත් තුළ රෝපණය කරවන දේව ඇදහිලි පිළිබඳ මෙරට සමාජයට භාරතීය බලපෑම පිළිබඳ විමසීමේදී ක‍්‍රි. ව. 112 සහ 134 අතර කාලයේ ගජබා රජ කේරළයේ පත්තිනි ඇදහීම ලක්දිව ගෙන එන පුවත සඳහන් කළ හැකි කරුණකි. සියලූ සත්වයින් වෙත මෛත‍්‍රී සහගතව කරුණාව හා දයාව දැක්වීමේ අගය බුදුන් වහන්සේ ලෝවැස්සන් වෙත පෙන්වා දෙද්දී තත්ත්කාලීන භාරතීය සමාජ තැත වෙනස් විය. මාතෘකා ගත කරුණට අදාළව වනිතාව ඉතා විශාල සමාජ කාර්ය භාරයක නියැලෙන අතර, ඇගේ සමාජ මෙහෙවර පිළිබඳ වටිනාකම ප‍්‍රත්‍යක්ෂ නොකෙරුණි. භාරතීය සංස්කෘතියෙහි (බුදුසමයට පෙර* ඇය ඉතා පහත් නීච තත්ත්වයට ඇද දමා තිබීම, පත්ති’නි දේවිය වැනි චරිත සමාජ ගත වීමත් සමඟ හින්දු සමාජයෙහි ද ඇයට නිසි තැන ලැබෙන්නට විය. එහිදී බුදුසමය සිදු කළ මෙහෙවර අපමණය. පත්තිනි ඇදහිල්ල ලක්දිවට පැමිණීමේ පුවත ගජබා රජුගේ කේරළ ගමනින් ප‍්‍රකට කරයි. එනම් නීල මහ යෝධයාද කැටුව කේරළයට ගොස් යුධ වැද ලංකා සිරකරුවන් ෙදාලොස් දහසක් මුදා ගෙන ආපසු එන ගමනේදී ගජබා රජු පත්තිනි සලඹ ද ගෙන එ්මේ සිද්ධිය ය. සීලප්පදිකාරම් කෘතියට අනුව ‘කෝවාලන් කුමරුගේ භාර්යාව වූ කණ්ණගී කුමරිය ‘පත්තිනි’ නමින් දේවාරූඩ කිරීමේ උත්සවයට සහභාගි වීමට කේරළ රජුගෙන් ලද සුහද ආරාධනයක් අනුව ගජබා රජු එහි ගිය බවත්, පත්තිනි දේවියගේ ඉතා ආදර්ශවත් ජීවිත පුරාවෘත්තය පිළිබඳ පැහැදුනු රජු එම ඇදහීමේ ක‍්‍රමය මෙරට ප‍්‍රචලිත කිරීමේ අදහසින් සලඹ ගෙන ආ බවත් ය. ස්ත‍්‍රිය දේවත්වයෙන් පුදනු ලැබූ දකුණු ඉන්දියානු ඇදහීමේ ක‍්‍රමය මෙරට මුල් බැස ගැනීමට එයින් ඉඩ ලැබෙන අතර එක් දෙවඟනකින් නතර නොවී සත්පත්තිනි දිව්‍යාංගනාවන් ගෙන් මෙරට ජන සමාජය පෝෂණය වීමත් පතිවෘත්තාව හා එහි බලය පිළිබඳ මෙන්ම ලක්දිව යාග සම්ප‍්‍රදාය ඇති කිරීමටත් හේතු විය. කාමය දේවත්වයට ආරෝපණය කොට භාරතීය සමාජයේ පැවැත්වූ පුද පූජාවල අනුකරණයක් සිදුවීම වෙනුවට, ආදර්ශවත් වනිතාවගේ පති භක්තිය දේවත්වයෙහි ලා පිදීමක් වශයෙන් පත්තිනි ඇදහීම මෙරට සමාජ ගත විය. ආයුරාරෝග්‍ය සම්පත්ති ලබා දෙන පංතිස් නානුමුර කාව්‍ය පොදු ජනයාට ශක්තිය ධෛර්ය වඩයි.


රන් දුන්නට දේ දුන්නට කරපු      නානුමුර
රන් සළඹට මිණිසළඹට කරපු      නානුමුර
සක්වල සැම දෙවි සිටගෙන කරපු නානුමුර
පිරිපත සැම දෝස හරින් දේව     නානුමුර

මුලින් සඳහන් කළ ප‍්‍රකට ජනක‍්‍රීඩා බොහොමයක භාර කාරිණිය වශයෙන් එ් සෑම ක‍්‍රීඩාවකම ආරම්භයේදී මෙම පත්තිනි දේවිය සිහිපත් කිරීම, පින් පෙත් දීම විශේෂ ලක්ෂණයකි. මේ උත්සව සමයෙහිදී සියලූ ප‍්‍රීති ප‍්‍රමෝදයන් සහිත වටිනාකම් සමාජ ගත කරවන මේ ජාතික ව්‍යායාමයෙහි විශාල පංගුවක් හෙළ වනිතාවටද හිමි විය යුතු බව අපි මේ මොහොතේ සිහිපත් කරමු. 
යමකුගේ වස්තුව කෙරෙහි ජයග‍්‍රාහී දාදුව ලොල් වූයේ ද, අන්‍යයෝ ඔහුගේ බිරිඳආලිංගනය කරත්, පියාත් මවත්, සහෝදරයෝත් ඔහුට ”අපි නොහඳුනමු, ණයෙන් බැඳුණු ඔහු එළවා දමවු” යි කියත් (සෘග් වේදය ංග34, 4*

               
සුනිල් කුමාරසිංහ අතුකෝරල
්එයමනදර්ක්128?ටප්සකගජදප

ආශ‍්‍රීය ග‍්‍රන්ථ 
අසිරිමත් ඉන්දියාව, භෂාම් 
එදා හෙළදිව, පරිවර්තනය, ඬේවිඞ් කරුණාරත්න
සම්භාව්‍ය සිංහල කාව්‍යයේ විකාශනය, මහාචාර්ය සුචරිත ගම්ලත්
ලංකාව ගැන වර්ණනාවක්, පරිවර්තනය, නිස්සංක පෙරේරා
සූර්ය මංගල්ලේ 2015 විශේෂාංගය,  
සෘග්වේද ගීතාවලී, නාරාවිල පැටි‍්‍රික් 

Monday, December 21, 2015

ලක්‌දිව විසූ නිට්‌ටෑවන් හෝ නිත්තෑවන් මානව වංශයක්‌ ද?

(මහා සමාජය තුළ ශේෂ වී යමින් පවතින
ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රාථමික ජනයා පිළිබඳ විමසුමක්‌)

සුනිල් කුමාරසිංහ අතුකෝරල

(athukorala128@gmail.com)
මානව විද්‍යාව නම් මිනිසා පිළිබඳ විද්‍යාව යි. මිනිසා පිළිබඳ ව කෙරෙන මේ අධ්‍යයනයෙහි මානව විද්‍යාඥයා "මිනිසා යනු කවරෙක්‌ ද" "කෙබඳු මිනිසුන් ලෝකයේ සිටිනවා ද" වැනි ප්‍රශ්න පිළිබඳව නිරතුරුවම වෙහෙසෙයි. මෙහිදී මිනිසා හා සත්ත්ව ගනයා අතර පවතින සමානකම් මෙන්ම අසමානකම් ද, එක්‌ මිනිස්‌ කොට්‌ඨාසයක්‌ තවත් මිනිස්‌ කොට්‌ඨාසයකින් වෙනස්‌ වන්නේ, සමාන වන්නේ, කොයි විධියට ද යනුවෙන් මානව විද්‍යාඥයා විමසයි.

මානව වංශ විද්‍යාඥයන් මිනිසා හොමිනිඩේ (HOMINIDAE) නමැති කුලයට, ක්‌ෂීරපායි නමැති සත්ත්ව කොටසට සහ ප්‍රයිමේටා (PRIMATA) නමැති පන්තියට අයත් වන බව විද්‍යාත්මකව තහවුරු කරමින් නූතන මානවයා හෝමෝ සේපියන් (HOMO SAPIENS) නමැති විශේෂ නාමයෙන් හඳුන්වනු ලබති. සේපියන් මානවයා සමඟ ළඟින්ම ජීවත්වී මිහිමතින් සදාකාලිකවම තුරන්ව ගිය ඥාති සමූහයක්‌ ද, හෝමෝ ඉරෙක්‌ටස්‌, හෝමෝ ෆ්ලොරොසෙනිස්‌, හෝමෝ ඇන්ටිසෙසර්, හෝමෝ හයිඩ්ල්බර්ග්, හෝමෝ නියෑන්ඩතාල්, හෝමෝ රොඩෙල්සියන් සහ හෝමෝ සෙප්‍රානියස්‌ යනුවෙන් ඔවුන් සිය අධ්‍යයනයන් තුළින් ලොවට ප්‍රකට කර ඇත.

'මිනිසාගේ පූර්වජයින් රුක්‌ මත ජීවිතයක්‌ ගත කළහයි සිතමු, නැතිනම්, ප්‍රොකොන්සුල් (PROCO NSUL AFRICANUS) මෙන් අඩ වශයෙන් රුක්‌ මත ද, අඩ වශයෙන් එළිමහන් බිමෙහි ද ජීවත් වී නම්, එක්‌ විධියකින් හෝ තවත් විධියකින් ඔස්‌ට්‍රොලොපිතකස්‌ හා හොමිනිඩේ (HOMINIDAE) වරුන් ගේ ශරීර ව්‍යqහයේ ගස්‌ නැඟීම සඳහාත් අතු අල්ලා ගැනීම සඳහාත් යම් කිසි මෙවලම්වල සේයාවන් තිබිය යුතුය. (campbell. 1967) ( මිනිසාගේ සම්භවය - එම්. නෙස්‌තුර්හ් පි.90)

'ප්‍රාථමික සමූහ යනුවෙන් මා අදහස්‌ කරන්නේ, කුළුපග මූණට මූණලා ඇසුරු කරන සහයෝගිතාවක්‌ ඇති සමූහයයි, අර්ථ කීපයකින්ම ඒවා ප්‍රාථමික වන නමුත් ප්‍රධාන වශයෙන් පුද්ගලයාගේ සමාජ ස්‌වභාවය සකස්‌ කිරීමෙහි ලා මුල් තැනක්‌ ගන්නා බැවින් ඒවා ප්‍රාථමික සමූහ වෙයි.' (චාල්ස්‌ හෝමස්‌ කුලී)

ශ්‍රී ලංකාව ජනාවාසකරණය හා එහි ඉතිහාසය පිළිබඳ විමසීමේ දී යාබද භාරත දේශය සමඟ පැවති අද්විතීය සම්බන්ධතාවය මානව, සමාජ හා පුරා විද්‍යාඥයින් ගේ අත්‍යන්ත විමර්ශනයන්ට ලක්‌ව ඇති මාතෘකාවකි. ප්‍රාග් බෞද්ධ ලක්‌දිව ඉතිහාසය විමසුමට ලක්‌ කළ මහාචාර්ය වල්පොල රාහුල හිමියන් සඳහන් කරන්නේ, "ලංකාවේ පදිංචි මුල් ආර්යයන් ඉන්දියාවේ තම නෑදෑ පිරිසගෙන් මුළුමනින්ම වෙන්වී විසුවේ නැත. ලංකාව කොපමණ කිට්‌ටු ලෙස කොපමණ කුළුපග ලෙස ඉන්දියාව හා සම්බන්ධ වී පැවැත්වී ද යත් දේශපාලනය අතින් හෝ වේවා, සමාජය අතින් හෝ වේවා, ආර්ථික අතින් හෝ වේවා, ආගම ධර්මය අතින් හෝ වේවා මහා දේශයෙහි හටගත් හැම විපර්යාසයක්‌ ම ලංකාවේ ජනයා ගේ ජීවිතය කෙරෙහි ද තරමක බලයක්‌ පෑවේ ය. තලෙයි මන්නාරම හා ධනුස්‌කොඩිය අතර පිහිටි පටු මූදු අත්ත දෙරට අතර නොකඩවා සබඳකම් පවත්වාගෙන යැමට බාධාවක්‌ නොවී ය."යනුවෙනි.

මානව විද්‍යාව, මනුෂ්‍ය සංහතියේ විවිධත්වය හා යථා ස්‌වභාවය පිළිබිඹුවන කැඩපතකි යන ක්‌ලයිඩ් ක්‌ලක්‌හෝන් ගේ නිර්වචනයට අනුව ද, ප්‍රාථමික මිනිසාගේ සිට නූතන සංකීර්ණ නාගරික මිනිසා දක්‌වා මානව විද්‍යාඥයාගේ අධ්‍යයනයට හසුවනු ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රාථමික සමාජ පිළිබඳ යටත් විජිත පාලන සමයේ, 'එමර්සන් ටෙනන්ට්‌', 'µර්ගියුෂන්', 'හ්‍යq නෙවිල්', 'ජෝන් ඩොයිලි', 'විල්හෙල්ම් ගයිගර්', ආදීන් පමණක්‌ නොව 'එම්.ඩී. රාඝවන්' , 'ජෝන් ස්‌පිටල්,' 'සයිමන් කාසිචිට්‌ටි', 'ආචාර්ය නන්දදේව විෙ-සේකර', ආදි විද්වතුන් ගේ මෙහෙවර ලක්‌දිව ඉපැරණි අතීතය නූතන මෙන්ම අනාගතය ලෝකයට දායාද කිරීමකි. මෙහි දී යුරෝපීයයන් ප්‍රාථමික සමාජ අධ්‍යයනය කළ අවශ්‍යතා පිළිබඳව විවිධ කරුණු ඔවුන්ට ඒ සඳහා බලපෑ බව ද සඳහන් කළ යුතු කරුණකි. (ඒ පිළිබඳව වෙනම විමසිය යුතු වෙයි) ලක්‌දිව නූතන මානව විද්‍යා විෂය ක්‌ෂේත්‍රය පෝෂණය කිරීමට දායක වූ විද්වතුන් අතර මහාචාර්ය නන්දසේන රත්නපාල, එච්.ඩබ්. තම්බයියා, නූර් යාල්මන්, එඩ්මන්ඩ් ලීචි, රැල්ෆ් පීරිස්‌, ගණනාත් ඔබේසේකර, සේනක බණ්‌ඩාරනායක රිචඩ් ගොම්රිච් වැනි ප්‍රාමාණික උගතුන් ගේ මෙහෙවර ද සුළු පටු නොවන බව මෙහිදී විශේෂයෙන් සඳහන් කළ යුතු ය.

පූර්ව යුගයේ නොදියුණු සමාජ සංස්‌ථාවල පැවති ලක්‌ෂණ සමඟ ඉදිරියට පැමිණි ජන සමූහ පිළිබඳව දකුණු අප්‍රිකාව, ඔස්‌ටේ්‍රලියාව, ඉන්දියාව, උතුරු ඇමරිකාව, ආදී විවිධ රටවලින් මෙන්ම ලංකාවෙහිදී ද වාර්තා වන අතර මුල් කාලීන ලක්‌ෂණ ඒ අයුරින්ම ඉදිරියට පැමිණි සමූහයන් පිළිබඳව කාන්තාර සහ ධ්‍රැවාසන්න කලාපයන්හි මෙන්ම අන් අයට ළඟාවීමට ඉතා අපහසු භූමි කලාපවල වෙසෙන ප්‍රාථමික ජනයා සම්බන්ධව පමණක්‌ හැර ඉතිරි සමාජ සමූහ වර්තමානය වන විට විශාල වෙනසකට බඳුන් වී ඇති බව ඒ ඒ සමාජ අධ්‍යයනය කළ විද්වතුන් ගේ වාර්තා අනුව මනාව පැහැදිලි වෙයි.

'මානව විද්‍යාඥයන් අදහස්‌ කරන්නේ, මානව සමාජ විකාශනය විමසීමෙන් මිනිසා පසුකළ මුල් යුගයන්හි සමාජ සංස්‌කෘතික ලක්‌ෂණ පිළිබඳ අවබෝධය ලබා ගතහැකි බවය. අහුලන් කමින්, දඩයමෙන්, එෙ`ඩ්ර ජීවිතය සහ ප්‍රාථමික ගොවි යුගවල පැවති ජීවන ලක්‌ෂණ සිය අධ්‍යයනයන් තුළින් ප්‍රකට කරමින්, ප්‍රාථමික සමාජයන්හි ලක්‌ෂණ වශයෙන්, අඩු ජන සංයුතිය, මුහුණට මුහුණලා සබඳතා පැවැත්වීම, හැඟීම්බර සබඳතා පැවැත්වීම, ප්‍රාග් ලිත යුගයට අයත් වීම, අභිචාරවිධි ක්‍රියාත්මකව පැවතීම. සිරිත මඟින් සමූහය පාලනය වීම අන්යවයන්ගෙන් හෝ වංශ, වරිගවලින් යුතු, ආදි ස්‌ත්‍රියක්‌ හෝ ආදි පුරුෂයකු පිළිබඳ අදහස මෙන්ම සිය සමූහය එකම ලේ බැම්මකින් බැඳි පිරිසක්‌ වශයෙන් පෙන්වා දෙයි.' (ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රාථමික ජනතාව, සේපාල සමරසේකර)

ලක්‌දිව ප්‍රාථමික ජනයා පිළිබඳව විමසීමේ දී වැදි ජනයා (ශ්‍රී ලංකාවේ වැදි ජනයා සහ අහිගුණ්‌ඨ§ක ජනයා පිළිබඳව මීට ඉහත දී සාකච්ඡා කර ඇත), කින්නර හා රොඩී ජනයා මෙන්ම පුරාණ ලක්‌දිව වනගතව දිවි ගෙවූ නිට්‌ටෑවුන් වශයෙන් හැඳින්වූ ජන කොටසක්‌ පිළිබඳව ද විද්වතුන්ගේ අවධානය යොමු වී පැවති බව ඉතිහාස සටහන් අනුව හෙළි වෙයි. මෙම ලිපියෙන් සාකච්ඡා කරන්නේ, නිත්තෑවන් ගේ මානව ලක්‌ෂණ, ජීවන තතු හා ඔවුන් ගේ වඳවී යැම සම්බන්ධවය.

මානව විද්‍යා විෂය ක්‌ෂේත්‍රය පිළිබඳව අධ්‍යයනය කළ විද්වත්හු, විවිධ සමූහ සමඟ ජීවත්වෙමින් ඔවුන් පිළිබඳ ගැඹුරින් විමසමින්, ජනශ්‍රැති අධ්‍යයනය කරමින්, පාරිසරික සාධක, සංස්‌කෘතිය, පරිහරණය කළ මෙවලම් මෙන්ම භූගෝලීය සාධක ආදී විවිධ පැතිකඩ ඔස්‌සේ ලොව විවිධ මානව වර්ග පිළිබඳ අපූර්ව තොරතුරු හෙළි පෙහෙළි කර ඇත.

"ඇමරිකානු ජාතික මානව විද්‍යාඥයෙකු වූ මාග්‍රට්‌ මීඩ් (1901 - 1978) මානව විද්‍යාව, මිනිසාගේ ශරීර විකාශනයත්, ජීවී ස්‌වභාවයත්, අධ්‍යයනයකට භාජනය කරන බැවින් ජීව විද්‍යාවටත් මිනිසා සමාජ කණ්‌ඩායම්වල සාමාජිකයෙකු හැටියට කරන චරියාවන් අධ්‍යයන කරන බැවින් සමාජීය විද්‍යාවකටත් මෙන්ම එය සංස්‌කෘතික වර්ධනයේ අනුක්‍රමය හැදීමට ඉවහල් වන බැවින් ඓතිහාසික ශික්‌ෂණයටත් එය කලාව ජනශ්‍රැතිය, ප්‍රවාද, සම්ප්‍රදාය ආදිය අධ්‍යයනය කරන බැවින් එය මානව ශාස්‌ත්‍රයකටත් අයත්වන බව සිය විශ්ලේෂණයන් තුළින් ප්‍රකට කළහ." (අමරදාස වීරසිංහ)

'ශ්‍රී ලංකාවේ පැරණි මානව විද්‍යා සම්ප්‍රදාය භෞතික වශයෙන් හඳුන්වා ගැනීමේ දී පුරාවිද්‍යාත්මක මානව විද්‍යාවෙන් ඊට වටිනා සහායක්‌ ලබා දී ඇත. දැනට වසර මිලියන කිහිපයකට පෙර මානවයා බිහිවීම ඇතුළු ඔවුන්ගේ සිදු වූ පරිණාමය පිළිබඳවත්, සමාජ, ආර්ථික හා සංස්‌කෘතික පරිසරයේ කාලය සහ අවකාශය පිළිබඳ හිඩැස සම්පූර්ණ කිරීමට පුරාවිද්‍යා කැණීම් සහ ගවේශන මඟින් වටිනා මෙහෙයක්‌ ඉටු වී ඇත. ඉක්‌බිතිව පසුකාලීන මානව සමාජයේ ඇති වූ ජයග්‍රහණ හා පරාජයන් බොහොමයක්‌ පිළිබඳ තොරතුරු පුරාවිද්‍යා මානව විද්‍යාවෙන් අනාවරණය කරගෙන ඇත.' (මානව විද්‍යාව හැඳින්වීම, 'පෙරවදන')

'වසර 350 කට පමණ පෙර අතීතයේ ශ්‍රී ලංකාවේ වනාන්තරවල මානව විශේෂයක්‌ (HOMINIDAE) ජීවත්ව ඇත. ඔවුන්ගේ පිරිමි සතුන් අඩි 03 ක්‌ 04 ක්‌ පමණ උස්‌ වූ අතර ගැහැනුq සතුන් ඊට වඩා මිටිය. ඔවුන්ගේ ශරීර සෘජු වූ අතර, සමෙහි රෝම බහුලය. ඔවුන් චිම්පංසියන් සහ ගොරිල්ලන් වැනි වානරයන් නොවේ. නමුත් මානවයන්ය. මෙම විශේෂ සත්ත්ව කොට්‌ඨාසය නූතන මානවයාගේ ඉතා ළඟ ඥාති පරපුරක්‌ විය හැක. ඔවුන් නිත්තෑවන් ය.' (මානව විද්‍යාවේ හැඳින්වීම, පි. 228)

අඩක්‌ මානව ලක්‌ෂණත් අඩක්‌ සත්ත්ව ලක්‌ෂණත් පිළිබිඹු කරන 'නිත්තෑවුන් ' යනුවෙන් හඳුන්වන ප්‍රභේදයක්‌ පිළිබඳව අනුමාන වශයෙන් විවිධ වූ අදහස්‌ ප්‍රකට වීම හ්‍යq නෙවිල් (1887) සිදු කළ අධ්‍යයන මෙන් ම, මානව, සමාජ හා පුරාවිද්‍යාඥයන්aගේ වාර්තා සහ ජනප්‍රවාදගත තොරතුරු මාතෘකා ගත කරුණු පිළිබඳව අපගේ නිම් වළලු පුළුල් කිරීමට ඉමහත් දායකත්වයක්‌ සපයනු ඇත.

භාරත දේශයේ දකුණු දිග වනාන්තරවල මෙන්ම ශ්‍රී ලංකාවේ වනාන්තරවල ද සුනඛ මුහුණුවලින් යුතු 'සයිනෝ සෙලුලි' නමැති ප්‍රභේදයක්‌ විසූ බව ග්‍රීක ජාතික මෙගස්‌තීනිස්‌ගේ වාර්තාවල සටහන් වෙයි. මේ අනුව ලක්‌දිව මඩකලපුව, පානම් පත්තුවේ ලේනම, තමන්කඩුව, පොම්පරිප්පුව, තන්තිරිමලේ අසල වනාන්තරවල ඔවුන් විසූ බවටත් 'නිට්‌ටඹුව, 'නිත්තෑවෙල'(මහනුවර) ආදී ග්‍රාම නාම පිළිබඳවත් විමසන පර්යේෂකයන් නිත්තවුන් නමැති මේ මානව ලක්‌ෂණයන්ගෙන් යුතු ප්‍රභේදය ඈත අතීතයේ කිසියම් දවසක මිහිතලය මත වැළලී යන්නට ඇතැයි විශ්වාස කරන අතර නූතන මෙන්ම අනාගත පරම්පරාවන් ගේ සිත්සතන් තුළ ඔවුන් සදාකාලිකව ජීවත් වීමට ද හේතු ෙ\වන බව ප්‍රත්‍යක්‌ෂ කරයි.

රංචු වශයෙන් ගල් ගුහා, ගස්‌ බෙන, ගල් බෙන, ගස්‌ උඩ සාදාගත් අට්‌ටාල තුළ වාසය කළ මොවුන් ඉතා දිගු සහ ඝණ රෝමවලින් යුක්‌ත මිටි (උස අඩු), උඩු කයින් මිනිසුන්ට සමානකම් දක්‌වන සෘජුව ඇවිදින, වල්ගා රහිත, මුළුමනින්ම නග්නව විසූ ප්‍රභේදයක්‌ ලෙසත්, කෙටි සවිමත් බාහුවලින් යුතු නියපොතු දික්‌ වූ, මොවුන් කුරුලු බිත්තර මෙන්ම හාවුන්, මී මින්නන්, තලගොයින් ලේනුන්, ඉබ්බන්, කකුළුවන්, වැනි සතුන් ගේ මස්‌ ඉරා ආහාරයට ගත් අතර, වටකර පහරදීමෙන් සතුන් ගොදුරු කර ගත්, කුඩා කණ්‌ඩායම් වශයෙන් දිවි ගෙවූ පිරිසක්‌ ලෙස පර්යේෂකයන් ගේ වාර්තා ප්‍රකට කරයි.

කුරුවිට මැණික්‌ පතලකින් සොයාගත් පාෂාණීභූත බෙනයකින් ලැබුණු බෙලිකටු සහ ජලජ ජීවීන් ගේ පාෂාණීභූත නිත්තෑවුන් කා දැමූ ඒවා බවට නිගමනය කරන ආචාර්ය පී. ඊ. පී. දැරණියගල විද්වතාණන් වැද්දන් සහ නිත්තෑවුන් හෝමෝ නම් පොදු මූල මානව ව්‍යqහයට අයත් ප්‍රභේද ලෙස පෙන්වා දෙයි.

'ස්‌පිටල්,' නිත්තෑවුන් වලස්‌ වර්ගයක්‌ ලෙස හඳුන්වන අතර, 'ආචාර්ය නන්දදේව විඡේසේකර සූරීන් ' දක්‌වන්නේ, ඔවුන් මිටි ජන ප්‍රභේදයක්‌ ලෙසත්, ඔවුන් ආසියාවේ මුල් පදිංචිකරුවන් වන උස අඩි පහක්‌ නොඉක්‌මවන 'නෙග්‍රිටෝ' නම් මානව ප්‍රභේදයට අයත් ජන කොටසක්‌ බවත් ය. 'හිල්' (Hill W.C.O.) පවසා ඇත්තේ නිත්තෑවන් යනු 'පිතකැන්ත්‍රොaපස්‌' (Java) නමැති මානව විශේෂයෙන් පැවත එන්නන් බවය. (1945) 'රඹුක්‌වැල්ල' (A.T.Rambukwella‌) වාර්තා කරන්නේ, නිත්තෑවන් 'ඔස්‌ට්‍රොලෝපිතකස්‌' මානව වර්ගයාගෙන් පැවත එන බවය. (1963) එහෙත් අදින් වසර 500,000 කාලයකට පෙර ඔස්‌ට්‍රොලෝපිතකස්‌ සහ පිතකැන්ත්‍රොaපස්‌ මානවයින් මිහිමතින් වඳ වී ගිය බවට එලවන සාක්‌ෂි විසින් පර්යේෂකයින් විසින් මේ මත බැහැර කරවන බව ද, සඳහන් කළ යුතුය. එහෙත් 'නෙග්‍රිටෝ' මිනිසා ආසියාවේ වයඹ දිග රටවල මෑතක්‌වන තුරුම ජීවත්ව ඇති අතර (විශේෂයෙන් අන්දමන් දූපත්) මොවුන් හොමෝ සේපියන් ගහනයට අයත් මානව විශේෂයක්‌ බව මානව විද්‍යාඥයන් තහවුරු කර ඇත.

කොළඹ කෞතුකාගාරයෙහි ප්‍රදර්ශනයට තබා ඇති කුඩා රළු ගල් අවි නිත්තෑවුන් විසින් භාවිත කරන ලද ඒවා බවත්, ඔවුන් කුරු මානව ප්‍රභේදයක්‌ ලෙසත් යටත් විජිත පාලන සමයෙහි සත්ත්වෝද්‍යානය භාරව සිටි 'ඔබ්‍රි වයිමන්' දක්‌වන මතය නිරීක්‌ෂණයට භාජන කළ ශූරික්‌ සරසවියේ ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ, ඉතිහාසය පිළිබඳ මහාචාර්ය සීටෝ බර්ට්‌ විද්වතා, එම ගල් අවි දකුණු ඉන්දියාවේ සිට මෙරටට සංක්‍රමණය වූ නිත්තෑවුන් විසින් භාවිත කරන්නට ඇති බවට අදහස්‌ කරයි.

මඩකලපුව, පානම විසූ සිංහල ජනයා වැදි ජනයාගෙන් දැන ගත් කරුණු මඩකලපුව කච්ෙච්රියේ එවක සේවය කළ ඒ. ඩී. සිල්වා මුදළිඳු දැන ගැනීමෙන් පසුව එම ආරංචි (1887) හ්‍යq නෙවිල්ට ලබා දී ඇති බව ඉතිහාස සටහන් ප්‍රකට කරයි. ඒ ඔස්‌සේ ගිය හ්‍යq නෙවිල් විසින් පානම ආදී ප්‍රදේශවලට ගොස්‌ තමා දැන ගත් තොරතුරු තැප්‍රොබේනියන් සඟරාවට 'Nittaewo The Pygmitible of Ceylon' මැයෙන් නිබන්ධනයක්‌ ලියමින් මෙම ප්‍රභේදය ලොවට හෙළි කිරීමට සමත් විය.

(හ්‍යq නෙවිල්, 1848 ජූනි 19 ලන්ඩනයේදී උපත ලබා මූලික අධ්‍යාපනයෙන් පසුව ලක්‌දිවට පැමිණ විවිධ තනතුරු හොබවමින් 1871 ජූලි 09 දින සිවිල් සේවයේ පස්‌වැනි පන්තියේ නිලධාරියකු බවට පත් ව, විවිධ පළාත්වල විවිධ තනතුරු දරමින් , උසස්‌වීම් ලබා 1895 ඔක්‌තෝබර් පළමුවැනි දින සිට මඩකලපුවේ වැඩ බලන දිසා විනිසුරු ලෙසත් ක්‍රියා කර ඇති අතර, හෙතෙම තම රාජකාරිය පමණක්‌ නොව වන ජීවීන්, මානව සමාජය, පුරාවිද්‍යාත්මක අධ්‍යයනයන්, සාහිත්‍ය ආදී ක්‌ෂේත්‍ර ගණනාවක්‌ පිළිබඳ ගැඹුරින් අධ්‍යයනය කළ විද්වතෙකු විය. දිගු නිවාඩුවක්‌ ලබා 1897 පෙබරවාරි මාසයේ දී මෙරටින් බැහැරව ගිය හ්‍යq නෙවිල් ප්‍රංශයේ හයරේ නුවරදී අභාවප්‍රාප්ත විය.)

'Jurnal of the Toyal Asiatic society of Ceylon' ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රවාද ගත කුරු මානවයෝ ' නමින් නිබන්ධනයක්‌ ලියන ඒ.ටී. රඹුක්‌වැල්ල මහතා පෙන්වා දෙන්නේ, වැදි ජනයා සතුන්ගේ ශාරීරික ලක්‌ෂණ අනුව සතුන් හැඳින්වූ බැවින්. මේ වනචාරීන්ගේ දික්‌ වූ නියපොතු පිහිටා තිබීමෙන් නිත්තෑවුන් ලෙස ප්‍රකට වූ බවයි. එසේම ගුහා තුළ ලගිsමින් මාංශ භක්‌ෂණයෙන් දිවි ගෙවමින් මොවුන් පුරාතන යුගයේ ආසියාව හා අප්‍රිකාව පුරා ජීවත්ව ඇතැයි ද මුහුදු තීරයෙන් ලංකාව වෙන්වීමෙන් එවක මෙරටට සංක්‍රමණය වී සිටි කොටස්‌ මඟින් නිට්‌ටෑවුන් ප්‍රභවය වූ බව ය.

මෙම කුරු මානවයන් පිළිබඳව එඩින්බරෝ සරසවියේ මානව වංශ විද්‍යාඥයෙකු ලෙස ප්‍රකට මහාචාර්ය ඔස්‌මාන් හිල් උපුටා දක්‌වන එච්. ඒ. එන්. ඉන්ද්‍රජිත් මහතා සිය නිබන්ධනයකින් හෙළි කරන්නේ, 'මෙම කුරිරු මෙන්ම ම්ලේච්ඡ වර්ගයා 1795 පමණ කාලයේ සමූල ඝාතනයකින් මිහිමතින් වඳ වී ගිය බව ය,'

සමාජ, මානව හා පුරා විද්‍යාඥයන් මේ සම්බන්ධව දක්‌වා ඇති අදහස වන්නේ, කායික, චර්යාත්මකව හා පාරිසරික වශයෙන් වැදි ජනයාට බොහෝ සෙයින් සමාන වන බවත් ඔවුන් වැදි ජනයාට වඩා අකාර්යක්‌ෂම කොටසක්‌ බවත්, කුඩා කණ්‌ඩායම් වශයෙන් හා තාක්‌ෂණික අතින් දුර්වල ප්‍රභේදයක්‌ වීමත්, ග්‍රාමීය ජනයා සමඟ කිසිදු සහ සම්බන්ධතාවක්‌ නොපැවති අතර හීලෑ සතුන් පැහැරගෙන යැම වැනි දෑ නොකළ නමුත් වැද්දන් ගල් තලා මත වියළෙන්නට දමා තිබූ මස්‌ වැනි, වැද්දන් සතු ආහාර, නිත්තෑවන් විසින් සොරකම් කිරීමත් ඔවුන් වෙත කඩා පැන ඒවා බලා ගත් වැද්දන් මරාදමා පැහැරගෙන යැමත් තමන්ගේ අඩවිය තුළට පිවිස දඩයම් කිරීමත් ඇතැම් විට නිට්‌ටෑ සමූහ තුළ ස්‌ත්‍රීන් බහුලවීම පිරිමි සංඛ්‍යාත්මකව අඩු වීම සහ ජානමය හේතු යන කරුණු සහ පෙර සඳහන් ඇතැම් කරුණු අනුව නිත්තෑවන් ගෙන් පීඩා විඳි වැදි ජනයා පසුව ඒකරාශි වීමෙන්, නිට්‌ටෑවන් සමූල ඝාතනය කර ඔවුන්ගේ නිජ භූමි අත්පත් කර ගන්නට ඇතැයි යන විශ්වාසය ද නිසා නිත්තෑවන් මිහි මතින් සදා කාලිකවම සමු ගන්නට ඇතැයි යන කරුණ අපට විශ්වාස කළ හැකිය. ඔවුන් විසූ බවට පැහැදිලි තොරතුරු ඇති ප්‍රදේශ විශේෂ අධ්‍යයනයකට ලක්‌ කර කරුණු හෙළි පෙහෙළි කරන්නට පෙළඹුණ හොත් නිත්තෑවන් පිළිබඳව පවතින මතිමතාන්තරවලින් දුරස්‌ව අනාගත පරපුරට සැක හැර දැන ගැනීමේ භාග්‍යය උදා වෙනු ඇත.

විවිධ මානව සමූහයන් හි සංස්‌කෘතීන්හි පවතින වෙනස්‌කම් හා සංවර්ධනය පිළිබඳ විමසීමකට යොමුව ඇති නූතන යුගයේ, අනන්‍යතාව රැක ගැනීමට වෙර දරන මානව කොට්‌ඨාස පිළිබඳව මෙන්ම මිහිමතින් සමුගත් අපේම නෑයන් පිළිබඳව තවදුරටත් පර්යේෂණ සිදු විය යුතු නොවේද.


ආශ්‍රීය කෘති

* මිනිසාගේ සම්භවය - එම්. නෙස්‌තුර්හ්

* මානව විද්‍යාව හැඳින්වීම - මහාචාර්ය ප්‍රියශාන්ත ගුණවර්ධන

මහාචාර්ය ගාමිණී අධිකාරී

* සමාජ විද්‍යාව හා මානව විද්‍යාව - මහාචාර්ය නන්දසේන රත්නපාල

* ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රාථමික ජනතාව - සේපාල සමරසේකර

* ලේඛකයා ගේ, මහා සමාජය තුළ ශේෂ වී යමින් පවතින ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රාථමික ජනයා නමැති නිබන්ධනය - 2011,

* සිරිලක දෙවිවරු - මහාචාර්ය තිස්‌ස කාරියවසම්

Thursday, December 17, 2015


මිමුරේ ගමට අපි ගියා
සොබා දහමේ විශිෂ්ටත්වය විදහාපාන හැටි දැකගන්න
ශිතල මිදුම් සළු යටින් අතරින් යන විට හරිම සුන්දරයි ඔයාලත් ගිහිල්ලම බලන්න ඕන ඒක
2015.12.12














මිමුරේ ගමේදි අපට ආගන්තුක සත්කාරය, දිවා ආහාර සපයපු දයාබර නිවැසියන්, දරැසුරතල් සමග
















මීමුරේ සංචාරය 2015.12.12

කදිමයි, දුෂ්කරයි, කටුකයි

වරක් හෝ යායුතු ගමක්
හුන්නස්ගිරිය නගරයෙන් වමට හැරී නකල්ස් කදු පංතිය හරහා කි.මි.40 ක් වගේ දුරක් යායුතුයි ගමනට තෝරා ගන්නා වාහනය සහ රියදුරු ගැන සැලකිලිමත් වියයුතුයි

පාර පටුයි දුෂ්කරයි තැන තැන මේ දවස්වල පාර කොන්ක්‍රීට් කරනවා ඒ ගැනත් හොයල බලල යනවනම් යන්න

ගම්වැසියන් කිහිපදෙනෙකුගේ හමුවක් , සරල කෘෂිකාර්මික ජිවිත, ලොකු බරක් හිතේ නැහැ වගේ පෙනේනෙ
වැටවල් නැහැ, අපරාධ නැහැ සාමුහිකව ජීවිත ගත කරන ගමක් අතීතය සිංහල රාජ්‍ය අවදිය දක්වා දිවෙන ජනාවාසයක්









Thursday, September 3, 2015



දේශපාලන නවකතාව සහ ලාංකීය ක්ෂුද්‍ර දේශපාලනයෙහි පිළිඹිබුව ‘‘අවලමා සහ ඇහැටුව’’  නවකතාව පිළිබඳ විමසුමක් ''

(අවලමා, :ාැකසබුමැබඑ* අපරාධකාරයා, අපචාරියා, යුතුකම් පැහැර හරින්නා, - ඇහැටුව,  :ච්ර්ිසඑැ * පරපෝෂිතයා, පිළිල, පරපුටු* ‘‘ගමට අවලමා ගහට ඇහැටුව’’ මෙනි.

‘‘දේශපාලනයෙන් ව්‍යුක්ත මිනිස් ජීවිතයක් කොතනකවත් ඇත්තේ නැත. එබැවින් දේශපාලනයෙන් මිදුණු සාහිත්‍යයක් පිළිබඳව ද, කිසිවක් කතාබහ කළ නොහැකිය. සාහිත්‍ය නිර්මාණයක දී පවා දේශපාලනික පසුබිම ඊට නිරායාසයෙන්ම ඇතුලූවේ. සාහිත්‍ය නිර්මාණය දේශපාලන පසුබිමෙන් මුදවා හුදෙකලා කළ නොහැකිය. එසේ හුදෙකලා කරනු ලැබූ නිර්මාණයක කාලීන අගය පිළිබඳ ගැටළු පවතී. එබැවින් දේශපාලනයෙන් තොර නිර්මාණ හුදෙකලා මිනිසුන් ගේ කලා කෘති බවට පත්වේ. ’’ (මහාචාර්ය  සෝමරත්න බාලසූරිය*

දේශපාලන නවකතාවක ප‍්‍රචාරාත්මක අරමුණක් අන්තර් ගත විය හැකි නමුදු, ඒ අරමුණ ඉස්මතු වුවහොත් සාර්ථකත්වය බිඳවැටෙණ බව පෙන්වා දෙන මහචාර්ය ඒ. වී. සුරවීර මහතා ‘‘දේශපාලනයද, සමාජයේම අංගයක් වන බැවින් එක් අතකින් දේශපාලන නවකතාව යනුවෙන් වෙනම නවකතා වර්ගයක් වෙන් කිරීම සාධාරණ නොවිය හැකි බවත් පෙන්වා දෙයි. එසේම, සමාජය හෝ මානව ක‍්‍රියාවලිය හෝ නොව රටක දේශපාලන ක්ෂේත‍්‍රය මුල් කර ගෙන හෝ දේශපාලන තතු කෙරෙහි වැඩි අවධානය යොමු කරමින් ලියවෙන නවකතාව මෙනමින් හැඳින්වෙන බවත්, මේ මගින් සාමාන්‍යයෙන් කෙරෙන්නේ යම් දේශපාලන පක්ෂයක් විවේචනය කිරීමක් නොව පොදු දේශපාලන තතු ඉදිරිපත් කිරීමක් බවත්, අවධාරණය කරයි.  
ලෝකය දියුණු ශිෂ්ටාචාරයක ලක්ෂණ අත්පත් කර ගෙන ඇති බව පැවසෙන නුමුදු, තමා ජීවත්වන සමාජය තුළ මානව ගරුත්වය කෙළෙසයි නම්, දේශපාලනය ¥ෂිත නම්, මාතෘත්වයට නිගා කරයි නම්. පාවාදීම්, බිය වැද්දීම්, මරා දැමීම් වැනි සමාජ අසාධාරණයන් හමුවේ නිතැතින්ම මිනිසා ව්‍යසනයෙන් පෙළෙයිනම්, එවන් වැරදි විවේචනය කිරීම ළඟ පමණක් නිර්මාණකරුවා නතර නොවියුතු බව, තම ලේඛණ රිති තුළින් ප‍්‍රකට කළ ලේඛකයින් රැුසක්  විශ්ව සාහිත්‍ය තුළ කලින් කළ ප‍්‍රකට වී ඇත.
ඇල්බෙයා කැමූ, ජැක් ලන්ඩන්, පියදෝර් දොස්තයෙවුස්කි, අර්නස්ට් හෙමිංග්වේ, ඇල්බර්ටෝ මොරාවියා, එමිලිසෝලා, කැතරින් මෑන්ස්පීල්ඩි, නිකොලොයි ඔස්ත්‍රොව්ස්කි, ඇනටෝල් ප‍්‍රාන්ස්, ඇලෙක්සැන්ඩර් ඩූමා, කූෂ්වන්ට් සිං, නිකොලොයි ගොගොල්,  අකුතගාවා  රියුනොසුකෙ, බෲනෝ ආපිට්ස්, මිගල් ද උන මූනෝ, ආදී නවකතා කරුවන් විශේෂ අත්හදා බැලීම් සිදුකළ අතර, නවකතා රීතීන් ගොඩ නැගූ ලේඛකයින් ලෙස විචාරක අවධානයට පාත‍්‍ර විය.

පැවේස් සෙයාර් (1908 - 1950* ඉතාලියේ පැසිස්ට්වාදී ඒකාධිපති පාලනයට විරුද්ධව ලියූ ලේඛකයෙකි. පැසිස්ට්වාදයට එරෙහිව යාමෙන් සිර ගතවූ හෙතෙම, ද පොලිටිකල් ප‍්‍රිසනර් සහ ද කොමරේඞ් යන නවකතා රචනා කරමින් තත්කාලින දේශපාලන වාතාවරණය සහ බන්ධනාගාර ජීවිතය පිළිබිඹු කළේය. බල්සාක් මිතරේ 1799-1850 ප‍්‍රංශ විප්ලවය පැවති යුගයේ ගොවීන් හා රිපබ්ලිකන්වරුන් අතර සිදුවූ ගැටුම කලාත්මකව විවරණයකරමින් ලියූ  ලෙස් චූස් 1829 සහ තත්කාලීන ප‍්‍රංශ සමාජය පිළිබිඹු කරමින් ලියූ  හ්‍යුමන් කමෙඩි 1834 කෘතියත් දේශපාලන නවකතා ලෙස ප‍්‍රකටය. යුරෝපයේ කාර්මික විප්ලවය සිදුවෙමින් පැවති යුගයේ එංගලන්තයේ නාගරික කම්කරුවන්ට පැය 16 ක් පමණ වැඩ කිරීමට සිදුව තිබීමේ හේතුවෙන් දුක්ඛිත කම්කරු ජීවිත පිළිබඳව චාල්ස් ඩිකන්ස් ගෙන් (1812-1870*, ටේල් ඔප් ටූ සිටීස් (1859* රචනා විය. තමා ජීවත්වන යුගයට වඩා වසර 75 ක පූර්ව ඉතිහාසයක් ප‍්‍රජාව ඉදිරියට ගෙන ඒමට ඩිකන්ස් ට එයින් හැකිවිය. 
හිට්ලර් ගේ නාසි වාදී පාලකයින් ට දන නොනැමූ මාන් තොමස් (1875-1953* ලේඛකයා වෙත මරණ තර්ජන එල්ලවීමෙන් පසු ප‍්‍රකට සාහිත්‍යකරුවෙකු වූ බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට් ද සමග ජර්මනියට ගොස් පණ බේරාගත්හ, ටෝනියෝ ක්රෝගර් 1903 සහ මැජික් මවුන්ටන් (1924* යන නවකතා ලිවීමෙන් සිය අත්දැකීම් ඔහුට සමාජයට දායාද කිරීමට හැකිවිය,

තින්ග්ස් පෝල් අ පාර්ට් (1958* රචනා කරමිින් යටත් විජිත යුගයේ යුරෝපයෙන් පැමිණි ප‍්‍රංශ ජාතික මිෂනාරි වරුන් අපි‍්‍රකානු ජන ජීවිතයේ වෙනස් කම් ඇති කිරීමට ගත් උත්සාහයන් සහ අප‍්‍රිකානු සමාජය කෙරෙහි එම පූජක වරුන් ගේ බල පෑම මනාව සමාජ ගත කිරීමට චිනුවා අචෙබි (1930* සමත් විය. එසේම මෙම ලේඛකයා අප‍්‍රිකානු ජනයා ගේ දැවෙන ප‍්‍රශ්ණ හා ගැටළු සාකච්ඡුාවට ලක් කරම්න් ඉන් නෝ ලෝන්ගර් ඇට් ඊසි (1960* රචනා කරමින් පාඨක ප‍්‍රසාදය දිනා ගත්හ. 
අප‍්‍රිකානු ලේඛක ජේම්ස් එන්ගුගි 1938 පෝලන්ත පාලනය දැඩි ලෙස විවේචනය කළේය. එලිසා කරෙස් කෝවා (1841-1910* විප්ලවකාරී අදහස් දරන ලේඛිකාවක් ලෙස ප‍්‍රචලිත වන අතර, පෝලන්තයේ වසන ලිතුෙවිනියන් ජනතාව ගේ ජන ජීවිතය පසුබිම් කර ගෙන රචනා කළ ඔන් ද බෑන්ක් ඔප් ද නීමන් (1888* කෘතිය රචනා කරන ලදි. 
සාර් පාලනයට විරුද්ධවීමෙන් පියදෝර් දොස්තයෙවුස්කි ට (1821-1881* සයිබීරියාවේ සිර කඳවුරුවල අමානුෂික වද හිංසා විඳීමට සිදුවිය. එම ස්වභාවය පදනම් කර ගෙන ඔහු විසින් 1881 දී හෝස් ඔප් ඩෙඞ් රචනා කළේය. 
බටහිර නවකතාවද යුරෝපීය සමාජය තුළ එතෙක් පැවති අද්භූත සම්ප‍්‍රදායෙන් මිදී කාර්මිකකරණය හේතුකොට ගෙන ඇතිවන සමාජ වෙනසත්, ආගමික බලපෑමෙහි සිදුවූ විචල්‍යයන් හා (ප්‍රොතෙස්තන්ත‍්‍රවාදී* ඒ තූළින් ඇතිවූ සමාජ පීඩනය ඞී. එච්. ලෝරන්ස් හා ඇල්බර්ටෝ මොරාවියා වැනි ලේඛකයන් සිය නිර්මාණ තූළින් මනාව පිළිබිඹු කළේය. ඞී. එච්. ලෝරන්ස් ‘‘සන්ස් ඇන්ඩි ලවර්ස් ’’,‘‘ලේඩි චැටලීස් ලවර්’’  සහ ඇල්බර්ටෝ මොරාවියා ගේ ‘‘ටූ විමෙන්’’ වැනි කෘතීන් හි යුද්ධය හා ඒ සමග එන කාර්මිකත්වයට හසුව මිරිකෙන අහිංසක මිනිස් හදවත් අනුකම්පාවේ ආලෝකය දකියි. ඔවුන් එලෙස අනුකම්පාවට භාජනය වන්නේ ඔවුන් ගේ චිත්ත සන්තානය අලූත් සමාජ ක‍්‍රමයක ගැටීම නිසා විඳින චිත්ත පීඩා හේතු කොට ගෙනය.
‘‘ ඔහුට විරෝධය පෑමට හැකියාවක් නැති බවත්, මා තව දුරටත් චරිතවත් ගැහැනියක් නොවන බවත් මට හැඟිණි. කොතෙක් කල්පනා කළ ද අවසානයේ සිතන්නට ඇත්තේ යුද්ධය හා සාගින්න හමුවේ සියල්ලට ඉඩදීමට සිදුව ඇති බවයි. ’’ (ටූ විමෙන් - ඇල්බටෝ මොරාවියා - පරිවර්තනය ගැහැනුන් දෙදෙනා,  අශෝක නිස්සංක- පිටු අංක 28*
බලය ලබා ගැනීමත් තව දුරටත් පවත්වාගන යාමත් වැනි කරුණු යුද්ධය උදෙසා කොතෙක් බලපාන්නේ ද යන්නත් සියල්ල දේශපාලනය මත සිදුවන ආකාරයත් ලෝකය කියවීමේ දී පසක් වෙයි. ජීවිත කැඞී බිඳී සුනු විසුණු වී යන ආකාරය මොරාවියා ලොවට පවසන්නේ මෙලෙසිණි,‘‘ගමන් කරමින් තිබෙනා කරත්තයකින් බිමට ඇද වැටුණ පෙට්ටියක් කුඩුපට්ටම් වී ගොස් එ් තුළ තිබූ සියලූ දේ මාවත පුරා සී සී කඩව විසිර ගියාක් ලෙසින් ජීවිතය කැබලිවලට කැඞී ගොස් ඇති බවක් මට දැනුණි ’’(පිටු අංක 30*
ආගම හා යුද්ධයෙන් බිහිවන යාන්ත‍්‍රික සමාජ ක‍්‍රමයේ ගැටීම මොරාවියා ‘‘ ටූ විමෙන් ’’ කෘතියේ හොඳින් නිරූපණය කරයි. ආගම සිය ජීවිතයේ කොටසක්ම ලෙස සැලකූ යුවතියක් පල්ලිය තුළදී සොල්දාදුවන් විසින් ඇගේ මව ඉදිරියේ දුෂණය කෙරෙයි. දුෂණයට ලක්වූ ඈ දෙවියන්ට පිටුපා ජීවිතයට මුහුණ දෙයි. යුද්ධයේ බිහිසුණු බවත් අගහිඟ කමේ සන්තාපයනුත් ඇය ඇතූළු පවුලට ඉන්පසු නොවීය. ඇය සිය ජීවිතය මුදලට කැප කළාය.
මෙය යාන්ත‍්‍රික සමාජය විසින් සකස් කරන ලද චරිතයන් හි පොදු චින්තන විලාසය බවට පත්විය. ලෝරන්ස් සිය ‘‘ලේඩි චැටලීස් ලවර්’’ නවකතාව තුළින් පවසන්නේ ද යුද්ධය විසින් අවනත කරන ලද මිනිස් යුවළක් සංකේතවත් කරමින් ගැහැණිය අතරේ ඇතිවන ගැටුමකි.
ඉරාකයේ දියණිය මයාඩා නැමැති කෘතියට එහි කතුවරයා වන ජීන් සැසන් පාදක කර ගන්නේ පුවත්පත් කලාවේදිනියක් වූ ඉරාකයේ සුන්නි මුස්ලිම් කාන්තාවක ගේ ජීවන ප‍්‍රවෘත්තියයි, ඒ තුළින් ඔහු අපට ඉරාක ඉරාන යුද්ධයේත් ගල්ෆ් යුද්ධයේත් බිහිසුණු බව මෙන්ම සදාම් හුසේන් ගේ ඒකාධිපති පාලනයේ කෲරත්වය මෙන්ම බිඳ වැටුණු ආර්ථිකයක ජීවත්වුණු අඳුරු මුහුණින් යුතු මිනිසුන් ගැන ද පවසයි,
‘‘ ඒ සතියේම රැුයක රහස් පොලිසිය ගෙදරට ආව. මහ ? හැම දෙනාම නිදාගෙන හිටියෙ. හාඩි දොර ළගට දිව්වෙ ඒ ආවෙ අයියා කියල හිතාගෙනයි, ඒත් අදත් ආවේ ඇඩෙල්ව අරගෙන ගිය රහස් පොලිසියෙ තුන් දෙනා. හාඩි ව තල්ලූ කරල ගෙට ඇතුළු වුණ පොලිස්කාරයො සාරාටයි අම්මටයි කුස්සියට වෙලා ඉන්න කියල හාඩිව අරගෙන කාමරයට ගිහින් ,,,, :ෘ්ඹඨ්‍යඔඍ ධත්‍ ෂඍ්ූ ඵ්ශ්ෘ්ලපරිවර්තනය චිත‍්‍රා අයි. පෙරේරා පිටුව 231*
ඉන්දීය ලේඛිකා අරුන්දතී රෝයි විසින් රචිත ප‍්‍රථම නව කතාව, ද ගෝඩි ඔෆ් ස්මෝල් තින්ග්ස් 1997 (සුළු දෙය ඇසුරු කළ දෙවියා* කේරළයේ කුඩා නගරයක් වන අයමෙනම් හි ජන ජීවිතය තුළ පවතින සංකීර්ණතා මෙන්ම කුහක භාවයෙන් මඩනා ලද ක‍්‍රියාකාරකම් හා සදාචාරාත්මක මෙන්ම දේශපාලනික මතවාදත් ඇතුළු සිදුවීම් පෙන්වාදීමට සමත්වෙයි. සමකාලීන සමාජයෙහි ඇතැම් අඳුරු සහගත තැන් විමසුමට ලක් කළද, 30 අවුරුදු යුද්ධයක් පැවති අප භූමියෙහි ජන ජීවිතය හා දේශපාලනය පිළිබඳ සාහිත්‍යයක් මෙතෙක් බිහි නොවීම පිළිබඳ පැවසෙන විචාරක මත හා අදහස් බැහැර කළ නොහැක. විවිධ විකෘතීන් බිහිවුවද, ජවනවිඥානය පොහොසත් කිරීමෙහි ලා එය එතරම් පොහොසත් නොවුණි.  
සිංහල ජන සමාජයේ වෙනස් වීම, ධනවාදී ආර්ථික රටාවත් සමග නව දේශපාලන චින්තනයක් ගොඩනැගීමත් පිළිබදව අර්ථ ගැන්වීමට උත්සාහගත් මාර්ටින් වික‍්‍රමසිංහ මහතා, සමාජ සත්ථාව ප‍්‍රකට කරමින් ගම්පෙරලිය (1944* නව කතාවත්, සමකාලීන දේශපාලන තත්ත්වය පිළිබද මනා අවබෝධයකින් යුතුව කලියුගය (1957* හා යුගාන්තය ත් රචනා කරන ලදී.
යටත් විජිත දේශපාලන ක‍්‍රමය මෙන්ම වැඩවසම් සමාජ ලක්ෂණ ගිළිහීයාමෙන් සමාජය මතවාදී අර්ථ ක‍්‍රමයට නැඹුරුවන ආකාරය බටහිර සංස්කෘතික ලක්ෂණවලට ගැතිවී ඉහළසමාජයට පියමං කරන ස්වභාවයේ ගති ලක්ෂණ හා කුටුම්භය තුළින් පැන නගින සංස්කෘතික ඝට්ටනය සමාජය තුළින් ද පිළිබිඹුවන ආකාරය මෙම නව කථා ත‍්‍රිත්වය මනාව විශද කරයි. 
‘‘ගම්පෙරලිය’’ මේ, සමාජ ක‍්‍රමය පිළිගැනීමට ගැමි සමාජය සකස්වන අයුරු නිරූපණය කරයි. ගම්පෙරලිය ආදියට විෂය වී ඇත්තේ පොදු මිනිස් සමාජයෙහි අලූත් සම්ප‍්‍රදාය හා ගැටෙන පුද්ගලිකත්වය මැරීයන සම්ප‍්‍රදායකින් වෙන්වීමට ගන්නා වේදනාත්මක ප‍්‍රයත්නයයි. එය මෙහි මනාව නිරූපණය වෙයි, සාම්ප‍්‍රදායික සිතුම් පැතුම්වලට වහල් වී රෝගීවන පැරණි සමාජය (නන්දා* වාණිජත්වය විසින් ඔසවන ලද නූතන සමාජ ක‍්‍රමයේ වහලින් (පියල්* සුවපත් වෙයි. වර්තමාන සමාජය පිළිගත් මේ දර්ශනය නූතන ලේඛකයින් විසින් රචිත නවකථා තුළට ද පිවිස ඇත.
කරුණාසේන ජයලත් සිය නිර්මාණ තුළින්, පන්ති පරතරය, සූරාකෑම, සමාජ අසාධාරණය, විරැුකියාව, දැවැදි ක‍්‍රමය, වැනි මාතෘකා සමාජ අවධාරණයට ලක් කළ ලේඛකයෙකි. උදාහරණයක් ලෙස ‘‘පිරුණු හදක්’’ හි එන කුසුම්උගත් බුද්්ධිමත් තරුණියක් වුවත් ඇයට සුදුසුකම් අනුව රැුකියාවක් නොලැබෙයි. සමුපකාරයේ බිල් ලිවීම, බීඩි එතීම ජීවනෝපාය කර ගන්නා අතර දෑවැදි ප‍්‍රශ්ණය නිසා ඇගේ විවාහයට ද, තිත තැබෙයි. ‘‘මේ ක‍්‍රමය යටතේ තරුණ තරුණියන් මුළාවීම, අනාථවීම, සුළු දෙයක්, කුසුම් අපට කරන්න තියෙන්නෙ මේ වැරදි සමාජ ක‍්‍රමය, අධ්‍යාපන ක‍්‍රමය, වෙනස් කිරීමයි. නවතම වූත් ප‍්‍රීතිමත් වූත් සමාජ ක‍්‍රමයක් බිහිකිරීම අප සතු කාර්ය භාරයයි.’’ (පිරුණු හදක්*
  ‘‘ කොටින් කියතොත් හැම මිනිහටම ජීවත්වෙන්න අයිතියක් තියෙනවා, බඩගින්නෙ ඉන්නෙ, දුක් විඳින්නෙ, පීඩා විඳින්නෙ කොතැනක හරි අයුක්තියක්, අසාධාරණයක් වුණු නිසා ය, කියන අවබෝධය දී ගත්තොත්, මුලින් ඒ ටික ඇති. මේකරුණු පසුබිම හැටිියට තියාගෙන අපි මොනව හරි කරමු. ’’ (යහළු යෙහෙළි*
දේශපාලනය හා දේශපාලනයට සම්බන්ධ තේමාවන් නවකතා තුළින් පිළිබිඹු කළ ලේඛකයන් අතර සයිමන් නවගත්තේගම කැපී පෙණෙන ලේඛකයෙකි. 
ඔහු විසින් 1989 දී ලියා පළ කළ ක්ෂීර සාගරය කැළඹෙයි කෘතිය විචාරක අවධානයට ලක්වූ කෘති අතර විය. එහි දී ඔහු සැබෑ ලෝකය හා සිහින ලොව අතර ස්වභාවයන් පෙන්වමින් වැරදි කරන්නවුනට, දුෂිතයන්ට දඬුවම් පමුණුවන ආකාරයත්, අධි තාත්වික යථාර්ථවාදී ලක්ෂණ මතු කරමින් යක්ෂණියක, භික්ෂුවක්, අමාත්‍යයෙක් මනස් කරළිය තූළ පාඨක ග‍්‍රහණයට නතු කරවයි. සිංහල නවකතාව තුළින් පොදු ජනතාව මුහුණ දෙන ප‍්‍රශ්ණ ගැටළු පමණක් නොව, දේශපාලන සංස්ථාව, ගොවි ජනපද ව්‍යාපාර පිළිබඳව, ජනසතු ව්‍යාපාර, වගා සංග‍්‍රාම, පෞද්ගලිකකරණය, විවිධ දේශපාලන පෙරළි, පවුලේ සූරාකෑම ආදී වශයෙන් පාඨකයින් තුළත් විචාරකයින්ගේත් අවධානයට ලක්විය. 
ජයසේන ජයකොඩි - රන් දහඩිය 1974, ඒ. වී. සුරවීර - හෙයියන් මාරුව 1971, මඩවල එස්. රත්නායක - අලූත ගෙනා මනමාලි 1973, කේ. ජයතිලක - මතු සම්බන්ධයි 1975, රාජපක්ෂ වලව්ව 1980, එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර - හෙට එච්චර කරුවල නෑ 1975, ගුණදාස අමරසේකර - කරුමක්කාරයෝ 1955, ගන්දබ්භ ආපදානය 1964, අසත්‍ය කතාවක් 1977, පේ‍්‍රමයේ සත්‍ය කතාවක් 1978, ටී. බී. ඉලංගරත්න - පෙරළිය 1972, සුගතපාල ද සිල්වා - බල්ලෝ බත් කති 1976, ශාන්ති දිසානායක - වරා මල 2007, චම්මින්ද වෙලගෙදර - යාය තුන 2004, කේ. ජයතිලක - පරාජිතයෝ 1960, දෙලොවම නැති අය 1964, ජයසේන ජයකොඩි - අස්වැන්න 1971, රන් දහඩිය 1974, චන්ද්‍රසේන මල්ලවආරච්චි - නියං කොබෙයියෝ 1975, එච්. ඒ. සෙනෙවිරත්න - එළිවෙනවා නොදැනේ 1978, අවසානය මෙය නොවේ 1976, මෙහෙම නොවීයන් කිසිදාක 1973, ගුණසේන විතාන - පමා වෙලා වැහැපන් වැහි වලාවේ 1974, විප්ලවයේ කැරලි කාරයෝ 1975, ඔරුවල බන්දු -වානේ සහ ගිනි කඳු  ගුණසිරි ජයවර්ධන, හයරියන් මිනිස්සු , යන නව කතාවන් මෙන්ම, 1980 න් පසු කාලයේ දේශපාලනය තේමා කරගත් නවකතා රචකයන් වශයෙන් සුනන්ද මහේන්ද්‍ර, සුමිත‍්‍රා රාහුබද්ධ, කුලසේන පොන්සේකා, ඇරැුව්වල නන්දිමිත‍්‍ර, අනුලා විජයරත්න මැණිකේ, ආචාර්ය පේ‍්‍රමචන්ද්‍ර මාගම්මන, ටෙනිසන් පෙරේරා, කමල් පෙරේරා, ශාන්ති දිසානායක, චම්මින්ද වෙළගෙදර, කීර්ති වැලිසරගේ යන ලේඛකයන් ගේ ඇතැම් කෘතීන් ද හඳුනා ගත හැකිය. සේන තෝරදෙනියගේ අටලොස් ගිරිදුදුළු, ලියනගේ අමරකීර්තිගේ අටවකපුත්තු, කුරුළුබැද්ද ආදි නවකතාවලින් මදක් වෙනස් කෘතියක් ලෙස පී. බී. ජයසේකරයන් ගේ අවලමා සහ ඇහැටුව සහෘදයාට සමීපවන්නට උත්සාහ දරයි.   
අප අවධානය යොමු කළ මෙම කෘතියෙහි ලේඛකයා යථාර්ථවාදී රීතියට අනුගත වෙමින්, මෑත කාලීන ලංකා සමාජයේ බෙහෙවින් විවේචනයට ලක්වන (ප‍්‍රාදේශීය* දේශපාලනය, ඔස්සේ, ජීවත්වීමේ අයිතිය උල්ලංඝනය කිරීම්, අහිංසක මිනිසුන්ට එරෙහිව කෙරෙන බිය ගැන්වීම් හා ප‍්‍රචණ්ඩත්වය පාවිව්චි කිරීම් ආදිය සමග දරිද්‍රතාවයෙන් හෙම්බත් කුටුම්භ ගත ජීවිිත, කෘෂි කර්මය මත යැපෙන ගැමි දිිවිය, දෙස්පාලනය ධනය ඉපැයීමේ මග කර ගත්, නොමිනිසුන් අකාර්යක්ෂම තාව නැමැති දුගඳ පැතිර ගිය පළාත් බද පොලීසිය ආදිය පාදක කර ගත් ‘‘අවලමා සහ ඇහැටුව’’  (2015* නවකතාව සමාජ පිළිඹිබුවක් වශයෙන් දේශපාලනය හා අත්‍යන්ත සබඳතාවක් ග‍්‍රහණය කරවයි. 
සිංහල නවකතාවේ ආකෘතික පක්ෂය සලකා බැලීමේ දී යුරෝපයේ සිටි විප්ලව වාදී ආකෘතිකවාදීන් කළ හැම අත්හදා බැලිමක් මත් සිංහල නවකථා කරුවන් භාවිතාකර ඇති අයුරු දැකිය හැකිය. (ආචාර්ය, කේ. ජයතිලක*
දරිද්‍රතාව නැමැති කටු ඔටුණු දරා ඉගෙනුම් ගිර තරණයෙහි යෙදෙන ගජමිනි සහ පොඞ්ඩි එකම ඉත්තක කැකුළු දෙකකි, පවුලේ වැඩිමලී මුතුමිණි පාපතරයෙකුගෙන් ¥ෂණයට ලක්වීමත්, එකී සිද්ධියෙන්ඇතිවන මනෝ ව්‍යාදිය නිසා, පියා බලවත් සේ රෝගාතුරවෙයි. පවුලේ නඩත්තුවට මව රබර් කිරි කැපීම, මල්ලි සහ නංගීගේ පාසල් ගමන අතර මග නතර වීම, මරණ බියෙන් ජීවත්වීමට සිදු වීම, ප‍්‍රාදේශීය සභා සභාපතිගේ අණසකින් තේජස්වූ වන්ගේ අමනකම්නිසා එගම ව්‍යසනයට පත්විය. දංකුට්ටා එහි ප‍්‍රකට පාපී මිනිසා ය. එක් රුදුරු මිනිසෙකුගේ කිසියම් අමන ක‍්‍රියාවක් නිසා වරදෙහි බැඳෙන නිවැරදි මිනිසුන් කොතෙක් නම් අප සමාජයේ වෙසෙත්ද, මෙවන් චරිත තුළින් ලේඛකයා ප‍්‍රකට කරන්නේ, සමාජයේ අර්බුධයෙහි අංශු මාත‍්‍රයක් නොවේද. 
ගම සංස්කෘතියේ කේන්ද්‍රස්ථානය යි. කෘෂි ආර්ථික රටාවට අනුගතවූ නිෂ්පාදන රටාවන් ඔස්සේ ගොඩනැගුනු සාරධර්ම, කලාශිල්ප, ආදී ජීවන ප‍්‍රවෘතියෙහි සෑම අංශයක්ම සැකසුනේ, හික්මවූයේ ගොඩ හා මඩ ගොවිතැන ප‍්‍රමුඛ කෘෂි ආර්ථිකයක් මගිනි. 19 වැනි සියවසේ සිට 20 වැනි සියවසේ මුල වන විට  පරම්පරා ගත වෙනස් කම් මූර්තිමත් වෙමින් යටත් විජිත උපක‍්‍රම තුළ සමාජය පැහැදිළි වෙනසකට පෙරළීම සිදු විය. 1948 න් පසු නව මුුණුවරක් ගත් සමාජය එළඹෙනුයේ, (1977 පමණ වන විට* මත්ද්‍රව්‍ය, පොදු දේපල සූරා කෑම ආදී ක‍්‍රම භාවිතාවන් මගින් දියුණුව අපේක්ෂා කළ සමාජයකි. වෘත්තාන්තය තුළ ස්පර්ශවන තත්කාලීන පරම්පරාව සමාජ අර්බුදය හරවත්ව නිරූපණය කරයි.
දෙස් විදෙස් බොහොමයක් නිර්මාණ කරුවන් තත්ත්කාලීන සමාජාර්ථික දේශපාලන කාරණා තම නිර්මාණ තුළින් සාකච්ඡුා කරමින් ජන විඥානය පොහොසත් කිරීමෙහි ලා සිදු කළ මෙහෙවර සමාජ සම්භාවනාවට පාත‍්‍ර වූ කරුණකි. 
      ‘අවලමා සහ ඇහැටුව’ නවකතාව ප‍්‍රධාන පරිච්ෙඡ්ද පහකින් සමන්විත නවකතාවකි. ආරක්ෂාව ප‍්‍රධානකොට බියෙන් හා සැකයෙන් තොරව ජීවත් වීමට හැකි නම් රුදහ ගින්න මිනිසෙකුට ඉවසිය හැකි බව සහෘද මනසට කාවද්දන මෙම නවකතාව බිහිසුනු ප‍්‍රචණ්ඩකාරී මිනිසුන් බලපුළුවන් කාරයින්ගේ රැුකවරණය යටතේ සිදු කරන අපචාරයන් නිසා කවර සමාජ පසුබිිමක් නිර්මාණය වන්නේද යන්නත්  ඕනෑම අපචාරයක් කිසිදු හිරිකිතයකින් තොරව සිදු කළ හැකි ගණයේ මිනිසුන් බිහිවීම පිළිබඳවත්, අවි ගත්තෝ අවියෙන් නසී යන කියමනද සනාථ කිරීමට කතුවරයා  සමත් වෙයි.
පේ‍්‍රමවන්තිය, රුදුරු පාපතරයෙකුගෙන් කෙළෙසී ඇත. සමාජයට මුහුණ දෙන්නේ කෙසේද. දෙදෙනාටම අඩු වැඩි වශයෙන් බලපාන ප‍්‍රශ්ණයකි. විවාහය දෙදෙනාට පමණක් වැදගත් වුවද, සම්ප‍්‍රදාය තුළ සමාජයට මුහුණ දෙන්නේ කෙසේද යන උභතෝකෝටිකයට තරුණ තරුණියන් මුහුණ දිය යුතුව ඇත.‘¥ෂණයට පාත‍්‍ර වූ එකියක යන්න මිතුරන්ගෙන් හෝ පවුලෙන් සදාකල් සඟවා තබා ගත නොහැකිය.’ ‘ථිර’ නිදිවර්ජිතව කල්පනා සයුරෙහි නිමග්නව සිටී. ’මුතුමිණි’ කෙරෙහි සහෘදයා තුළ ඇතිවන අනුකම්පාවත් පාපතරයා කෙරෙහි ඇතිවන කෝපයත් මානව සමාජය තුළ අපට අසන්නට ලැබෙන ඛේදනීය සිදුවීමක ඡුායාවකි.   
ලාංකිය සමාජයේ සිදුවූ අපමණ ඛේදවාචක අතර කතරගම රූමතිය, කොබෙයිගනේ තරුණිය වැනි චරිත සිහි ගන්වමින්, අප‍්‍රකටව සමාජය තුළ සිදුවන බොහෝ සිදුවීම් පිළිබඳ අනුවේදනීය සිදුවීම් සමුදායකින් යුතුව, නූතන සමාජ තතු විමසන කතුවරයා, මහමග, කුණු බක්කි තුළ, වැසිකිළි වළවල් තුළ දමායන බිළිඳුන් ගැන සහෘදයාට පසක් කරන්නේ ජීවත්වීම උදෙසා, කුසගින්න, දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය, වැනි අත්‍යාවශ්‍ය කරුණු මුල්කර ගෙන එතෙර හෝ මෙතෙර ජීවන ප‍්‍රවෘත්තිය තුළ සිරවී සිටින අපේම නෑයින් ගැන ය. ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලනය වියවුලක් පමණක් නොව ප‍්‍රදේශයේ ජනතාව පෙළන සම්පත් නාස්ති කරන මහා ව්‍යසනයක් බවත් කතුවරයා ඉඟිකර සිටී. ඔහු ගේ ඉඟිති කාලාන්තරයක් තිස්සේ සමගිව විසූ ජන කොටසක් බේද බින්න කිරීම පිළිබඳ පමණක් නොව ඔවුන්ගේ ජීවිත කඩා ඉහිර වීම ගැන ද වෙයි. ‘‘ඇය, පාලනය කර ගත නොහැකි ලිංගික ආශාවන්ගෙන් භරිත වූ අයෙකුගේ ගොදුරක් බවට පත් වූයේ, ඇගේ වරදින් නොවේ. ඇය ගැබ් ගත්තේ එහෙයින. එතැනදී මතුවන ගැටලූව වනුයේ, එයින් මිදීමට මං තිබිය දී, ඊට ගොදුරු වනුයේ මක් නිසාද යන්නයි. දරුවෙකු බිහි කිරීම තරම් හොඳට හෝ නරකට හෝ හිටින තවත් දෙයක් මවකට තිබේද යන පිළිතුර කතුවරයා අපට පසක් කර සිටී. දරුවන් ලැබෙනවිට ගැහැනියකගේ ලේ ඇයට විෂ වේ. දරුවන් නැතිව සොවින් තැවෙන අපමණ පිරිස් ලොවේ වෙත්. දරුවකු ලැබීම නිසා අපහාසයට පත්ව අසරණ වන ගැහැනු ද බොහෝ වෙති. දරුවකු බිහි කිරීම සිරුරේ ඇට විස්සක් බිඳී යාම හා සරිවන තරමේ වේදනාවක් බැව් පැවසේ. එහෙත් ඒ වේදනාවෙන් කෑ ගසා මහත් දුක් විඳ බිහි කළ දරුවා මහ මග දමා යාමට, රහසේ වළලා දැමීමට තරම් ස්ත‍්‍රියකට තම අනාගතය, නම්බුව, විවාහය, යනාදී කරුණු යෙදෙන අවස්ථා ඇත. ’’  
කතුවරයා සිය ජීවන දර්ශනය ප‍්‍රකට කරන චරිතය තාත්තා ‘මුතුරත්න’ විය හැක. ස්ත‍්‍රීන්ට කෙනෙකු තක්සේරු කිරීමේ විසල් හැකියාව එම් ආර් අයි තාක්ෂණය මගින් විද්‍යාත්මකව තහවුරු කර ඇත. පොඞ්ඩිගේ චරිතය විකාශය වන ආකාරය තුළින් ඒ බව විශද වනු ඇත. අල්පේච්ඡුතාව දුක මිරිකා හරින්නට හීන් එකී (චරිතය* සමත් වෙයි. ගොඩ සහ මඩ ගොවිතැන් බතින් යැපෙන ගැමි සමාජයේ බස් වහර ආප්තෝපදේශ උචිතව යොදා ගන්නා ආකාරය කදිමය. සභාපතිගේ මරණය සම්බන්ධයෙන් සාක්ෂි ඉදිරිපත්වන ආකාරය ද ෙඖචිත්‍යය ආරක්ෂා කරයි. ජීවිතයේ පතුලට කිඳා බැස ඇති චරිතයක් වශයෙන් අම්මා ගේ චරිතය ප‍්‍රකට කරයි. ගොවිජනපදවල ජීවිතය, ගැමි සමාජය හා සමාජ විපර්යාසය යන ශානරයන් ඔස්සේ ප‍්‍රබලව ඉස්මතු කළ හැකි මෙම චරිත පිළිබඳව සංවේදීව හදවතින් විමසන්නට ලේඛකයා අපව යොමු කර ඇතත්, එම චරිතවලට සාධාරණයක් සිදු වී නොමැති බව පෙනේ.
මානව දයාව මිනිසා තුළ ගම්‍ය කරන අවස්ථා කිහිපයක්ම නිර්මාණය කරන කතුවරයා එයින් වඩා කැපී පෙනෙන සිද්ධියක් ලෙස‘ථිර’ තම අදෙරවන්තිය (මුතුමිණි* කෙරෙහි පෑ, සෙනෙහස සිය ප‍්‍රාණවත් සිතුවිළි දහර වේගයෙන් ගලා යන්නට සැලැස්වීම තුළ මනාව තීව‍්‍ර කර දක්වයි.  
‘‘කිසියම් පාදඩයෙකුගේ රාග දාහයට ගොදුරු වූ ඇයගේ පරිපීඩිත සිරුර ඔහු ගේ සිතේ නැගේ. එම රාගී පාදඩයා ඇය හා අදෙරයෙන් වෙලී ඇය හා ආදරබස් දොඩා ඇයට නොරිදෙන සේ ඇයගේ සිරුරේ වෙළුනා නොවේ. ඇයට තළා පෙළා ඇයට හිංසා කොට, ඇයට රිදවා තම ආශාව ඇය මතින් මුදාහළ ජඩයෙකි (දංකුට්ටා* ඔහු. ඇගේ මුහුණේ, ශේෂ වූ සැපුම් සීරුම් ඔහු දුටුවේය. ’’
දංකුට්ටා, ආමි ගුණේ, රණා, ගොළුවා, මුතුරත්න (තාත්තා* හීන් නගා, චූටි මැණිකේ, ගජමිණි අනපේක්ෂිතව මිහිමතින් සදා කාලිකව සමු ගනී. පාතාල කල්ලි බිහිවන නඩත්තුකෙරෙන සමාජයක සමාජ තතු පහදන්නට කතුවරයා දක්වන උනන්දුව මෙහි කැපීපෙනෙන ලක්ෂණයකි. 
මිනිසෙකු අපරාධ කරුවෙකු වන්නේ කෙසේද, යහපත් ජීවිතයක් ගත කිරීමේ අභියෝගය හමුවේ මව, පියා, දරුවා හෝ සොයුරිය සමාජයේ කිසියම් අසාධාරණයකට ලක්වුවහොත් ඊට පවුලේ අනෙකා දක්වන ප‍්‍රතිචාරය බොහෝ අවස්ථාවල එම පාත‍්‍ර වර්ගයා තුළින් තවත් දංකුට්ටෙකු බිහි කරවීමට හේතු වෙයි. වෘත්තාන්තය තුළ ඉවක් බවක් නොමැතිව අපරාධ සිදු කරන දංකුට්ටා දේශපාලනඥයා සහ පොලිස් නිලධාරීන්ගේ කුළුපග මිතුරෙකු වීම ව්‍යසනය උත්සන්න කිරීමට හේතු වෙයි. එහි ඵලයක් වශයෙන් සදෝෂ චිත්ත සහගත පරපීඩාකාමී කුහක චෛතසිකය අපරාධ කරුවා තුළින් ප‍්‍රකෝපකාරී ලෙස නැගීසිටින්නේ අවිහිංසක මුතුමිනි කෙරෙහිය. ඉඳුරන් පිනවීමට ලිංගික චර්යාවෙහි යෙදෙන ධනවතුන් දේශපාලනඥයන් පිළිබඳ ඉඟි කරන කතුවරයා, සභාපති නිවසේ කාමරයක ලැගුම් දී ඇති රූමතිය මගින් සංකේතවත් කරයි. මෙය. ධවල වර්ණයෙන් සැරසී කෙලෙස් තැවූ තවුසන් මෙන් සමාජයට මුහුණ දෙන්නන් හට කතුවරයා ගසන අතුල් පහරක් වැනිය.     
කවර යුගයක වුවද, සාහිත්‍ය ප‍්‍රවණතා පැන නැගීමට, යම් ගැටලූවක්, සමාජ සංසිද්ධියක්, දේශපාලනික ප‍්‍රවණතා, සාමාජික කාරණා ආදී කුමක් හෝ හේතු වන අතර 60 දශකයෙන් පසුව ලංකා සමාජයෙහි විවිධ කාල පරිච්ෙඡ්ද තුළ සිදු වූ පෙරළි සමාජයේ පන්ති භේදය, දේශපාලන චින්තනයේ ග‍්‍රාමීය සංක‍්‍රමණය, ¥ෂිත දේශපාලනය, ගම තුළ සිදුවුණු පරිවර්තනය, තරුණ අසහනය, වැනි තේමා පදනම් කර ගත් නවකතාවල ප‍්‍රවණතාවය 70 දශකයෙන් පසු වැඩි වූ බව පෙනෙයි. සමාජ විඥානය, දේශපාලන විඥානය, වඩවමින් පවුලේ ඛේදවාචකයක් සංකීර්ණ ආර්ථික සාමාජික හා දේශපාලනමය සබඳතා ජාලයක් ස්පර්ශ කරන නව කතා බොහොමයක්, සහෘදයන්ගේ හද දිනා ගැනීමට සමත් ව ඇති බව නොරහසකි. 
ධනය ඉපයීමටත් සල්ලාලකමටත් යොමුව ඇති ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයාගේ ගේ කාමසුඛල්ලිකානු හරසුන් ගොරතර දිවියේ සෞන්ධර්යාත්මක පක්ෂය පවා ඊට සමගාමීීව ඉදිරිපත් කිරීම කෘතියෙහි ඒකාග‍්‍රතාව මනාව හැසිරවීමකි.  එනම්, නිල් චිත‍්‍රපට හා මත්පැන් මෙන්ම දඩමස් බුදීම ආදී කාරණා, සෘණාත්මක ලක්ෂණ අඩු වැඩි වශයෙන් ගමට සංක‍්‍රමණය වීමට ක්ෂුද්‍ර දේශපාලනය කොතෙක් බලපෑවේද යන්න තීව‍්‍ර කිරීම, කතුවරයා සිදු කරන අධ්‍යයනයක ඵලයක් මෙන් හැෙඟයි. ඔවුන් මුහුණ දුන් ව්‍යසනයන්ට විසඳුම් සොයා ගත හැකි කෙටි කාලීන මෙන් දිගු කාලීන මාර්ග සියල්ල ඈත නෙපෙනෙන ක්ෂිතිජ සීමාව ඉක්ම ගිය නොපෙනෙන ඉමක සැඟව ගොසිණි. පීඩාවේ අන්තයට පාත‍්‍රව සිටි ගජමිනි අසාධාරණ වස්තුව උපයෝගී කර ගෙන විවිධ ජයග‍්‍රහණ අත්පත් කර ගත් නමුදු, අවසානයේ අර්බුද රැුසකට මැදි විය. කෘතිය අවසන් වනුයේ වියැකී ගිය සොයුරු පෙම හමුවේවෙඩි දුමාරයේ දුගඳ මැද සිය දෑත්වලට මාංචු වැටීමත් සමගය. 
ඉතා කුඩා අපචාර සිදු කිරීම මගින් විශාල දේ නොපැකිලිව සිදුකරන්නට පෙළඹීම මෙන්ම විශාල අපරාධවලට යොමුවන ආකාරය එමිල් ඩූක්හයිම් වැනි සමාජ විද්‍යාඥයින්ගේ විග‍්‍රහයන් තුළ කියවෙයි. මැදියම් රැුයේ යාබද නිවසට කුඩා ගල් කැබලි විසිකරන මිනිසාගේ කුඩා දරුවන් පසු කලෙක අනෙකාට හිරිහැර කිරීමෙන් විශාල සතුටක් ලබන්නට පුරුදු වෙයි. ඔවුන්ගේ දරුවන් පවා සොරකම, ඊර්ෂ්‍යාව කුහකකම වැන්ි ව්‍යසනයන් ජීවිතයට ඇවැසි දෙය ලෙස වටහා ගනී. මිනිසුන් මුදලට අලෙවි වීම, විරුද්ධ වාදීන් පෝශණය කිරීම  වැනි හීන දීන ලක්ෂණ පක්ෂ දේශපාලනය තුළ ගම්‍ය වන සමාජ ව්‍යසනයක් වශයෙන් ප‍්‍රකට කරයි.     
නාගරික දේශපාලනය ගමට බලපෑ අයුරු හෙළි කරන්නට දරන උත්සාහය තුළ, කතුවරයා කෘතිය තුළ ශපත කරන, බලය, සමාජය ප‍්‍රතික්ෂේප කරන දේ සඳහා කුප‍්‍රකට ලෙස භාවිතා කරන ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයා, පමණක් නොව මිනිසා තුළ තිබෙන කෲරත්වය, ම්ලේච්ඡුත්වය මෙන්ම ඔවුන්ගේ උප අවිඥානයද හෙළි දරව් කිරීමේ වගකීමෙන් මිදී ඒ සඳහා ප‍්‍රබල උත්සාහයක් ගෙන නොමැති වීම අඩුපාඩුවකි. සම්ප‍්‍රදායට අනුගතව ජීවත්වන ගැමි ජනයා සංකේතවත් කරන මුතුරත්න ගේ චරිතය වෘත්තාන්තය තුළ ප‍්‍රබල ඉස්මතු කිරීමක් කර නොමැත. නවකතාවේ අවසානය විසල් ඛේදවාචකයක් දක්වා ගෙන එයි.  ජයසේන, සහ පොඞ්ඩි ඉදිරියේ ගජමිනි තමා ගැන පාපොච්ඡුාරණයක් සිදු කරයි. මව සියල්ල දරා ගෙන ජීවත් වන ආකාරය මෙන්ම මුතුමිණි සහ පොඞ්ඩි සංස්කෘතිය ආරක්ෂා කරමින් ඉදිරියට ගමන් කරයි. මව සහ පියා චරිත ඉස්මතු කරන ආකාරයත් ආමි ගුණේ සිද්ධියකට දෙකකට පමණක් ලඝු කිරිමත් කතුවරයාගේ සංවේදිත්වයේ ඉම පටු තැනකින් නතර වී ඇති සෙයක් පෙන්නුම් කරයි. ‘ථිර’ ගේ මරණය සිදු වීම සහෘදයාට දැනවීමට කතුවරයා එතරම් යත්න දරා නැත. මෙම නවකතාවෙහි ලිංගිකත්වය මෙන්ම මිනීමැරුම් බහුලව ඉස්මතු කර තිබීම සහෘද මනසට යම් අපුලක් දනවන්නේද යන පැනය යමෙකුට හැඟීමට ඇති ඉඩ කඩ ද බොහෝ ය.    
නූතන ඇතැම් නිර්මාණයන් තුළ අනුරාගය දනවන ලිංගික කාරණා කිසියම් අපුලක් දනවන ආකාරයෙන් කියවීමට ලැබෙන අවස්ථා එමටය. මෙම කෘතියෙහි එන සභාපති සහ සහචරයන් එක්ව නිරුවත් වීඩියෝ දර්ශන නරඹන අවස්ථාවේ කෙරෙන විග‍්‍රහ කිරීම අමු ගතියක් දනවයි. එහි සෘංගාර රසයක් ඉස්මතු නොකිරීම ඒ චරිතයන්හි  අධ්‍යාත්මය පිරිසිඳීමකි. නිර්මාණකරුවා සිය චරිත විකාශයේදී නිර්මාණය තුළට ලිංගික කාරණා බලහත් කාරයෙන් ඇතුල් කිරීම එහි රසයට බාධාවක් මෙන්ම පාඨකයා කෘතියෙන් ඈත් කරවීමට ද බලපානු ඇත. 
ලිංගිකත්වය හා දුස්චරිත පිළිබඳව විවාහ සංස්ථාව හෙළාදකින තහනම් සබඳතා සාමාන්‍ය ලෙස නොසැළකියයුතුය යන අදහස පශ්චාත් නූතනවාදීන් නොසළකා හරින අතර නූතන බොහෝ නවකතා තුළ බහුලව ස්පර්ශව ඇති දෙයකි.  ‘‘හැම නවකතා කරුවෙක්ම එයාගේ නිර්මාණවලට සෙක්ස් ඇතුළත් කරනවා. එහෙම නැත්නම් එයාගේ ෆික්ෂන්ස් ලියවිල්ලෙ තේරුමක් නෑ. ලිංගිකත්වය කියන කාරණය මිනිස් ජීවිතය තුළ වැදගත්ම දෙයක් ඒ නිසා ඒ ගැන ලියන එකෙන් වැළකෙන්න පුළුවන් කමක් නෑ. මූලික වශයෙන් මානව සම්බන්ධතා සෘජුවම මෙහෙයවන්නේ ලිංගිකත්වයට තියෙන කැමැත්ත උඩයි. ’’ (කුෂ්වාන්ත් සිං*
දේශපාලන නවකතාවක චරිත, සමාජ දේශපාලන සංදර්භයක් ඔස්සේ විකාශය වන චරිත වෙති, සම්ප‍්‍රදාය අනුව පෙරට පැමිණි ගම අර්බුදයට ලක්වන ආකාරය පිළිබඳ කතිකාවකට මුල පිරුවද අවසානය රහස් පරික්ෂක නාට්‍යයක් මෙන් නිමා කර තිබීම, මානව ජීවිත, ආදරය ප‍්‍රචණ්ඩත්වය, සෘංගාරය පමණක් නොව දේශපාලනය පිළිබඳ අරුතක් ද මූර්තිමත් කරන්නට යත්න දරන කතුවරයා තුළ දකින එක් දුබල තාවක් ලෙස පෙන්නුම් කරයි. එක් ගැටුමක් තවත් ගැටුම් රාශියකට හේතුවන අයුරු මෙන්ම සාමයෙන් සමගියෙන් ජිවත් වූ ගමක අර්බුද රැුසක් නිර්මාණය වූ ආකාරයත් ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලනය අදෘශ්‍යමාන හස්තයක් ලෙස ක‍්‍රියා කරන ආකාරයත් ගැඹුරින් විමසිය යතු කරුණු වෙයි. ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයාගේ ගමන  මත් ද්‍රව්‍ය, පුරාවස්තු කොල්ල කෑම ආදියෙන් විස්ථාපනය වූ එකකි. පොදුවේ ආගමික හා කෘෂි ජීවිතයෙන් ශික්ෂණය වූ සමාජයක් උඩු යටිකුරු වන ආකාරය අවලමා සහ අරටුව තුළින් කතුවරයා සාකච්ඡුා කිරීමට උත්සාහ දරයි. කොතෙක් දුෂ්කර දෙයට මුහුණ දෙන්නේ නමුදු ජීවිතය, හැර නොයා යුතු දෙයක් ලෙසත්, පයට වළ ගොඩැලි සහ ගල් බොරළු සහිත රිදුම් දෙන මාවතක වද විඳ විඳ පා නගන පීඩිතයින් ගේ හෙට දවස ද, මිරිඟුවක් සේ පෙනි පෙනී මේ ජීවිත අත් විඳින්නේ හරසුන් හා බොල් බවින් පිරි සමාජමය හරයන්ම නොවේද. යන්න පසක් කරන ලේඛකයා මිනිසාගේ සහජාසාවන් ශිෂ්ටත්වය නැමැති පෙනේරයෙන් පෙරා ගත් කළ සමාජයට හානිකර නොවන ආකාරයක් දනවමින් පශ්චාත් ලිබරල් සමාජ ආකෘතියක සළකුණු ලකුණු කරමින් පොඞ්ඩි සහ ගජමිණි මහ උළු ගෙදරට යැවෙයි. අනෙකා දෙස අව්‍යාජව බැලීමටත් පීඩාව දුරලීමටත් ඉතිහාසය ලබා දී ඇති පාඩම් පිළිබඳව කතුවරයා අපට සිහිපත් කරවයි. 
තේමා කිහිපයකින් යුතු වෘත්තාන්තයක් ලෙස පී. බි. ජයසේකරයන් ‘අවලමා සහ ඇහැටුව’ පාඨකයාට සමීප කරමින් කාන්තාව කායික, මානසික හා ලිංගික වශයෙන් හිංසනයට පත්වන ආකාරයත් සමාජයක පුරුෂයන්ගේ චර්යාව මත කාන්තාවගේ සමාජතත්ත්වය තීරණයවන ආකාරයත් දේශපාලනය අදෘශ්‍යමාන හස්තයක් ලෙස යටි බිම් ගතව දියත්වන ආකාරයත් විශද කරවීමට කතුවරයා වැයම් කර ඇත. 
කාන්තාව පීඩනයට පත් කිරීමත්, ඊට ගොදුරු වීමට හේතු යුක්ත වූ සියළු පීඩනයන් ගේ ඇරඹුම සිදු වූයේත් මානව සමාජයේ ම්ලේච්ඡුම අවධියේ ය. ‘‘ප්‍රෙඞ්රික්ස් එංගල්ස් ’’ 

සුනිල් කුමාරසිංහ අතුකෝරල